ASAF KOREL

22.BÖLÜM

Oy ve yorum yapmayı unutmayın minik patateslerim ❤🌹

Kız gözlerimin önünde saçlarını geriye itip Asafa sarılmıştı.  Asaf'ın kokusunu derin derin içine çekmişti.
Kesinlikle kıskanmadım ki kıskanmam için de bir nedenim yoktu.

"Seni çok özledim." aklım karışmıştı , Bu kız kimdi ?

"Bende seni cimcime"  gözlerimi devirmiştim , Ne yani şu an önümde yaşanan cıvık ilişkiyi mi kıskanmam gerekiyordu ?

Kız Assaf'dan ayrılıp bana geldiginde onun bana gülümsedigi gibi bende o kıza gülümsemiştim , Kesinlikle şu an kitaplardaki o yanlış anlaşılmayı yapmak istemiyordum , Büyük bir ihtimal ile bu nişanlısı değildi ya da sevgilisi ya da eski flörtü! Kendimi böyle motive edip kızın uzattığı elini sıkmıştım.

"Merhaba ben Aylin" gözlerimi devirmemek için zor tutmuştum.

"Ben de Aleyna canım" kızın elinden çekip sarılmıştım. Kız gülerek o cümleyi kurmuştu
'canım ne salak mısın cemile ?'

"Asaf bu kız çok yılışık , Yol yakınken sen bunu bırak"  kollarını o da bedenime sarmış olan Kızın dediklerine Asaf gülerken ben kıpkırmızı olmuştum. Kızdan ayrılıp Asafa baktığımda gülüyordu.
Sanırım bu kızı sevmemiştim hemde hiç yılışık ne demek oluyordu ya sensin yılışık!

"Aleyna , Aylin benim aşkım , hala öyle gerçi O olmadan nefes alamam"  kalbime bir hançer saplanmıştı benimle oyun mu oynuyordu bu adam ? Benimle bir yandan sahte sevgililik oyunu sonlandırmak istediğini söylüyordu bir yandan da bana karşımda duran kızı aşkım diye tanıtıyordu burada sizce de bir çelişki yok mu ?

"Evet , bende sensiz yaşayamam abim."  aldığım nefesi vermiştim. Kız Aleyna sende iki saniye içinde neler neler düşündün yazıklar olsun sana! İç sesim ile şu aralar sanırım fazla muhattap olmak istemiyordum. 

"Asaf , hadi oğlum ağaç oldum burada birazdan kök salacağım al şu bavullarıda eve geçelim ben çok yorgunum hem sizinle de orada daha iyi vakit geçiririz , hadi kuzum"  dudaklarımı birbirine bastırmıştım , Kadın tatlı dili ile Asafı mest etmiş bavullarını arabaya koydurtmuştu.

Asaf'ın Annesi ön koltuğa otururken bende arka koltuğun verdiği rahatlığa kavuşmuştum , Gözlerimi dikiz aynasınana çevirdigimde bana bakıyordu  heyecan ile gözlerimi kaçırıp kafamı cama yaslamıştım. Kalbim oldukça hızlı atmaya başlamıştı , onunla göz göze gelmek bile beni ne hallere sokuyordu...

Ortamın verdiği sessizlikten rahatsız olan Aylin verdiği sıkıntı dolu seslerden sonra nihayet bir konu açmıştı.

"Eee abi nasıl tanıştınız ?"  Acaba bizim için hangi tanışma daha önemliydi ? Onu bile bilmiyordum galiba!

"Biz komşuyuz." Heyecan dolu sesim ile kafamı camdan çekerek yanımda oturan Aylin'e dönmüştüm.

"Aylin bu konuları sonra konuşsak abicim ?"  gülmüştüm , Annesini gözleri ile gösteriyordu.

"Aaaa abi hep böyle yapıyorsun ama!" Aylin bagırdıgında Asaf gülmeye başlamıştı.

"Biraz sabret eve gidelim , zaten bunları konuşmak için çok zamanımız olacak!"

Aylin bana dönmüştü.

"Bu abime nasıl katlanıyorsun ?" fısıldayarak söylediği cümle üzerine kendimi gülmemek için zar zor tutmuştum.

"Aylin , Duyabiliyorum!" İçimde tutmak istemediğim gülüşümü dışarıya aktardığımda Aylin de gülmeye başlamıştı.

Yolculuğun geri kalanında kafamı cama yaslayarak düşünmeye devam ettim. Aslında annem bir olay dışında her şeyi biliyordu , Rusya'dan geldikleri gün ona anlatmıştım , Zaten evde başımın etini yiyordu evde kaldın diye ki ben daha evde kalmamıştım ; Allah var yaşım daha çok genç.
Sonuç olarak Annem birçok şeyi biliyordu -benim izin verdiğim kadarını- Ama ya babam , Babamın ögrenmesinden çok utanıyordum , Babam ile hiç böyle konuları konuşmamıştım. Normalde olsa aslında yine konuşma gereksiniminde bulunmazdım fakat işin içinde Asaf'ın bir ünlü olduğu da vardı.