hardest level of music [yoonmin]

chapter four

apologize

"Pardon?"

Yoongi dediğime şaşırmış görünüyordu. Ben bile Jungkook'u tanımamama rağmen onun asla böyle bir şeyi kabul etmeyeceğini çok iyi biliyordum. Yani Min Yoongi'nin işi çok zordu.

"Beni duydun. Özür dileyecek herkesin önünde benden."

Dediklerimi tekrarladığımda Yoongi afallamış ve kendisine birkaç saniyelik düşünme süresi katmıştı. Başını sıkıntıyla öne eğip alt dudağını stresle ısırdıktan sonra, "Jungkook böyle bir şeyi kabul etmez." demişti.

"Niye? Pişman olduğunu söylemiştin. Yalan mıydı?" Tek kaşımı kaldırıp bilmiş bir tavırla sorduğumda Yoongi reddetmişti.

"Hayır, pişman. Ama sadece senin olduğun bir ortamda özür dileyebilir. Herkesin önünde yapmak çok mantıksız."

Ona üstten bir bakış atmış ve 'hah' diye bir nida çıkartmıştım. "O beni herkesin içinde dövüp rezil etmeye çalışırken iyiydi ama." Yoongi lafı yediğinde bana hak vermiş olacaktı ki susmuştu. Üzerine ben devam etmiştim. "Yani Yoongi, ben diyeceğimi dedim. Karar sizin."

Yoongi ellerini izlerken birden kafasını kaldırmıştı. "Bunu halletmenin başka bir yolu yok mu? Jungkook'la uğraşmasan? Bana yap ne yapacaksan." Jungkook'a değer verdiği açıkça belliydi. Dün gözümün önünde Jungkook'u üzerimden çekip döven o değilmiş gibi sevgi dolu görünüyordu arkadaşına karşı.

"Tabii, halledelim. Gel buraya." Yoongi'yi ayaklandırdığımda hemen önümde bitmişti. Emirlerime fazla hazır görünüyordu. Onu bu hale düşürdüğüm için egom inanılmaz okşanmıştı. "Yaklaş." Bir adım daha atarak dudaklarımız arasında çok az bir mesafe bırakmasını sağladığımda bana gülümsemişti. Elleri belime sarılıp beni duvara yasladığında, "Benden istediğin bu mu?" diye sormuştu. "Seni becermem mi?"

Masum bir ifade takınıp kafamı hafifçe ona doğru kaldırmış ve gülümsemiştim. Bunu bir onaylama olarak algılayıp, "Park Jimin, hayatımda gördüğüm en arsız insansın. Gerçekten hiç utanman yok." diye fısıldamış ve bana doğru eğilmişti. Dudakları dudaklarımı yakaladığında kendimi hızlıca geri çekmiş ve onu dumura uğratmıştım. Elimi göğsüne yaslayıp biraz geri çekilmesini sağlamıştım.

"Beni yanlış anladın. Senden istediğim bu değil."

Bugün ben tarafından ikinci kez dumura uğratıldığı için keyiflenmiştim. Yüzü çok komik görünüyordu. "Ne?"

"Jungkook benden özür dilemezse, bunu sen yapacaksın. Ama yine, herkesin içinde."

Kaşları hızla çatılırken elleri belimden çekilmişti. "Bunu ben niye yapıyorum?"

"Senin de bana karşı çok yanlışın oldu." Parmağımı çeneme götürüp düşünüyormuş gibi yapmıştım. "Hatta şöyle yapalım. Sen şimdi Jungkook'tan daha fazla hata yaptın ya bana karşı. O yüzden sen en iyisi herkesin içinde diz çöküp yalvararak benden af dile. Böylesi ancak adil olur."