That Juan Time Stopped (Introduction - To the Dreams of my Youth a Series)

Chapter XXIII

veintitrés

"Mag-iingat ka ha? Veronika." hindi ko na mabilang kung pang ilang paalala na ni Auntie Issa iyon.

Tumango na lang ako at ngumiti. Binaba na mga pinsin ko ang maleta ko. Hinatid na nila ako dito sa airport at nag-grab lang kami. Kaya mabilisan lang at aalis rin sila agad.

"Syempre po. Mag-iingat rin kayo."

"Ate..." tawag sa akin ni Moris.

Sinubukan kong ngumiti rin sa kanya para hindi niya isiping malungkot ako. Niyakap ko ito ng mahigpit. Para sa'yo 'to, Moris. Kahit mapagod si Ate kaka-aral at kakatrabaho. Basta gagaling ka. Gagaling ka.

"Mag-aral ng mabuti, okay? Iyong smart watch mo isuot mo palagi. Na-connect ko na iyon sa cellphone ni Auntie. Wag magpapagod palagi. Tatawag ako kapag nakarating na ako roon."

Naiiyak na siya kaya sinakop ko ang dalawang pisngi niya at ngumiti ulit. "Ang health mo Moris. Ingatan mo. Para kay Ate."

Tumango siya. "I-Ingat ka doon..."

Ginulo ko ang buhok niya. Ang bigat sa loob.

Lumapit rin sa akin ang mga pinsan ko para yakapin ako. Matapos ay si Jayen.

"Kami na ang bahala sa kapatid. Basta mag-aral ka lang doon." bulong niya.

"Chat mo na lang ako sa updates." natawa ako.

Nagpaalam na ako sa kanila at hinintay silang makapasok sa loob ng sasakyan bago ako pumasok sa loob ng airport. Ayoko nang makitang umiiyak si Moris. Ayoko rin na makita nila akong maiyak.

Sa loob ng ilang oras na paghihintay ay nagboarding na rin kami. First time ko lahat kaya abot-abot ang kaba ko, pero salamat sa Diyos ayos naman lahat.

Medyo na-busy rin ako kaya nang mahanap ko na ang upuan ay nag-check ako agad ng cellphone, para na rin tingnan kung may message ba sila Auntie. Nagsabi lang ako na nakasakay na ako ng eroplano. Nang bigla akong maka-receive ng isa pang message. Parang nahulog ang puso ko.

Juan Theodore:

Hello, Vera. I'm sorry I wasn't able to send you to the airport. I intentionally didn't go. I think this is the last thing I could do for myself. It sucks that you're gone. Hindi masaya, Vera. Pero mag-iingat ka doon, okay? I am very grateful for the months we've spent together. Hindi ko inakala na makakakilala ako ng tao na tatanggapin at maiintindihan ako. I was used to being ignored, but you gave me your attention. I was not used to being appreciated but you appreciated me. I was not used to being cared for, but you showed me care. You saw the ugliest side of me and my family, but you stayed. Maybe that's why. That's why I fell in love with you.

Pakiramdam ko hindi na kita makakalimutan. Araw-araw kitang iisipin. Araw-araw kong ipagdadasal ang kaligtasan mo. Wala na ako roon kaya wala ng maghahatid sa'yo pauwi. Wala na rin magpapaalala sa'yo kumain. Wag mo kakalimutan, okay? Wag mo titipirin ang sarili mo. Mahalin mo ang sarili mo, kasi marami ka nang nagawa para sa ibang tao. You did a good job. You did a great decision. You're very strong, Vera. Kung gusto mong magmahal ng iba, it's alright. Siguraduhin mo lang mas gwapo sa akin, okay?--Kidding aside. You can love someone else if that's what will make you happy. I live for your happiness.

Hindi kita pinigilan umalis, kasi alam ko wala pa ako sa buhay mo naplano mo na ito. Hindi kita pinigilan umalis kasi mas gusto kong makitang maabot mo ang pangarap mo, kahit hindi mo na ako kasama. Panonoorin kita sa malayo. Alam ko kaya mo. Alagaan mo ang sarili mo, para sa'yo, kay Moris at para sa akin.

Kakayanin ko rin. Hindi na ako magpapaabuso sa iba tulad ng ayaw mo.

Pero binabawi ko na, hindi pala okay. Sana pagdating ng araw. Pag naabot mo na ang pangarap mo, pag napili mo na lahat ng gusto mong piliin at unahin. Sana piliin mo na rin ako. Now that you're gone, I think I need time to heal myself. You were my sweet escape, pero bigla kang nawala. I hope time will come that our paths will cross again, and I hope in that time you will learn to love me too. I love you very much Vera. Hinding-hindi na ako makakaahon sa'yo, pero pinapalaya na kita. I will always treasure my moments with you. Reach your dreams and take care.