UNEXPECTED Love

~••Epilogue••~

I'm gonna be the love that's gonna last

And be the one that got your back

Ain't nothing ever that bad that we won't be together

And though we both made our mistakes

And some we never wish we made

But we'll be okay if we just stay together

Zarens POV

I stopped the car engine saka bumaba. It's already February. But still, parang kasing lamig lang rin ito ng Kahapon. That day in December that I'll never forget.

Nakita namin agad kung san sya nakahimlay. Nilapag ko ang flowers na dala namin saka umupo.

Im staring at her grave. Tsk. Tsk. She just wasted her life because of me. Because of her love for me, nagawa nya 'yon. Nakakapanghinayang talaga sya.

Sana hindi nalang ako yung minahal nya. Sana iba nalang yung nagustuhan nya. Tch. But it happened already. We can't bring back time. Mas maganda sana kung ginugol nya para sa sarili nya yung times na nabubuhay pa sya. Hindi yung wala syang ginawa kundi mahalin ako.

"She's gone! May purpose naman 'yon diba?" Yes. Everything that happens ay merong reasons. "May she live in peace now!"

I looked at the girl beside me. I smiled at her and hugged her from her back.

"And..... There's also a purpose why God chose you to stay...." tiningnan nya ulit ako saka ngumiti.

"Months have passed pero di ko parin alam kung paano sya namatay! Psh!" Hinigpitan ko ang yakap sakanya saka nagsalita.

"Isang bala..... Isang bala ang tumama sakanya."

*flashback

Naririnig ko na ang mga padating na pulis at ambulansya. Pagkabagsak na pagkabagsak ni Leanne. Dumating ang mga pulis.

"Walang lalapit!" Tinutok ni Tiffany ang baril sa ulo nya. Habang sinakay na nila Ate Andrea si Leanne sa ambyulansya. I need to stay here para makasigurado akong sa kulungan ang bagsak nya. Pasalamat ako at hindi ganoong katindi ang parte kung san natamaan si Leanne.

"Walang lalapit kundi magpapakamatay ako!" Banta nya. I know na ayun ang iniiwasan ng mga pulis kaya napaatras sila.

Nakakuha naman ng tiyempo si Tiffany para tumakas kaya tumakbo sya. Good thing nandoon ang ibang Amperes kaya nacorner sya. Lumapit sakanya ng mabilis si Marc at hinablot yung baril nya at pinatilapon.

Ngayong sure na ang mga pulis na wala na syang deadly weapons, unti unti na syang nilapitan ng tatlong pulis habang may hawak na posas ang isa.

Mabilis naman nyang hinablot yung baril ng pulis na magpoposas sakanya.

*bang

She killed herself.

*end of flashback

"Eh bakit ang tagal mong ikwento sakin? Psh!" She pouted at nilalayo nya ang katawan nya sa arms ko. Tch. This brat!

"Hinihintay kitang makarecover! Tch." Nilapit ko ulit sya sakin.

"K. Pero alam mo, dapat talaga Im with my Lola na sa heaven eh! She's asking me to go with her. Then the next thing I knew, yung gwapo mong mukha agad ang nakita ko!" Tch. She chuckled.

"Tch. Pinag alala mo kami ng todo! Pinag alala mo AKO ng todo!"

"The most important thing is, nandito na ulit ako! Moving and Alive!" She faced me and kissed me.

"Oh My Gosh! Our friends are waiting for us na! Diba nga may Valentine Get-Out tayo! Tss! Let's Go!" Tch.

"Hindi ba pwedeng mas matagal?" I gave her the puppy-eye look pero tumayo na sya.

"Psh! Aniyoooo! Let's Go!" (Aniyo/Aniya/Ani-No) She hold my hands saka nya ako tinulungang tumayo.

Leanne POV

Oh My Gosh, May Forever! Forever. Minsan sa EDSA, Madalas sa Unexpected Love. (Yeah! So jeje of me na! -_-)

From that stupid Arranged Marriage that I really hate, turns out to be the best happening in my life EVER. Meeting him at first may not be that good. Also, sa pagiging official namin.

May conflicts, heartbreaks, May mga dramang pa- America America. May dramang pa 'move on, move on'

But right now, Im very thankful to be his First Kiss, his First Girlfriend, His first break up, His first and absolutely his last FOREVER.

**

A/N:

Waaaaaah! Thank you! Huhuhuhu! Thank you sa lahat mga Readers! Mahal na mahal ko kayo.

**

Apink Comeback na! Remember! Remeber! D'you remember! :) LSS be like. Lols