SAB Series #1 : Behind the Dark Shadow

17

Wild

"Where did he go?"

Kagigising ko lang at base sa orasan ay tanghalian na. Pagkagising ko ay wala na sa tabi ko si Adalric. He wakes up early than me.

"Ay sir umalis po siya sabi niya pupuntahan niya po si Ma'am Aire," ang sagot ni Sam sa akin matapos maglagay ng almusal sa coffee table na narito sa kuwarto ko. I dismissed him before I went to my shower. Naligo muna ako bago nagtungo sa coffee table hawak ang cellphone ko at dinial ang number ng kapatid ko.

I wanted to check Adalric if he is with her. Dahil sa pagkakaalam ko ngayon lang umalis si Adalric ng mansion simula tumira siya dito.

One ring and Aire answered my call.

"Yes Wild napatawag ka?" She sounds happy. Dahil siguro ito sa pagbabalik ng Lilienne. Matapos ang insidente nakaraan ay bumalik na ulit ang negosyo. Wala naman ng nangyari pang iba dahil inayos na namin. But the one who shot Ram is still free walking alive in town. Hindi namin siya mahanap. Wala rin kaming lead.

"Fifteen with you?" Walang paligoy ligoy na tanong ko sa kanya. I can hear other voices bago nagsalita si Aire ulit.

"Oh si Fifteen ba hanap mo? Oo nandito siya sa akin kakausapin ko kasi siya regarding sa trabaho niya. He'll start again tomorrow," she informed. Napakunot naman ang noo ko sa kanya. Didn't I told Adalric he's not going to work until we found out why Antonio's following him? I bet I didn't.

"Hand your phone to him." Utos ko sa kanya na agad naman niyang sinunod.

"Uh.. hello Wild?" Rinig kong boses ni Adalric. I don't know why but suddenly I felt relieve knowing he's with Aire.

"Pasensiya na pala hindi ako nagpaalam ng personal kanina pupuntahan ko kasi si Ate Aire," sabi pa nito.

"It's okay. But didn't I told you, you don't need to work for a while until we didn't found out why Antonio's been following you?" I said habang sumisimsim sa kapeng kasama sa breakfast na dinala ni Sam kanina.

"Huh? Pero okay naman na. Sabi ni Ate Aire uuwi pa rin naman ako sa mansion na 'yan after work. Gusto ko na pumasok uli e," pagpupumilit pa nito. I raised my brow even though he can't see me.

"Even you don't work Adalric I can feed you." Usal ko, nanahimik ang kabilang linya bago ko narinig siya na bumuntong hininga.

"Wild nagpapasalamat ako sa kabutihan niyo sa akin pero hindi niyo ko kailangan pakainin hanggang dulo dahil pansamantala lang naman ako sa mansion niyo. Kailangan ko pa rin magtrabaho para sa akin." Salita niya pa.

I suddenly got lost of words. Hindi ko alam ang sasabihin dahil tama naman siya. He works for himself. He is just staying here temporarily.

But why it suddenly felt heavy for me?

"Fine. But you'll go home here." Sabi ko sa pinal na tono. I heard him chuckles kaya naman parang nawala agad ang bigat na nararamdaman ko.

"Thank you! Sasabay ako kay Ate Aire pauwi mamaya babye!" Huli niyang sabi bago ibalik kay Aire ang phone niya na narinig ko pang tumawa.

We talked for a while before I hang up the phone call. Sumandal ako sa upuan at pinagmasdan ang pagkain na nasa harapan ko.

I don't know what's happening to me. Nang marinig ko na aalis din naman si Adalric sa mansion na ito nakadama ako ng kabigatan sa dibdib ko. Nasanay siguro ako sa presensiya niya tuwing nandito siya. Hindi ko alam bakit ganito ang nararamdaman ko may mali ata sa akin?

After my breakfast nagtungo ako sa office ko dito sa mansion at dito ako magtatrabaho muna. May mga ilang trabaho akong hindi nagawa dahil bigla nalang akong sinumpong ng rut ko. Kaya ngayon ay kailangan ko itong trabahuhin.

