Zarokên Serhıldana - Welat Beats
Hacer hanım hışımla merdivenleri çıkıyordu. Kılımı bile kıbırdatmadan beklemeye devam ettim. Aram ve Zelal'in hareketlendiğini anladım ama onlara da bakmadım.
Ezman yerinde endişeyle bekliyordu. Hacer hanımla birlikte, bir gurup insan da konuşarak geldiği için; bana doğrudan ulaşamadı.
"Ana sakin." Dedi Aram o buraya ulaşmadan yanına giderek.
"O orospunun, burada ne işi vardır Aram?" Bunu bana duyurmak ister gibi söylemişti.
"Terbiyenizi takının Hacer hanım. " Dedim aynı şekilde. Gelen kalabalık bir anda susmuş, bize bakıyordu.
"Noluyor lan?" Dedi aralarından bir oğlan.
"Hacer ana niye sinirli bu kadar, deyin hele?" Kendi aralarında konuşuyorlardı güya, ama hepimiz duyorduk.
Ezman annesinin bacağına yapıştı gene, "ana yapma, gel gidelim biz?" Sesi her an ağlayacak gibi çıkıyordu. Üzülüyordum ona. Hacer gibi bir annesi olması onun suçu değildi.
"Sen boyuna bakmadan, bana karışmayasın Ezman!" Dedi ve onu kollarından tutarak sertçe arkaya attı. Onlarla aramda çok mesafe kalmamıştı, konuşurken yanlarına gittim. Hacer hanımın arkaya savurduğu Ezman'ı son dakika düşmeden tuttum. Sinirlenmiş sekilde döndüm ona.
"KENDİNE GEL KADIN! SİNİRİNDEN ETRAFINA ZARAR VERİYORSUN." dedim bağrarak. Ezman korkmuş olacak ki ağlamaya başladı.
"SANA MI SORACAM NE YAPACAĞIMI HAAA?" üzerime gelerek elini kaldırdığında onu tuttum ve geri itekledim.
"ZELAL, Ezman'ı ve diğer çocukları başka bir yere götürür müsün?"
"Hemen, çocuklar beni takip edin." Dedi ve yukarıya çıkarttı hepsini. Ezman'ın gözü önünde, annesine bir şey yaparsam; onda büyük hasar bırakırdı. Ama, bu kadına da haddini bildirmem gerekiyordu artık.
"Demir at şu kaltağı evimden!" Dedi Hacer yılanı. Demir annesini sakinleştirmek için tam konuşuyordu ki, Aram araya girdi.
"Sen, kimi kimin evinden kovuyorsun Hacer hanım." Ona baktığımda adeta ateş saçıyordu. Hışımla yanımıza geldi ve Hacer hanımın kolundan tuttu sıkıca. Bu basit bir sinir değildi sanki.
Aram'dan.
"Anni gidme, ben sensiş uyuyamam."
Oğlum birkaç gün sadece, sonra gene beraber uyuruz.
"Ama anne-"
"Araaam." Dedi annem. Bu uzatma demekti. Kabullendim.
Anneannem rahatsızlanmış, durumu kötüydü; babam ile annem memlekete gidiyorlardı bu yüzden.
"Oğlumm!" Arkamdan gelen sese döndüm babam dizleri üzerine çökmüş, bana kollarını açmıştı. Gülümseyerek ona koştum ve sarıldım.
"Babaaa."
"Babammm." Dedi saçlarımı okşarken. "Ağlıyor musun yoksa sen?" Dedi geri çekilirken.
"Hayir. Ağlamiyom. Erkeg adam ağlamaz." Dedim kolumla gözlerimi silerken.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aşiret Ailem
Teen FictionKızının varlığından bile haberdar olmayan iki baba ve babasının kim olduğunu bilmeyen bir kız.
