UNEXPECTED Love

65 *-* End

When I'm away

I will remember how you kissed me

Under the lamppost

Back on 6th street

Hearing you whisper through the phone,

"Wait for me to come home."

**

Zarens POV

I've been longing for her hugs, her kisses, her presence.

Hope she'll get well soon! Im here at the hospital room where Eya is lying down.

"Don't worry! Everything will be fine!" Ate Andrea gave me a smile and hugged me.

I just nodded. For Pete's sake! How many times do I have to hear those words. Everything will be fine. Im so done with my life! Makailang ulit ko ba kailangang marinig ang mga yan bago matapos ang lahat ng hirap!? Damn it!

3 months. 3 months na ako kulang sa kain at tulog. But who fckin cares!? Di ko kayang umalis sa tabi nya. Knowing na kahit saan, pwedeng sumulpot ang mga problems. Tch. Even if nasa isang SECRET Hide-Out ka! You can't escape from the problems. They'll haunt you, hurt you, the worst is, THEY WANT YOU DEAD.

Ganito ba talaga ang takbo ng buhay? Required ba na may kailangang mawala?

I looked at her. She is sleeping peacefully. If only, kaya kong pumalit sa'yo dyan! Tch. Damn this life!

Hindi ko na napansin ang pagtulo ng luha ko. Why am I like this? Tch. I need to be strong. For her.

"Hindi kita pinagbabawalang umiyak! It's normal! Ilabas mo lang! Hindi yan sign ng weakness! Rather, sign 'yan kung gaano mo kamahal ang tao. Iniyikan mo sya which means you really love her. Mas masasaktan ka lang kapag hinold back mo pa." Ate Andrea hugged me again na lalo kong ikinaiyak. It's gay but fck. I think this is the first time na umiyak ako ng ganito at this age.

"Z-Zarens!" Kumalas ako ng yakap kay Ate Andrea at nakita si Tita Minah.

"Tita!" She gave me a smile saka ako niyakap sandali at lumapit kay Leanne.

"Yah! You, Brat! Wake up! Jebal! It's your eomma! Please wake up, dear!" (Jebal-Please) (Eomma-Mother) Nakailang visits na sya pero lagi parin nyang kinakausap si Leanne. Hoping na naririnig sya nito.

Ilang oras ring nagstay si Tita MinAh bago nya napagpasyahang magpaalam. Clark also texted me na parating daw sila dito nila Haiara.

Leanne POV

Bright. Isang napakaliwanag na paligid. Napatakip ako sa mga mata ko. Pagmulat ko, ito na ang aking nakita.

Paanong!? Paano ako makakapunta sa ganitong lugar?

"Leanne!" Isang pamilyar na boses ang tumawag sakin pero hindi ko alam kung saan galing.

"Bess!" Si Haiara. Teka, nandito rin sya? Narinig ko sya except sa isa pang tumawag sakin.

"Bess!" Ulit ni Haiara. Sinubukan kong hanapin kung saan ba nanggaling yung boses nya pero pulos puti lang ang nakikita ko.

"Bess, hinihintay ka namin!" Medyo maluha luhang sabi ni Haiara. Napansin ko ito dahil sa nanginginig nyang boses.

"Leanne!" Muli ko namang narinig ang pangalan ko. S-si.....

"Momsy!" Nginitian nya ako at saka ako niyakap. Namiss ko si Lola ng sobra. Sya yata ang pinakaclose ko sa lahat.

"Eya! Are you ok?" Marahil ang tinutukoy nya ay ang pagkawala nya. Kung ok lang ba ako na wala na sya. Tumango lang ako.

"Pero, Momsy!? Are you somewhat..... a ghost?" Bigla kong tanong. Paano ko sya makikita kung patay na sya years ago?

"Sasama ka na sakin!" She offered her hands and smiled.

"Beeeesssssss! Huhu! Bess! Gising!"

"Leanne! Leanne!!! Oh, sht!"

Nabibingi na ako. Ano ba yun? Si Haiara, Si Carlo.

"Eya! Please!"

"Unnie! Unnie!"

Si Ate Andrea, Si Ysabelle, Si Colleen, Si Ate Eunice. What the hell are they doing? Napaiyak nalang ako habang nililibot ko ang mata ko sa puting lugar na'to. Naririnig ko sila!

Umiiyak sila!

"Hija! Come with me!" Napalingon agad ako kay Momsy. I stared at her hands. Sasama ba ako?

"Leanne! Please! Fck this! Save heeer!"

Zarens! T_T Zarens!

"Don't mind them!" Suway ni Momsy. Ano ba talagang nangyayari?

Nahihilo na ako kakalibot ko ng mata ko. Pilit kong hinahanap ang mga boses nila. Freaking Hell! Ano ba 'to? Nafifeel ko ang pagiging alone?

"Hija, you're already tired! Live in peace with me, now..."

Zarens POV

"Save heeeeer!" We're all fckin worried. Ang heartbeat nya! Wala na ba talagang forever? Tch.

"Calm down, bro!" Marc said. Nandito rin sila ng Amperes.

"How can I calm down with this situation? DAMN IT!" pagkatapos non, pinanood ko nalang silang lumalapit kay Leanne.

I can't go there. I can't! Seeing her like that makes my life miserable.

Time flies so fast. Sobrang bilis to the point na kahit ikaw, hindi na makasabay. Pero, That's life. You need to move on and go with the flow.

"Im sorry Mr. Seo!"

Everything will be alright. Fck those words.

**

A/N:

Hintay sa Last Chapter: Epilogue. Thankiies sa supports! Votes, comments at reads. Mahal na mahal ko kayo mga dakilang ULers! May Special Chapters pa po sunod sa Epilogue. Katulad ng 'OP's Showtime' Lol. Gusto ko lang ishare ang existence ko. Mwahahaha! Kaawaan nyo ko sa Chapter na yun ha!

Multimedia: Leanne YG- Hospital