hardest level of music [yoonmin]

chapter seventeen

"What are we?"

Korku dolu bir günün ardından, Yoongi en az benim kadar paniklediği ve de öfkelendiği için asla yanımdan ayrılmamıştı. Not kağıdını ve flash belleği daha fazla parmak izine boğmadan bir kağıda sarmış ve soluğu karakolda almıştık.

Gergin bekleyişlerimiz, şikayetçi oluşum ve verdiğim ifade bana iyice boktan hissettirirken Yoongi tüm akşam yanımdaydı.

Bu kişi her kimse, yanlış kişiye çarpmıştı. Benim babam avukattı ve bu çoğu zaman övündüğüm bir şeydi. Kısa zamanda kurtulacağıma inanıyordum.

CD'yi verememiştik çünkü okulda kuralları çiğneyip yapmamamız gereken bir şey yapmıştık. CD'de parmak izi var mıydı, asla bilemeyecektik. Polise de eksik bilgi vermiş bulunuyorduk ve bu beni tedirgin ediyordu.

En sonunda polisler bizi başlarından savıp haber vereceklerini söylemişlerdi ve o şekilde karakoldan ayrılmıştık. "Bizi takip ediyorsa karakola geldiğimizi de biliyordur değil mi?" Yoongi'ye etrafa tedirgin bakışlar atarak sorduğumda elini omzuma atıp beni arabama yönlendirmişti. "Bize hiçbir şey yapamaz, böyle paranoya yapıp kendini daha fazla mahvetme." Kapıyı açıp yolcu koltuğuna oturmamı sağlamış, anahtarı benden almıştı.

"Ailene olanları açıklaman gerek." Arabayı evime doğru sürmeye başladığında onu duyuyor fakat cevap vermemeyi tercih ediyordum. Biliyordum, aileme olanları anlatmalıydım. Ama onları korkutmak istemiyordum. Annem hamileydi ve yaş itibariyle sıkıntılı bir süreç geçirebilirdi. "Beni duyuyorsun değil mi?" diye yeniden dikkatimi çekmeye çalıştığında ona bakmıştım.

"Annem için endişeleniyorum. Sadece babama mı söylesem?"

"Sen bilirsin ama bence annene de söylemelisin." diye fikrini belirtmişti. "Polisler evinize gelirse ve annen onlardan öğrenirse daha fazla panikleyebilir."

"Of, o da doğru!" Artık başıma ağrı girmeye başlamıştı, sabahtan beri bu durum hakkında endişelenmekten yemek de yiyememiştik. Eve gidip uyumaktan başka bir şey yapmak istemiyordum.

Sonsuza kadar odamda bile kalabilirdim.

Yoongi siteye girip evimizin olduğu binanın önüne arabayı park ettiğinde bana dönmüştü. "Seninle gelmemi ister misin yoksa tek başına halledebilecek misin?"

Kemerimi çözüp kapıyı açarken, "Ben halletsem iyi olacak." demiştim. "Babama beni koruması gerektiği için CD'den bahsetmem lazım. Orada olmaman sağlığın açısından iyi olur." Dalga geçerek söylediğim şeyle kafasını iki yana sallamış ve arabadan inmişti.

"Arabam sende kalsın. Yarın okula getirirsin."
Bana değişik bir bakış attığında neden öyle baktığını anlayamamıştım. "Ne?"

"Eve araban burada olmadan gireceksin. Sorun etmeyecekler mi?"