IŞIK...

-4-

İyi okumalar...

Ciddi mi kız? Şaka yapmıyor mu? Parmak dedi. Altın dedi. Halka dedi. Evlilik teklifi mi istiyor yani? Canıma minnet.. Tamam şimdi nasıl bir şey yapayım. Boğazda bir restoran da mı? Yok ya çok klasik. Tekne mi kiralasak? Tabii ki hayır! Dur tamam aklımda birkaç bir şey var aslında ya.. Çok daha önceden yapmak istediğimi yapacağım.

İlk önce Işık ve Şebnem'in ev tutması lazım. Bu işi biran önce halletmeli. Bende el atayım bari işe.. Hastaneye yakın bir yer olmalı. Güzel olmalı. Şebnem'ime yakışır olmalı.. Sevgilim rahat etmeli. Tabii Işık da önemli. Rahatsız psikopat sırf hamile kalmak için elin adamının altına giriyor. O da kalacak elimde. Benim kardeşim böyle bir şey yapsın bak o zaman ne oluyor! Gerçi Işık da kardeşim sayılır.. Ama nasıl karışayım ki ona?.. Tabii ki ona yan yapana yan yaparım ama.. Of tamam boş verelim.. İstediğini yapabilir tabii ki..

Benim şuan düşünmem gereken sevgilime ev bulmak, bir de evlilik teklifi için organizasyon yapmak.. Hadi bakalım Egemen gazan mübarek olsun..

**

Akşam Egemen'e görünmeden çıktım hastaneden. Çabuk çabuk eve geldim. Yemek hazırlayıp yedim. Sonra evi azıcık toplayıp derslerin başına oturdum. Bugün tuttuğum notları temize geçip çalıştım. Tabii ne kadar çalışabildiysem. Aklımda hep Egemen var! O olmasa ben ne yapardım kim bilir.. Hayatımın aşkı, tek gerçeğim. Ya ben dayanamam ki ona.. Affederim hemen. Onsuzluk zor ya.. Ama o şırfıntı haklı o yüzük bu parmağa girmeli.. Girmeli ki sahipsiz olduğunu sanmasınlar!..

Üç saat daha çalışıp yatağıma geçtim. Yine aklıma Egemen geldi. Çok özledim ama ben ya.. Ben nasıl uzak kalayım ondan. Akıl var mantık var.. Ben yıllardır onunla birlikteyim. O benim ilk ve son aşkım. Onun kılına zarar gelse benim canım yanar.. Ben ona bir şey olsa hissederim hemen.. Tek varlığım benim ya.. Acaba çok mu ileri gittim. Yani tamam evlilik teklifi istiyorum. Onunla hayatımı, evimi yatağımı birleştirmek istiyorum. Evet o biraz çapkın ama olsun.. Beni sevdiğini biliyorum, hissediyorum.. O yüzden sorun yok.. Rahatlıkla uyuyabilirim...

Sabaha karşı lavaboya gitmek için uyandım. Lavabodan dönünce telefonumun ışığının yanıp söndüğünü fark ettim. Elime alıp bildirimlere baktım. Işık'tan gelen mesaja bakıp gülümsedim. Bu saatte mi gelecek bu ya..

"Of Işık!"

Çabuk hareket edip mutfağa girdim. O sırada bu saatte hayvan gibi merdiven çıkanın Işık olduğunu anlayıp kapıya gittim. O daha kapıyı çalmadan açtım kapıyı.

"Merhaba bebeğim"

"Ah bende kim böyle hayvan gibi merdiven çıkan diye açmıştım kapıyı!"

"Hayırdır sen kime bilendin yine?"

Ayakkabılarını çıkarıp içeri girdi. Montunu vestiyere asıp mutfağa geçti.

"Kimseye bilenmedim de ne bu halin?"

"Dün gece harika bir gece geçirdim Şebnem!"

"N-nasıl?"

"Par ve ben dün gece..-"

Heyt! Nasıl yani?!

Ah hayır! İnanmıyorum sana Işık!"

"Şebnem yapma böyle, biliyorsun derdimi.. Eğer olmazsa ölürüm ben! Bir daha ne zaman, nasıl görürüm onu kim bilir! Sende yanımda olmazsan..-" Ellerini karnında gezdirdi. "Bebeğimi nasıl büyütürüm ben?"