SON ADIM

*CESARET

Bölüm Şarkısı:Cesaretin Varmı Aşka?(multide var)
Multimedya:Eylül&Çağlar

Eylül-Tiffany Alvord

Çağlar-Cameron Dallas

EYLÜL'DEN

Şarkı mırıldanarak hazırladığım kahvaltıya son bir bakış atarak merdivenlerden yukarı çıkmaya başladım.

Annemler için enfes bir kahvaltı hazırlamıştım. Ne zaman peşimi bırakmayan, zihnimde dört dönen düşüncelerle karşılaşsam rahatlamak, düşüncelerimden kurtulmak adına bir şeylerle meşgul olurdum.

Odama girince soluğu direkt duşta aldım.

Rahatlamak adına girdiğim duşta soğuk su taneceklerinin bedenimden yere süzülüşü gibi peşimi bırakmayan düşüncelerimdem de arınmak istedim.

Beni rahatsız eden düşüncelerimin başkahramanı kesinlikle Çağlar' dı.

Beni rahatsız eden kısım Çağlar ne ara benim için bu kadar önemli olmuştu? Ben ne ara onu kıskanır hale gelmiştim?

Kiminle olursa olsun demem gerekirken o gün telefonda Pelin'in sesini duyduğumdan beri etraftaki her şeyi yıkıp dökme isteğinin kaynağıda neydi?

Kendi belirlediğim sınırları aşmaktan nefret ediyordum. Ne ara bağlanmıştım ben bu çocuğa. Ne ara unutabilmiştim yaşadıklarımıda güvenebilmiştim yeniden.

Başlamadan kalbimde filizlenen duygulara bir son vermeliydim. Kalbimdeki filizleri çicek açmadan kurutmalıydım uzak durmalıydım Çağlar'dan.

Hem o başkasına aşıktı. Sırf ona inat olsun diye benimle çakma bir sevgililik oyununun içindeyken

Kafamı sağa sola sallayıp kısa bir sürede olsa düşüncelerimden kurtulmak istedim.

Bornozuma sarılarak yeniden odama döndüğümde iç çamaşırlarımın ardından koyu kot pantolonumun üstüne kareli bordo bir gömlek aldım.

Gömleğimide pantolona soktuğumda kurutmuş olduğum dalgalı saçlarımın kabarmasına aldırış etmeden aynada kendime baktım.

Tüm gece uyumadığım için şişmiş ve kızarmış gözlerim ve kabarmış saçlarımla tam bir cadıya benzemiştim.

Kendime çeki düzen vermek adına gözlerimi kapatacak sade bir makyajın ardından saçlarımı düzleştirdim.

Yeniden aynaya baktığımda ehh diyerek iç geçirdim hiç değilse insana benzeyebilmiştim birazcık.

Gerekli kitapları sırt çantama koyup aşağıya indiğimde şok olmuş bir ifadeyle masaya bakan annemle karşılaştım.

Beni görünce benim hazırladığımı anlamış olmalı ki "Doğru söyle kızım nerede?" diyerek şaşkın bir ifadeyle yüzüme baktı

"Off anne uğraşamıyacağım seninle.Ben okula gidiyorum." deyip yanağına sulu bir öpücük kondurdum.
"Kahvaltı yapılmadan hiç bir yere gidilmiyor hanımefendi." annemin her zaman ki otoriter sesini duyduğumda "Ya annelerin en tatlısı ben atıştırdım bir şeyler hazırlarken." en tatlı sesim ve kedi bakışlarım eşliğinde anneme bakmayı sürdürdüm.

Bu bakışlar yalnızca annemde işe yarıyordu ama olsun annemde yarıyordu ya önemli olan buydu benim için.

"Peki, bugünlük böyle olsun yemediğini biliyorum ama okuldan gelince canını sıkan şeyleri bana anlatman karşılığında gidebilirsin."
"Anne canımı sıkan bir şey yok ki" gözlerimi kaçırarak söylediklerimim annemin pek inanmamış olduğunu fark edince "Tamam,sen kazandın Feyza sultan okuldan gelince söz anlatıcağım." deyip ayakkabılarımı ele alarak koşar adımlarla evden çıktım.