"සුදු පුතා හෙට මාලි නැන්දලගෙ ගෙදර කිරි දානෙනෙ. මං ගිහින් පොඩ්ඩක් උදව් කරල එන්නම්. ඔයා එනව නම් කාලා ඉවර වෙලා එන්න"
"ම්ම්ම්, අම්මත් කිරි අම්ම දානෙට ඉඳ ගන්නවද"
"නෑ පුතා, ඒකට කට්ටිය ඉන්නවනේ. ඒ නිසා මං නැන්දට උදව් කරන්න එපැයි ඒ වෙලාවට"
"තාත්ත අද එයිද"
"කෝල් ගත්තට ෆෝන් එක වැඩ නෑ සුදූ, රෑ වෙලා ආවේ නැතොත් හෙට උදේට හරි එයි"
හෙට උදේට ආයුලාගේ ගෙදර කිරි දානයක්. අම්ම උදව් කරන්න ගියත් කේනු ගෙදර නැවතුනා. වෙනදට නම් මෙයා පැනගෙන ගිහින් ආයුගෙ කරේ එල්ලිලා දැවටි දැවටී ඉන්නෙ. ඒත් අද එහෙම බෑනෙ. ඒ දෙන්න අතර හිතා ගන්න බැරි තරම් දුරස් වීමක් ඇති වෙලා. ඒකට හේතුවත් මහ ලොකු දෙයක් නෙවෙයිනෙ.
ආයුත් බලන් හිටිය කේනු නිකමට හරි එයාලගේ ගෙදරට එයි කියලා. ඒත් කේනු ගියේ නෑනෙ.
පහුවදා උදේ පාන්දර කේනුගේ අම්ම එයාව ඇහැරවන්න පුදුම දුකක් වින්දේ. කේනුගේ අම්මට ඕන උනේ කිරි අම්මාවරුන්ගේ දානය වෙලාවට කේනුවත් එතනින් ඉන්දවලා ඒ ආශිර්වාදය ලබා දෙන්න. ඒත් කේනුව ඇහැරෝ ගන්න බැරිම තැන එයා ඒ අදහස අත ඇරලා දැම්ම.
කිරි අම්මා දානය ඉවර උනාම කේනුගේ අම්ම ' සකුන්තලා 'ආවේ ලොකු කෑම පාර්සල් ගොඩක් උස්සන්.
"මොනවද අම්ම මේ"
"එපා කියද්දි මාලි නැන්දා දුන්නෙ සුදූ. මං කිව්ව අපි දෙන්නට මෙච්චර වැඩි කියල. තාත්ත අදත් එන්නේ නැතිලු. ලබන සතියේ එන්නම් කිව්වෙ"
ඇත්තටම මෙච්චර කැවිලි ගොඩක් ඒ දෙන්නට වැඩි තමයි. කේනුට මතක් උනේ එයාගෙ යාළුවෝ දෙන්න.
"අම්මේ මගෙ යාළුවෝ දෙන්නෙක් ඉන්නවා, එයාලට මේවායෙන් ටිකක් ගිහින් දීලා එන්නද"
"ගොඩක් දුරද"
"නෑ අනේ මේ ලඟ"
"එහෙනම් පරිස්සමින් ගිහින් එන්නකො. මේ කෑම විසික් කරන්නත් හොඳ නැති එකේ කවුරු හරි කන්නේ නැතෑ"
අම්මගෙ අවසරය ලැබුණු ගමන් කේනු ලෑස්ති උනේ අම්මට කෑම පාර්සල් දෙක හදන්න උපදෙස් දීලා.
