මම අප්පච්චිගෙ කාමරේ අැතුලට යනකොට අප්පච්චි අැඳේ වැතිරිලා හිටියා හරිම අමාරුවෙන්.මට තවමත් හිතාගන්න බෑ කොහොමද ඉහෙන් බහින ලෙඩක් නොතිබුණු අප්පච්චි එකපාරටම මේ විදිහට අැඳට වැටුණෙ කියලා....
වුණ දේ මොකක් වුනත් අප්පච්චිගෙ අමාරුව ගැන කිසිම ගානක් නැති ගානට කුඩම්මා ගෑණි අැඳ ඉස්සරහ අත්දෙක බැඳගෙන හිටගෙන හිටියා..
" මේ..ඝ....."
අප්පච්චි මගේ නම කියලා කතාකලා... එහෙම තමයි... එයා මට කතා කරන්නෙ මගේ අතින් එයාට මොනව හරි වෙන්න තියෙනවනම් විතරමයි.. එ තරම් ලොකුකම ලොකුහාමු මහත්තයගෙ...
මමත් මොකටද තාත්තට වුනත් සෙක්න්ඩ් වෙන්නෙ මගේ අතේ වැරැද්දක් නැත්තම්..එකයි මමත් එයාට ඔ්න කුදයක් ගහගන්න කියලා මොකවත් කතා නොකරන්නෙ...එත් අද එයාගෙ මූණෙ පෙනුනෙ වේදනාවද පසුතැවීමද කියලා ජජ් කරන්න යන්නෙ නැතිවම මම ගිහින් අප්පච්චි ගාවින් වාඩි වෙලා එයාගෙ අතින් අල්ලගත්තා...
විනායග ජයවර්ධන
" කවදද පුතේ උඹ මාත් එක්ක කතා කරන්නෙ... උඹේ කටහඬින් මං මැරෙන්න කලින් එක පාරක් අප්පච්චි කියපං මගෙ වස්තුව..."
එයා තවමත් ලොකුකම දානවා...
සමාවෙන්න කියන වචනෙ එක පාරක් කියපන් අප්පච්චි...
එතකොට මට කට පුරවලා උඹට අප්පච්චි කියලා කතා කරන්න පුලුවන්..
මගේ හිතට බරක් නැතිව උඹට අායෙමත් මම උඹට කතා කරනවා අහන්න පුලුවන්..." මොකද ඔය තරම් පින්සේන්ඩු වෙන්නෙ විනායග..එහෙම ඔ්න නෑ... ඔයා එයාගෙ තාත්තා මිසක් එයා ඔයාගෙ තාත්තා නෙවෙයි..."
අර යස්ස ගෑනි තව මොකක්හරි මැද්දට පැනලා කිව්වොත් මම අැත්තමයි ඔ්කිගෙ කන හරහා යන්න එකක් දෙනවා...
VOUS LISEZ
🌹 මේඝ 🌹 JIKOOK NONFICTION ( COMPLETED ✅ )
Non-Fictionමේඝ.... උඹ හරි මේඝ... උඹ තනිකරම අාකාසෙට බරවුන එක වැහිවලාකුලක්... උඹ දන්නවද මේඝ... හැමදේ ම ඉවසගෙන දරාගෙන හිටපු උබෙ නිහඬකම මටවත් ඉවසන්න බැරි වුණා මේඝ... මං උබේ තැන උබ වෙනුවට හිටියා නම් මගෙ පපු කැවුත්ත හත් කඩකට පැළිලා මේඝ දන්නවද.....? අරලිය මල් දක...