- Aradan 2 gün geçmiş ve doktorlar Aylin'in muayene ettikten sonra taburcu olabileceğini söylemiştir. Hakan eşyaları toplarken Aylin de üstünü değiştiriyordur.
Hakan: Keşke birkaç gün daha dursaydın be yavrum.
Aylin: Hayatım doktor dedi ya "eve gidebilirsin" diye.
Hakan: Hayır canım o öyle olmadı, sen doktora o kadar çok baskı yaptın ki adam mecburen taburcu etti seni.
Aylin: Napıyım Hakan? Zaten 3 aydır yatıyorum. Ben evimi özledim... Hem Kaan'da kalıyor aklım.
Hakan: Canım Kaan yalnız değil ki, bakıcısı yanında.
Aylin: Olsun bizi... Yani seni arıyordur o şimdi yanında.
-Hakan Aylin'in yanına gelir ve ellerini tutar.
Hakan: Bundan sonra BİZİ aramasına gerek kalmayacak çünkü biz hep onun yanında olucaz.
Aylin: (gülümser) Hadi küçük beyi daha fazla bekletmeyelim o zaman.
....
-Eve geldiklerinde Hakan Aylin'in arabadan inmesine yardım eder.
Aylin: Hakan iyiyim ben, kendim inebilirim.
Hakan: Olmaz hastasın sen. Hatta kucağıma mı alsam?
-Hakan Aylin'i kucağına almak için hamle yaptığında Aylin durdurur.
Aylin: Ay Hakan saçmalama.
Hakan: Tamam tamam, hadi kapıda kaldık. Hem Kaan seni çok özledi, bekletmeyelim.
Aylin: Ay Hakan ne özlemesi? Küçücük çocuk, 3 ayda unutmuştur bile beni. Hadi girelim artık.
-Birlikte bahçe kapısından içeri girerler ve evin kapısını çalarlar. Bakıcı Kaan'la birlikte onlara kapıyı açar.
Hakan: Benim aslan oğlum bizi kapılarda mı karşılıyormuş?
-Hakan Kaan'ı kucağına almak için hamle yaptığında Kaan kollarını Aylin'e doğru uzatır. Aylin Kaan'ın bu hareketi karşısında şaşırsa da hemen Kaan'ı kucağına alır.
Hakan: Bak bir de beni unutmuştur diyordun. Seni görünce babasını bile tanımadı.
-Aylin minik bir kahkaha atar ve Kaan'a döner.
Aylin: Merhaba Kaan. Ben seni çok özledim biliyor musun?
Hakan: Aylin ben alıyım istersen sen yorgunsun zaten.
-Hakan Kaan'ı almak için hamle yaptığında Kaan gelmek istemez ve kafasını Aylin'in omzuna koyar. Aylin Kaan'ın bu hareketi karşısında gülümsemesine engel olamaz.
Aylin: Tamam Hakan sorun değil, benim kucağımda dursun.
-Aylin Kaan'la birlikte içeri geçer. Hakan'da bakıcıyı gönderdikten sonra yukarı yanlarına çıkar.
Hakan: Evet Hakan şef size ne hazırlasın?
Aylin: Şşşş! Sessiz ol.
-Kucağında uyuyakalan Kaan'ı gösterir.
Hakan: (sessiz) Uyudu mu?
Aylin: Hadi gel yatağına yatıralım.
-Birlikte Kaan'ı odasına götürürler ve yatağına yatırırlar. Aylin odayı incelemeye başlar. Hakan Kaan'a yeşil rengin hakim olduğu çok tatlı bir çocuk odası hazırlamıştır.
Aylin: Hakan bu oda çok güzel olmuş.
Hakan: Beğendin mi gerçekten? Tabi daha çok eksiği var ama onları da birlikte hallederiz.
Aylin: Hallederiz tabi. (Kaan'a bakar) O her şeyin en güzelini hakediyor.
-Aylin'in Kaan'ı izlerken gözleri dolar ve kendini tutamayıp ağlamaya başlar.
Hakan: Sevgilim noldu?
Aylin: Hakan o daha çok küçük ve annesiz kaldı... Benim yüzümden.
Hakan: Gel bakıyım sen benimle.
-Hakan Aylin'in elinden tutar ve odadan çıkarır. Salona geldiklerinde Hakan Aylin'i koltuğa oturtur ve kendisi de yanına oturur.
Hakan: Senin hiçbir suçun yok tamam mı? Ebru bu yolu kendisi seçti.
Aylin: Ebru bana öfkesinden o kadar hızlı kullandı arabayı, o kazayı benim yüzümden yaptı. Eğer ben olmasaydım Kaan'ın annesi yanında olurdu şu an.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ayhak Evreni
Hayran Kurgu"...Onlar bilmiyor, kimse bilmiyor.. Beni bu şehirden bir tek sen kovabilirsin!" "Sanki bu şehir çok umrumda... Senin olmadığın yerde benim ne işim var?"
