කේනු ඉස්කෝලෙ ගිහින් ඇවිත් නේහව බලන්න යන්න හිතපු එක කොච්චර හොඳද කියලා එයාටම හිතුනේ නේහ එයාව දැක්ක ගමන් කොච්චර සතුටු උනාද කියල හොඳටම දැක්ක නිසා.
කේනු ආව එකට නේහ වගේම,ආන්ශ්, දේවකී දෙන්නත් සතුටු උනා.නේහගෙ ඉස්කෝලෙ පොත් ඔක්කොම විනාශ උන නිසා දැන් එයා ලඟ කිසිම සටහනක් නෑනෙ, ඒ නිසා ආන්ශ් ඒ ගැන කේනුත් එක්ක කතා කරද්දි සටහන් පොත් වල මෙච්චර කල් ලියා ගත්ත දේවල් හෙටම ෆොටෝ කොපි ගහල නේහට ගෙනත් දෙන්න කේනු පොරොන්දු උනා.
නේහට ඕන කරන දේවල් අරන් දෙන්න හෙට අනිද්දට ටවුන් එකට යන්න ආන්ශ්, දේවකී දෙන්නත් කතා වෙලා හිටියෙ.
"ඉක්මනට ඉස්කෝලෙ වරෙන් බං, උඹත් නැතුව අපි දෙන්නට පාළුයි,බෝමියත් මේ දවස් ටිකේ කල්පනාව වැඩි බං"
"එයා ගැන නම් මටත් දුකයි කේනු, මළ ගෙදර ආව නිසා මිස්ල එයාට බැන්නද දන්නෙ නෑ නේද "
"අනේ මන්දා බං, මං අහන්නත් හදල ආයෙත් පාඩුවේ හිටියෙ ඒකත් ඌට කරදරයක්ද දන්නෙ නෑනෙ. යුකී අයියවත් ඉන්න නිසා හොඳයි "
"ඒක නම් ඇත්ත"
"අම්මලා උඹව අරන් යයිද බං"
"අනේ මට නම් බෑ එයාලත් එක්ක යන්න, එහෙම වෙන එකක් නෑ නේද කේනු"
"අපි ඉන්නවනේ, බය නොවී ඉන්නව, උඹේ ෆොටෝ කොපිය නම් මහ අලි ඔළුව බං. රූපෙ විතරයි උඹ වගේ"
"ඒ උනාට මට ආසයි එයත් එක්ක කතා කරන්න. එදා ආවත් වචනයක් වත් කතා කරන්න උනේ නෑනෙ"
"තනියම ඉදල ඉදලා ඊට පස්සේ තමන්ගේම සහෝදරයෙක් ඉන්නවා කියල දැනෙද්දී සතුටුයි නේද, මටත් එහෙම ඇති නේද"
"ඇයි කේනු එහෙම කිව්වෙ"
"මගෙ ඇත්ත අම්මයි, තාත්තයි කොහේ හරි ඉන්නවා නම් දැන් ඒ දෙන්නත් කසාද බැදලා ළමයි ඇති නේද. අම්මගෙ ළමයි, තාත්තගේ ළමයි... එක්කෙනෙක් නෙවේ දෙතුන් දෙනෙක් වත් ඇති"
නේහ ඉක්මනින්ම කේනුගෙ අත තද කරලා අල්ල ගත්තත් කේනු හිනා උනා. එයාට ඕන උනේ එයා දුකෙන් නෙවෙයි කියලා නේහට පෙන්නන්න...........
රෑ 7 ත් පහු වෙලා තියෙද්දී ආයු බලන් හිටියෙ වෙනදට සුදු අයියෙ කියාගෙන ඇවිත් කරේ එල්ලෙන අල්ලපු ගෙදර පොඩි යකා තාම නැති නිසා.අම්මත් ගිහින් බලල එන්න කියද්දි ආයු ඒ ගමන්ම අල්ලපු ගෙදරට ගියේ පොඩි යකා මොකක් හරි අඩව්වක් අල්ලනවා කියල හිතෙද්දි.එයාට නොකියා යාළුවා බලන්න ගියා මදිවට තාම එයාලගේ ගෙදරට ආවෙත් නෑනෙ,ඒත් ඉතින් ආයුට තාම හේතුවක් තමයි හිතා ගන්න බැරි.
