SAMUDRA POV
මම අද දවස එනකල් තමයි දවස් ගානක් තිස්සෙ බලාගෙන හිටියේ.. අද අයියලගෙ ගෙදර අයියට අනිවාර්යයෙන් ම ඉන්න, මම එනවා කියලා මම අයියට කිව්වා.
ඔය මනුස්සයා වැඩ කරන්න ගියහම නිකම් මැෂින් එක වගේ වැඩ කරනවා කරනවා ඉවරයක් නෑ...
මට බයෙත් බෑ.. ඔහොම ගිහින් එයා මොකක් හරි ලෙඩක් හදා ගත්තොත් එහෙම මොන දෙයියන්ට කියන්නද...
අනුන්ගෙ ලෙඩ සනීප කරවන්න මතකයි.. ඒත් තමන් ලෙඩ නොවී පරිස්සමින් ඉන්න ඕන කියන එක මේ මනුස්සයට කියලා දෙන්න වෙලා..
දොස්තර ගෙ කාර්යයභාරය ඔලුවට අරගෙන තමන්ගෙ ශරීරය වත් නඩත්තු කරන්න ඕන, උවමනා නියුට්‍රියන්ස් දෙන්න ඕන... උවමනා රෙස්ට් එක දෙන්න ඕන.. උවමනා මෙන්ටල් ස්පේස් එක දෙන්න ඕන... ඒවා ගැන මොකවත් එයාට මතක නෑ..
ඕව වර්ක් කරනවා මට අහු වුණොතින් මම සුදු හාවා රතු වෙලා යන්න පහුරු ගානවා. මම එයාගෙන් හැමදාම ඉල්ලන්නෙ නෑනෙ... මම ඉල්ලන එක දවස වත් අඩුම ගානෙ එයා මට දෙන්නෝන... මාසෙකට එක නිවාඩුවක් දාන්න බැරි කමක් නෑනෙ මං වෙනුවෙන්..
මම මේ මං වෙනුවෙන් කියලා නිවාඩුවක් ගන්න එයාට බල කළත්... මට ඇත්තටම ඕන එයාට හිත සැහැල්ලුවෙන් විවේක ගන්න දවසක් විතරයි.
අයියට වද දෙනවනම් ඉතින් මට එහා එකෙක් නෑ ඒකට සැදී පැහැදී ඉන්න.. මම තමයි අයියට වද දෙන්න උපන් හපන්කම් තියෙන එකා.
" දැන් මොකද ෆෝන් එකෙන් යුද්ධ කළේ...
මට ගෙදර නවතින්න..
අනිවාර්යයෙන් ම ඔයා බලන්න එනවා කියලා..."
මේඝ අයියා මගෙන් අහනකොට මම වෙන මොනා කියන්නද..?
හිනා වුණා... අයියා ඇඳලා ඉන්නෙ කලුපාට බතික් සරමකුයි, කලු ශර්ට් එකකුයි.
කිලර් වයිබ් එකක් තියෙන ඇඳුම් තේරුවට මොකද, අද අයියගෙ ඇස් වල වෙනදට දාන කිලර් ලුක් එක තිබ්බෙ නෑ. ඒ ඇස්වලින් මට පෙනුණෙම තෙහෙට්ටුවක්...
මහන්සියක්.. වගේම අපහසුවක්...
" මට කියන්න කවදද අන්තිමට නිවාඩුවක් දැම්මේ..?"
එයාගෙ ප්‍රශ්නෙ මගහරින ගමන් මම අහනකොට අයියා අහක බලා ගත්තා.
" ගිය මාසෙ..
විසි හතර වෙනිදා..."
මේඝ අයියා අහක බලාගෙන කියද්දි නම් මට පොඩි දුකකුත් ආවා.
ඇයි අනේ දැන් අහුවෙන්න තියෙන හොර වැඩක් අම්මගෙන් හංගන පොඩි එකෙක් වගේ මෙයා මං දිහා හොරෙන් හොරෙන් බලන්නේ..?
VOUS LISEZ
🌹 මේඝ 🌹 JIKOOK NONFICTION ( COMPLETED ✅ )
Non-Fictionමේඝ.... උඹ හරි මේඝ... උඹ තනිකරම අාකාසෙට බරවුන එක වැහිවලාකුලක්... උඹ දන්නවද මේඝ... හැමදේ ම ඉවසගෙන දරාගෙන හිටපු උබෙ නිහඬකම මටවත් ඉවසන්න බැරි වුණා මේඝ... මං උබේ තැන උබ වෙනුවට හිටියා නම් මගෙ පපු කැවුත්ත හත් කඩකට පැළිලා මේඝ දන්නවද.....? අරලිය මල් දක...