Ram was busy on his own work dahil nagkaroon siya ng lead sa muntik ng pumatay sa amin sa Lilienne. Kasalukuyan akong nagtitipa sa laptop nang bumukas ang pintuan at pumasok si Gabrielle na dala ang mga papeles na pinapadala ko sa kanya.

"Here all the papers signed already from the investors." Saad niya at inabot sa akin, tinignan ko ito bago tumingin sa kanya.

I arc my brow at him.

"What is it?" I asked him.

"About your message earlier," I frowned. Anong message?

"About your feelings."

I almost forgot. Kakaisip ko kanina siya pa talaga ang namessage ko. I wave my hand to him silently telling him it's nothing but Gabrielle knowing him hindi siya titigil.

"Ang masasabi ko lang ikaw lang naman makakasagot niyan kuya. If you feel things toward this certain person maybe it can lead you to more positive things." Makahulugang salita niya.

I stared at him for a while before smirking at him.

"It is based on experience?" Nakangisi kong tanong sa kanya. Nakita kong namula ang tenga niya at umiwas ng tingin sa akin.

Hmm. Ano bang pinagkakaabalahan ng isang ito bukod sa school niya?

"No it's just..maybe you are in a process of falling toward that person." Nahihiya niyang sabi. Hindi ko mapigilan na matawa sa kanya. Namumula ang mukha niya.

And I didn't expect him to say such things. Kay Gabrielle pa talaga?

But yeah he got a point. I never felt this way kaya hindi ko alam. I don't know what is it. I should analyzed things dahil sa tingin ko hindi madali ang sinasabi nila.

After my work lumabas ako sa office at sakto naman na kauuwi lang ni Adalric. Surprisingly sabay kaming magdidinner dahil madalas akong hindi umuuwi dito dahil sa trabaho namin.

Ram will join us. Maayos naman na ang sugat niya but I adviced him to take his leave and heal fast. Ayaw niya sana noong una pero napilit pa rin namin.

"So how's your day Fifteen?" Tanong ni Ram kay Adalric nang maupo ito sa kanang bahagi ko.

"Okay naman babalik na ako sa work bukas." Nakangiting turan nito kay Ram.

"Nice. Madalas din ako sa Lilienne but I never saw you there." Ram said and eat his food. Pinapakinggan ko lang sila.

"Ah hindi naman ako umaalis saan ako nakapwesto hindi ko rin naman kayo nakikita," sagot niya kaya tumingin ako sa kanya.

"You know us?" Kuryusong tanong ni Ram. Nagsubo muna si Adalric ng pagkain niya bago siya sagutin.

"Kilala ko kayo sa pangalan pero sa mukha hindi." Sagot nito na muling kinatango ni Ram.

"Sabagay. Karamihan naman hindi kilala mukha namin kahit madalas kaming nasa dyaryo." Sabi pa ni Ram na natatawa. I looked at him dead panned before continuing my food.

Sila lang ang nag uusap dahil hindi naman ako palasalita kapag madaming tao. It's one of the thing na napansin ko. I open up easily at Adalric ever since I sleep in his room whenever he cries before kaya siguro nasanay ako sa presence niya.

Nasa kuwarto ako at hindi makatulog. Amoy ko pa rin ang amoy ni Adalric dito sa higaan ko na mas lalong hindi nagpatulog sa akin.

Frustratedly I get up and walk out outside the room. I went in Adalric's room. Pagbukas ko ng kuwarto niya ay madilim na dito tanging buwan lang ang meron ilaw na sumisinag mula sa bintana. He was past asleep kaya tahimik akong nagtungo sa kanya.

Marahan akong naupo sa kama niya hanggang sa hindi ko mapigilan at tumabi mismo sa kanya. Dahil sa ginawa ko nagising ko ata siya.

Bahagya siyang humarap sa akin.

"Wild?" I hummed and encircle my arms around him.

"Shh go back to sleep. Sorry for disturbing you but can I sleep here?"

Naramdaman ko ang lalo niyang paglapit sa akin kaya naman mas amoy na amoy ko siya. Tumango siya sa akin and we settled cuddling like that.

I'm so used to his presence to the point I can't sleep if he's not beside me. This is getting real. What Gabrielle told me is getting real and I should deal with this feelings.