කාලය ඇහිපිය ගහද්දි ගෙවෙනවා කියලා අහලා තිබ්බට ඒ කියන දේ මේ මොහොත වෙද්දි ගොඩ දෙනෙක් අත්විදිනවා ...
මොකද අද උදේ නවය පහු වෙද්දි පේරාදෙණිය සරසවි උයන දුම්රිය ස්ථානයෙන් බැස්ස රියා වගේම යෂ් මේ වෙද්දී ඉන්නේ එයාලාගේ පවුලේ අයත් එක්ක පේරාදෙණිය විශ්ව විද්‍යාලයහි වෛද්‍ය පීඨය කියන ලස්සන අකුරින් කැටයම් කරපු ක්‍රොන්ක්‍රීට් පුවරුව ඉදිරිපිට නවක සිසුන් පිළිගන්න සීනීයස්ලා ගහලා තියෙන අමුතුම විදිහේ තොරණ ඉස්සරහ..
" වෙන්න අහසක් !!
සදේ සිසිලත් , ඉරේ ගිනියමත් ලග කිසි දිනක නොපරදින ....
සොදුරු හන්තාන වෙදපියසට ඔබ සැම
සාධරෙන් පිළිගනිමු....!!! "
අම්මා , මං ඒක කරා .. නෑ අපි ඒක කරා..
රියා කිව්වේ එයාව තුරුළු කරන් ඉන්න අම්මයි නංගියි දිහා බලන්..
ඔව් මගේ දරුවෝ අපේ මහන්සියට වටිනාකමක් දුන්නා..
ඒ පිළිතුර හම්බුනේ යෂ්ට එහායින් ඉන්න යෂ්ගේ අම්මාගෙන්..ඒ එක්කම රියා බැලුවේ යෂ්ගේ අම්මා දිහයි එයාගේ අම්මා දිහයි..
අම්මලා දෙන්නගේ ඇස් වල සතුටු කදුළු..
