chapter twenty seven

138 15 86
                                    



hardest level of music

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.





hardest level of music

Birkaç hafta sonra

"Arkadaşlar nereye gittiğimizi artık söyler misiniz?"

"Yok, sürpriz."

Bir kolumda Jungkook, bir kolumda Taehyung, okuldan çıkmıştık ve yürüyorduk. Yürümekten de yorulmuştum ve kolumdan asla çıkmamaları, beni sevmeyeceğim bir yere götürdüklerini düşünmeme sebep oluyordu.

"Tamam." demiş, artık soruma cevap alamadığım için pes etmiştim. "En azından kolumu bırakın. Mahkum gibi hissediyorum."

"Yok. Bırakmayız."

"Arabayla gitseydik bari?"

"Araban var sanki Jimin!" Taehyung bana çıkıştığında ona üzgün bir bakış atmıştım.

"Arabamı hala geri vermediler. Ama inat ettim, alacağım sınavlardan sonra."

"Tamam, boş yapma. Yürü." Jungkook bana kızdığında o da kolumda olduğu için bu duruma daha çok şaşırmama engel olamayarak ona ters ters bakmıştım.

"Umarım gittiğimiz yerde üçüncü tekeriniz olmam." diye mızmızlanmıştım. "Hayır yani, anlamıyorsunuz. Benim de bir sevgilim var, biliyorsunuz."

"Şu, geçen gün ayakkabı bağcığını bağlamadı diye trip attığın sevgilinden mi bahsediyorsun?" Jungkook alay ederek cevap vermişti. "Aynen kardeşim."

"Niye öyle diyorsunuz? Haklıydım bir kere. Taehyung haklı değil miydim?"

Taehyung gülerek, "Haklıydın." demişti. "Bir ayakkabı bağcığını bile bağlamıyorsa niye sevgilin?"

"Aynen öyle!"

"Geldik!" Jungkook sonunda bizi bir binanın önünde durdurduğunda etrafı incelemiştim dikkatle.

"Burası neresi?"

"Gel, göreceksin." Beni, kollarımı bırakmamaya devam ederek içeri sokmuşlar ve bir üst kata çıkartmışlardı. Bir apartman binasıydı fakat daireler, işyerleri ve ofislerden oluşuyordu. Bir kapının önüne geldiğimizde Jungkook zili çalmış ve beklemeye başlamıştı. Kapının yanında bir tabela vardı ve üzerinde 'Purple Studio' yazıyordu.

Kapıyı genç bir kız açtığında bize bakmış ve Jungkook'u tanıyarak, bizi selamlamıştı. "Hoşgeldiniz!" Beni içeri soktuklarında sonunda kollarımı bırakmışlardı.

"Şükür, kollarım ağrımaya başlamıştı. Gelemem ben bu kadar temasa birader."

"Ay, söylenmeyi bırakmadın yol boyunca. Amma konuştun!" Taehyung bana kızdığında bizi karşılayan kız kapıyı kapatıp yanımıza gelmişti. İçeride bir danışman masası ve oturma alanı vardı.

hardest level of music [yoonmin]Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin