IŞIK...

-30-

İyi okumalar...

Final...

_Gece Yolcuları-Zaman Geçse De_

-12. Bölüm-

-Üç Ay Sonra-

Şebnem Egemen'in kalbine kodu elini. Gözlerinden akan yaşları durduramıyordu bir türlü. Sevdiği adam takım elbiseyle karşısında duruyordu. Gözleri kızarmış bakıyordu Egemen karşısındaki kadına. Beyaz ne de çok yakışmıştı yeşil gözlü prensesine. "Ağlama bir tanem, ağlama yoksa düğünümde çirkin olmuşum diye başımın etini yersin." Yavaşça sildi Şebnem'in yanaklarını. "Elimde değil ki adam, öyle harika şeyler yaşattın ki bana. Biliyor musun bazen kendimi rüyada gibi hissediyorum. Sanki biri beni uyandıracak ve ben o harika rüyadan çıkıp o hastane odasında açacağım gözlerimi. Yine o iğrenç günleri tekrar yaşayacağım. Hiç kurtulamayacağım. Allah'a o kadar çok şükrettim ki..."

Şebnem titreyen sesiyle tekrar bıraktı göz yaşlarını, birazdan bu odadan birlikte çıkacaklardı ve ömür boyu birlikte olacaklardı. Birlikte yaşlanacaklardı. "Ama rüya değil güzelim, biz birlikteyiz. Ve birazdan hayatlarımızı sonsuza kadar birleştireceğiz."

"Seni seviyorum.."

Egemen gülümsedi ve sevdiği kadının beline koyduğu ellerini daha sıkı sardı. Şebnem biraz daha sakinleşince çıktılar gelin odasından. Birkaç adım sonra bahçeye çıktılar. Bütün dostları ve akrabaları buradaydı. Bu mutlu günlerinde onları yalnız bırakmamışlardı. Konuklar onları görünce alkış tufanı koptu. Şebnem gülümseyerek ilerliyordu. Heyecanı doruklarda yaşıyordu son bir haftadır. Düğün hazırlıkları onu az da olsa yormuştu. Annesi gözleri yaşlı izliyordu kızını ve babası.. Babasının da gözleri yaşlıydı. Gururla izliyordu kızını. İster istemez doldu gözleri. Bu iki insan onu asla yalnız bırakmamıştı. Ve kardeşi olsa bu kadar seveceği arkadaşı. Işık.. Vazgeçemediği kırmızı elbisesiyle ve yaşlı gözleriyle izliyordu arkadaşını. Sırtını Pars'ın göğsüne yaslamış elleri ile ağzını kapatmış, hıçkırmamak için kendini zor tutuyordu. Pars'ın eli sıkıca sarmıştı belini. Kıskansa da arkadaşını Pars'ın ona sahip çıkacağına inancı tamdı.

Biraz sonra nikah masasına oturdular. Nikah şahidi amcası davet edildi. Sonra bacanağı gelmişti. Ve Münevver Bey..

Nikah memuru sanki inatmış gibi uzatarak soruyordu soruları. Ve iki genç sonsuzluğa 'Evet' demişti. Alkışlarla sahneye inmiş ve ilk dansı yapmışlardı. İkincisinde Işık ve Pars ikilisi de gelmişti sahneye. Işık'ın mutluluğu gözlerinden okunuyordu. Çoğu çift gelmişti dansa ve birazdan bitmişti dans. Yemek için heyecanla beklemeye başladılar.

Şebnem yanında oturan adama baktı. Terlemişti kocası. Artık kocasıydı Egemen onun. Kaç yıldır sevdiği adama sonsuz bir bağ ile bağlanmıştı. Bu adamı sevmemek imkansızdı. Onu her şeye rağmen bırakmamıştı.

Ya Egemen, Şebnem'in ona baktığını hissetmiş ve çevirmişti kafasını. Yeşil gözleri parıldıyordu karısının. Sahi ya karısıydı artık. Derin bir nefes alıp gülümsedi. Ömrü bu kadına aitti artık. Bu kadın onun için her şeyden farklıydı. Hem de her şeyden..

İki saat sonra yemekler yenmiş ve genç çift düğünü terk etmişti. Eğlencesi olmayan düğündü onların ki sade törendi. Şebnem ve Egemen'in hikayesiydi bu ve mutlu bitmişti.

Peki ya Işık ve Pars...

- Dört Ay Sonra-

Işık ellerini cebine koyup karşısındaki adama baktı. Adam orada durmuş bayan bir iş arkadaşıyla konuşuyordu. Konuşmasında sakınca yoktu fakat o kadın ona cilve falan yapamazdı! Sinirden hızlı nefes alıp vermeye başlamıştı. Pars kafasını çevirip Işık'a baktı. Kaşlarını çatmış dudaklarını hafif öne uzatmış hali o kadar tatlı geliyordu ki gözüne. Kafasını eğdi ve gülümsedi. İstemeden yaptığı bu hareket Işık'ın dikkatini çekmiş ve gözlerinin dolmasına sebep olmuştu. Son günlerde fazla sinirliydi. Elinde değildi ama dayanamıyordu işte sevdiği adamın başkasına öyle gülmesine. Hele ki o baş başa tatilden sonra değişmişti Işık'ın hareketleri. Pars da farkındaydı bunun ve bazı şeylerden şüphelenmeye başlıyordu. O yüzden alttan alıyordu sevgilisini.