SON ADIM

*SADECE ARKADAŞ ?

Multimedya:Bizimkiler :)

Bölüm Şarkısı:James Arthur-Impossıble(Bölümde geçiyor. Multimizdede var. Harika bir şarkı kesinlikle dinleyinn.Hele okurken ayrı bir müthüş oluyoor)

EYLÜL'DEN

Akşam eve geldiğimde yorgunluktan ölmek üzereydim.

Bence bilim adamları çalışmalarını Cemre üzerinde denemeliydi kesinlikle. Bu kız bu kadar enerjiyi nereden buluyordu Allah aşkına ?

Alışveriş merkezindeki tüm mağazaları gezmekle kalmamış o mağazalardaki tüm kıyafetleri de denemiş ve hatta bana zorla denettirmişti.

Anahtarı her zaman ki kapıdan ayakkabılığa doğru basket şeklinde fırlattım.

Ve basket...

"Ben geldim." diye böğürerek mutfağa giriş yaptığımda annem yemek yapıyordu.

Gözlerime inanamıyorum.

Aman allahım pırasamıydı o ?

Kısaca baş düşmanım.

Annemin yanına gidip her zaman ki planımı uygulayacaktım.

Klasik bir Eylül Özer planı

"Oo annelerin en tatlısı,en hamaratı,en güzeli..." diye iltifatlarıma devam edecekken annemin otoriter ses tonunu duymamla bu planımın işe yaramadığını anlamam uzun sürmemişti.

Ehh o da haklıydı yeni taktikler bulmam lazımdı artık.

"Hiç boşuna yağcılık yapma hanımefendi o yemek yenilecek. İşten dönüp yorgun argın yemek hazırlıyorum.Sonra beğenilmiyor ya "
"Yaa anne.."
"Itiraz kabul etmiyorum.Hadi bakalım odana gidip üstünü değiştirip aşağı in. Yemek hazır." popoma şaplak atarak beni kapıya yönlendirdiğinde hala söylenmelerime devam ediyordum.

Sen yorgun argın eve gel.Birde bak ki annen pırasa yapmış.

Salona giriş yaptığımda Efe transa girmiş gibi tom&jerry izliyordu.

Hain. Bensiz tom&jerry izlemek ha sen görürsün.

Zar zor atlatılan müthiş(!) bir akşam yemeği ve annemin zoruyla yapılan ödevlerden sonra nihayet yatağımda yatabilecektim.

Yatağıma geçiş yaptıktan sonra aklıma her zaman ki (meşhur düşüncelerim) gelmişti.

Kulaklıklarımı takarak depresyon sanatçım -Model'in şarkılarından birini-rastgele açtığımda hala Çağlar'ı düşünüyordum.

Iki haftadır birbirimiz görmezden gelme oyunu oynuyorduk sanki ?

O günden sonra ben yokmuşum gibi davranmaya başlamıştı. Bu durumdan rahatsız değildim tabi ama konuşmuyorduk bile.

Benimle aynı ortamda bile bulunmak istemiyordu beyefendi.

Bakmıyordu bile, belki de görmüyordu beni.

Off kimi kandırıyorum ki bal gibi de rahatsızdım bu durumdan onunla tatlı atışmalarımızı bile özlemiştim.

Bora'ya da bu iki hafta içinde baya alışmıştım. Her gün öğlen aralarında ders çalışıyorduk.

İlk karşılaşmamızda onu ukala ve egoist biri olarak tanımlamıştım ama bu bu düşüncelerimden beni uzaklaştırması çok kısa sürmüştü.

Okulda Cemre'den ve Taha'dan sonra bana her konuda destek olan tek kişiydi heralde.

Okul müzik takımına girmem içinde sürekli baskı uyguluyordu ama katılmayı pek düşünmüyordum açıkçası. Söylediğine göre hoca bir türlü aradığı ikiliyi bulamıyormuşda falan da filan. Kısaca banane. Hem Çağlar'da katılacaktı büyük ihtimalle.