🌹 මේඝ 🌹 JIKOOK NONFICTION ( COMPLETED ✅ )

💐දාහත්වන මේඝය💐

උඹට තියෙන ආදරේ පෙන්නුවෙ නැති වුණාට, උඹ කොලඹ ඉඳන් ගමට පය ගහපු වෙලේ ඉඳන් මම උඹව දැක්කා මගෙ අරලිය මල...

ඒත් මේ හිත තාම බයයි බං.... උඹට පිටට පේන තරම් මේ හිත හයිය නෑ බං...

හිතේ තියෙන වේදනාවට පැලැස්තර අලවලා ඊට උඩින් දා ගත්ත වෙස් මූණක් විතරයි බං මං ගාව තියෙන්නෙ...

උඹ මගෙන් අහන්නෙ තුවාල වෙලා පැලැස්තර අලවලා පණ රැක ගන්න බොහොම අමාරුවෙන් හුස්ම අදින හදවතක පැල වෙන්න....

වූල් ගෙත්තම් වලින් හැඩ වුණ කුෂන් කවරෙ තියෙන රටා දිගේ ඇඟිලි ගෙනියපු මට එයාගෙ කටහඬ ඇහුණේ මිමිණුමක් වගේ... එයාගෙ හිතේ අයිතිය ඉල්ලපු මේ අහිංසකයට දීපු උත්තරේ ට මගෙ හදවත වෙඬරු පිඩක් නම් දිය වෙලා යයි...

ඔයාට අමතක වෙන්න පුළුවන් අයියේ... ඒත් මම... දොස්තර කෙනෙක් වෙන්න ඉගෙන ගන්නවා... මම ඔයාගෙ පැලැස්තර ගහලා අලවලා තියෙන අසාධ්‍ය හිත සනීප කරන්නම්...

කඳුළු වැටිලා වේදනාව පිට කරනවා මම දැකලා ඇති... ඒත් ඇහෙන් කඳුලක් නොඑන තරමට ම එයා ඒවට හුරු වෙලාද කොහෙද... සුලෝචනා මැණිකේ ගෙ අඩම්තේට්ටම්වලට මම බය නම් මම උඹ ගාවින් හිට ගන්නෙ නෑ කියලා මට එයාට කියන්න ඕන..

මට එයාට කියන්න ඕන එයාගෙ පවුලෙන් මොන කරදරය ආවත් මම ඒවට එයත් එක්ක එකට ම ඉඳගෙන මූණ දෙනවා.. එයාව අතහැරලා මොකෙක්ද එකෙක් වගේ මම ලිස්සලා යන්නෙ නෑ කවදාවත් කියලා...

උඹ ට විශ්වාසනම්.... මේ ඔලුවෙ අත තියලා දිව්රපන් මගෙ වස්තුව.... මගෙ මේ ඔලුවෙ අත තියලා දිව්රපන්... උඹ මාව අතහරින්නෙ නැහැ කියලා දිව්රපන්.....

මාව එයාගෙ උකුලට ඇද ගත්ත එයා මගේ අතක් අල්ලගෙන අහනවා. බෝල ඇස්වල කඳුලු පිරිලා.... වාන් ඇරලා වගේ හෝ හෝ ගාලා නිහඬවම කඳුළු ඒ රෝස කම්මුල් දෙක දිගේ පහලට ගලාගෙන ගියා... ඉකියක්වත් නැතිව... එයා ඒ ලොකු බෝල ඇස් තවත් බොල කරලා මගේ දිහා එහෙමම බලාගෙන හිටියා... මාව පේනවා ඇත්තෙ බොඳ වෙලා එයාට... ඇස් දෙක රතු වෙලත් එක්ක......

ඒත් මගේ හාට් එක ඩෙඟා නටනවා... මම... එයාගෙ උකුලෙ.... ඒකත් එයා මගෙ දිහා බලාගෙන... ඇස් දෙකේ කඳුලුත් පුරවන් ඉද්දි.... එයා වස්තුවේ කියලා කතා කළහම..... අනේ මගේ හාට් එක....