ASAF KOREL

1.BÖLÜM

Oy ve yorum yapmayı unutmayın minik patateslerim❤🌹

Kitaba başlama tarihinizi yazabilir misiniz ?

Sabah gözlerim yan daireden gelen seslerle ister istemez açmıştım. Odamın duvarı yan daireyle birleşik olduğu için sanırım bu ses en çok beni rahatsız ediyordu. Duvara vurma , çarpma sesleri uykudan ayıldıkça artmaya başlamıştı.

Sonra bir şey kafama dank etti; bizim yan daire boştu.

"Aleynaa! Uyandın mı kızım?" Anneme cevap verme gereği duymadan pencereyi açtım ve derin bir nefes çektim içime. En sevdiğim ses olan Kuşların sesi tüm odayı doldurmuştu , birazcık onların sesini dinleyip pencereyi kapatmadan
Uyuşuk hareketler ile mutfağa gittiğimde, annemin mükemmel kahvaltı sofrası gözlerimin önünde resmen dans ediyordu evet evet dans ediyordu. Etkilenmemek işten bile değil dedim kendi kendime. Bir insan kahvaltıyı dahi bu kadar güzel hazırlamamalıydı.

"Günaydın anneciğim." Gözümü masadan ayırdıktan sonra annemin yanına gittim ve yanağına bir öpücük kondurdum.

"Yan daireden gelen sesler de ne öyle?"

"Yeni birileri taşınıyordur herhalde, haberim yok."

Fazla ses çıkarmamaya özen göstererek kapının önüne gittim , delikten bakmaya başladım. Birkaç adam yan daireye eşya taşıyordu. Epeyce zorlandıkları yüzlerinden okunuyordu. Demek artık bir yan komşumuz vardı.

"Hayırdır Aleyna, şimdi de milleti mi gözetlemeye başladın kızım?"
Annemin arkamdan sinsice gelişiyle yerimden sıçramış , fazla ses çıkarmıştım. Sonra adamların dikkatini buraya çekmiş miyim diye delikten annemin gözleri önünde tekrar bakmıştım. Neyse ki , yüksek bir ses çıkarmamıştım.

"Yok anneciğim , komşularımıza bakıyordum da , ondan yani şey ettim, ney ettim , merak ettim ne edeceğim?"

"Neyini merak ettin, bildiğin komşu işte."

"Biliyorsun anne, evde sıkılıyorum tek başıma, hem işsizim de benim yaşlarımda bir kız falan var mı diye bakıyordum."

"İyi bakalım, öyle diyorsan öyle olsun." Annem mutfağa geri döndüğünde nefesimi rahatça serbest bıraktım ve son kez delikten bakıp bende mutfağa geçtim.

"Alışverişe çıkalım bugün anne kız, ne dersin Aleyna?"

"Harika olur, derim!" Annem de sonunda masaya oturdu ve kahvaltımızı etmeye başladık.

Kahvaltımızı bitirip masayı topladıktan sonra, ikimizde odalarımıza geçip hazırlanmaya başladık.

Üstümü değiştirip hafif bir makyaj yaptıktan sonra çantamı ve telefonumu alıp oturma odasına geçtim. Annem de girişteki aynada küpelerini takıyordu.

"Hazır mısın?"

"Ben hazırım, sen?"

"Şunu da takayım... Hah, oldu! Hadi çıkalım."

Kapıyı aralayıp annemin geçmesini bekledikten sonra bende çıktım ve kapıyı kilitleyip arkamı döndüm. Hâlâ taşımacı adamlar yan dairemize eşya taşıyorlardı.

Acaba yeni komşularımız nasıl insanlardı ? Sanırım bu soru bütün gün aklımı kurcalayacaktı.

. . .

Alışverişimizi bitirmiş eve dönüyorduk , cidden çok yorulmuştuk. Bir ay sonraki, lisedeki arkadaşlarımla düzenlediğimiz , balo için şimdiden alışverişimi yapmıştım ve bundan memnundum. Bir daha alışverişte bu kadar uzun süre kalacağımı sanmıyordum.