කාලය ගෙවෙන්නේ හරි ඉක්මනින් අද රියානා යෂ්මික ඒලෙවල් ජීවිතේට හම්බෙන අන්තිම දවස..
අදින් පස්සේ එයාලා ආයේ ඒ ලෙවල් ක්ලාස් එකකින් හම්බෙන් නැති වෙයි..
අහම්බෙන් හම්බුණ යාළුකමට දැන් අවුරුදු තුනක්.. දෙන්නා එක්ක ගොඩාක් දේවල් කරේ එකටමයි.. ගොඩක් තැන් වල ඇවිද්දේ , කෑවේ බීවේ.. පාඩම් වැඩත්..
උදේ පාන්දර රියානාගේ මිස් කෝල් එකකින් ඇහැරෙන්නත් , රියානා පරක්කුයි දවසට යෂ්මික ගේ මිස් කෝල් එකකින් ඇහැරිලා පාඩම් කරන්නත්.. නොදන්න දේවල් පැහැදිලි කරගන්නත් , ලයිබ්‍රී ගිහින් පාඩම් කරන්නත් දෙන්නා පුරුදු වෙලා හිටියා..
අද අන්තිම දවස එයාලා ඒ විදියට හම්බෙන..
සුපුරුදු විදියට අදත් ලයිබ්‍රී හෝල්ට් එකට වෙලා ඉන්න රියානා වෙනුවට කලින්ම ඇවිත් රියානා එනකම් බලන් ඉන්නේ යෂ්මික ..
මේ වෙද්දිත් යාළුකමට එහා ගිය දෙයක් තියෙන බව තේරුම් ගත්ත යෂ්මික අද ඒක රියානට කියන්න හිතා ගත්තා ..
ඈතින් එන රියානව වෙනදට වඩා අද ලස්ස්නට යෂ් දැක්කා..
මං මේ දකින්නේ හීනයක්ද ,..
ඇයි..
මාව ටිකක් කොනිත්තන්නකෝ..
ආව්.. ඒ.. මේ හීනයක් නෙමෙයි නේ..
අදනම් වහිනවා , හෙන ගගහා වහිනවා..
