Asi'nin Hiç Yazılmamış Güncesi

Beşinci Gece: Tutmuyor Frenler

''Bir varmış bir yokmuş...''

''Hiç mi yokmuş?''

Alaz'ın yüzünde tatlı bir tebessüm belirmişti. Ada'yla kafa kafaya vermişler uyku masallarını okuyorlardı şimdi. Öğleden sonra uykusunun vakti gelmişti çoktan. Kızı uyumamak için direnirken annesinin, bir saatlik uykuyla dinlenirse babasıyla daha çok vakit geçireceği açıklamasına sonunda ikna olup babasını kaptığı gibi yatağına koşmuştu.

Ada'yla koşmayı çok sevmeye başlamıştı Alaz.

Babasının sol koluna aynı boyda olduğu bir yastıkmışçasına sarılırken yine onun elindeki masal kitabına, yorgun gözlerle bakmaktaydı Ada.

''Biraz varmış işte.''

''Hmm...'' Hafifçe esnemişti.

''Ohoo sen böyle en başından beni kesip duracaksan işimiz çok küçük hanım!''

''Ben çüçük hanım değilim!''

Gülerek, somurtan kızının saçına ufacık bir öpücük kondurup devam etti.

''Yemyeşil ormanların birinde küçük, tatlı ve heyecanlı bir mutluluk yaşarmış!''

''Hani nerede?''

''Bak, şu ağaçların dibindeki gördün mü? Beyaz renkli, buluta benziyor.''

''Hımm o mu?''

''Annen daha önce sana bu kitabı okumadı mı?''

''Okuduuu!''

''Ee niye soruyorsun?''

''Unutmuşum maalesef ki! Tüh! Böyle şeyler olabilir! Yeniden hatırlarız olduuu bittiii!''

''Öyle olsun bakalım. Mutluluk, bir sabah güzel güne uyandığında etrafında kimseyi görememiş!''

Ada'nın, soluğunu tutup merakla dinlemesi babasının çok hoşuna gitmişti şimdi.

''Herkes nereye gitti diye sormuş kendisine...''

''A aaa nereye gitmiş ki herkes!''

''Hişşş dinle Ada! Kayaların yanına bakmış kimseyi bulamamış, büyük nehrin oraya bakınmış yine kimseyi görememiş, yaşlı çınarın gölgesinde de kimseyi bulamamış!''

''Allah Allaaah! Neredesiniz herkes!''

''Derken çalıların az ilerisinde birtakım sesler duymuş. Merakla oraya giderken de biraz yorulmuş. Uyandığından beri herkesi aramak onu çok yormuş çünkü...''

''Yaaa...''

Kızının büzülen dudaklarına içi gidiyordu.

''Neyse ki ilerledikçe aradığı herkesi de görmeye başlamıştı. Mutluluk sevinçle o tarafa koşarken herkesin nasıl da eğlendiğini görmüş ve bir anda durmuş!''

''A aa! N'olmuş, niye durdun?''

''Mutluluğun aklına üzücü bir fikir gelmiş... Onu uyandırmamışlardı!''

''Evet, beni uyandırmamıştınız ya baba, işte öyle mi olmuş ona da?''

Bu çocuğun olaylar arasında kurduğu bağlantı ve tatlı kindar duruşu Alaz'ı hayretlere çalıyordu.

''Eh benziyor diyebiliriz. Ama aynısı değil.''

''Farklısı mı?''

''Farklı gibi evet.

''Nasıl farklı gibi?''

''Adaaa masalı dinle lütfen!''

''Tamam nütfen!''