IŞIK...

Işık...

İyi okumalar...

-13. Bölüm-

Evlilik tarihi-04.08.2016

Şebnem yatakta sırtını kocasına verip gözünde hazır olan yaşları sildi. Yine olmamıştı. Tedavi yine işe yaramamıştı. Sinirliydi kendine, zamanında yaptığı aptallıklar için kızıyordu. Nasılda düşünememişti geleceğini!

Egemen de en az Şebnem kadar üzgündü. Özellikle Şebnem'in ağlaması yakıyordu canını. Şebnem'in geçmişi asla umurunda değildi. Olmayacaktı da. Sadece Şebnem'in kendine zarar vermesinden korkuyordu. Şebnem'in kendine kızdığına adı kadar emindi.

Evliliklerinin üzerinden iki ay geçmişti ve bir gün Şebnem çocuk istediğini dile getirmişti. Bunun üzerine çalışmalara başlamışlardı. Fakat o ay hiçbir sonuç alamamışlardı, sonraki ayda aynısı olunca hastaneye gitmiş ve tedaviye başlamışlardı. İlki negatif sonuç verince çokta üzülmemişlerdi. Fakat bu ikinciydi. Pes etmesi gerektiğini anlamıştı. Kendi canından çocuğu olmayacaktı belki ama yetim bir çocuğa canı gibi bakacağından emindi.

O gece hiç konuşmadan yattı yatakta iki genç, sabaha karşı zor da olsa uyumuşlardı.

Bir hafta sonra Egemen zorla ikna etmişti karısını ve bir ay içinde tekrar aynı tedaviye ve ilaçlara başladılar. Şebnem Egemen'i değil de Işık'ı aldı bu sefer yanına, tuhaftır ikisi de çok eğlendi o gün. Doktor bir hafta sonrası için gün vererek yolladı ikisin de ve iki arkadaş o gün doya doya gezdiler. Doğmamış çocuklarına eşyalar bakıp hayal kurdular.

Şebnem o gün eve gittiğinde mutluluğunu kocasıyla paylaşıp yatak odasından çıkarmadı onu. Egemen Şebnem'in mutluluğuyla can buluyordu sanki. Onun güler yüzü Egemen' i hayata bağlıyordu.

Ve Nisan ayının sonunda Şebnem kontrole gitti Işık ile. Egemen ameliyatım var bahanesiyle Işık'ı ikna etmişti. Şebnem bekleme salonunda oldukça heyecanlı bekliyordu. Işık'ın da ondan farklı bir yanı yoktu gerçi. Doktor onu çağırdığında zorla girdi odaya. Sedyeye uzanıp açtı karnını. Doktor da en az onun kadar heyecanlıydı. O jelin soğuk hissi gözlerini doldurmuştu. İçinden dualar ediyordu sürekli.. Doktor biraz sonra gülümsedi ve gözünden bir damla yaş akıttı. "Oldu bu sefer!" Işık anında çığlık atmıştı. "Hamilesin! Hamilesin!" aynı zamanda zıplıyordu. Şebnem transa geçmiş hiçbir şey demiyordu. Eve gidene kadar da ağzını bıçak açmadı. Arabada arada ağlıyor arada sadece yola bakıyordu.

Akşam Egemen eve geldiğinde birlikte masaya oturdular. Şebnem'in durgunluğunu görünce ağzını açmadı Egemen. Yine aynı sonuçtu belli ki. Biraz sonra Şebnem masadan kalkıp odasına geçti. Çantasındaki kağıtları alıp tekrar mutfağa geldi. Elindekileri Egemen'e uzattı. Egemen ağzındaki kaşığı çıkarıp tabağına kodu ve Şebnem'in elindeki kağıtları aldı. Bütün değerleri inceleyince dolu gözleriyle karısına baktı. Şebnem elinde bebeğinin ilk fotoğrafını uzatmış bekliyordu. Egemen elindekini alıp inceledi. Hızla kalktı masadan sonra karısını kaldırdı masadan sıkıca sarıldı karısına. Hıçkırarak ağlayan karısını içine sokmak istedi. "İyi ki ikna ettin beni Egemen.."

"Seni seviyorum kadın, çok seviyorum"

*

Egemen Şebnem'in bir dediğini iki etmiyordu. Gece saat kaç olursa olsun kalkıp alıyordu karısının istediğini. Şebnem korkusundan işe gitmiyordu. Hastaneden ayrılmış iki yıl gitmeyecekti işe. Kızını büyütmek onun için bir işti zaten. Şebnem'e göre hamileliğin en zor kısmı doğumu olmuştu. Normal doğum diye karar vermişlerdi fakat kızı bir türlü yola girmemişti. Oysaki Işık teyzesiyle dans bile etmiştiler. E sonunda sezeryana girdi. Gitmeden Egemen'e vasiyetler de etmişti. Bebeğine asla başka bir anne istemiyordu eğer ölürse..