19.BÖLÜM

37.8K 1.3K 101
                                    

Oy ve yorum yapmayı unutmayın küçük patateslerim ❤🌹

"Bak Asaf biz yanlış birşey yaptık..." utançtan kafamı elimin arasına almıştım.

"Hayır biz olması gerekeni yaptık , çünkü sen eninde sonunda benim yatagıma girecektin." kafamı iki yana salladım , bu adamdaki özgüven nereden geliyordu böyle , Fazla mı yüzsüzdü yoksa ?

"Ben karşılıksız ilişkilere karşıyım Asaf ve daha fazla igrençleşme" niyetimi fazlasıyla belli ettiğimde gülmüştü.

"Söyleyince iğrenç oluyor yaparken peki ?" Söyledikleri kelimeler altında resmen can çekişiyor o an ölmek istiyordum.

"Pişmanım Asaf , Pişman!" Utancım kat ve kat artarken odamın kapısınından İlayda girmişti.
Sessizce yanıma yaklaşıp konuştuklarımızı dinliyordu. Pis köstebek gidip Devrime yetiştirirdi kesin!

"Buna pişmanlık demiyoruz canımıniçi biz buna doyamadım sana ama çaktırma diyoruz." Ahhh! pislik ,Küstah adam ondan nefret ediyordum ama saçma bir şekilde kendi içimde de bir çelişki yaşıyordum , Asaf tamamen aklımı allak bullak ediyordu.

"Hiçte bile yok öyle birşey , ne Sen birdaha bu konuyu aç ne de ben tamam mı?"

"Sen artık benimsin kızım kendine gel , kiminle beraber oldun zannediyorsun sen!" Kabadayı gibi konuşurken bir an mutluluk da olsa bedenim buna inanmayacak kadar akıllı olduğuma inanıyordum.

"Asaf saçmalamayı bırak" dedim ve telefonu kapattıgımda İlayda'ya dönmüştüm.
-Bu pezevengin kızı da iyi kaf dinlemişti-

"Ne diyor ?" dediğinde kafamı iki yana sallayıp kendimi yatagımın yumuşak yüzüne bırakmıştım.
- Bu da iki de bir kafasını sallayıp duruyor hala sapa sağlam kız maşallah-

"Aleyna ne diyor"
Sırt üstü yatarken İlayda'ya dönmüştüm.
Çok soru sormaya başlamıştı bu da!

"Artık kafam hiçbir şey almıyor ,
Pişmanım dedim ve gerçekten de pişmanım" sitem ederken ayağa kalkmıştım.

"Eh sende bir zahmet pişman ol Aleyna birde üstüne adama teşekkür mü edeceksin o gece için!" dudaklarımı tekrardan büzmüştüm.

"Bilmiyorum her şey çok güzeldi aslında"
- Aleyna bu kaçıncı seviye yüzsüzlük kızım kendine gel!-
gözüm tekrardan çalan telefonuma kaydığunda Asaf'ın tekrardan aradığını görmüştüm

Yatağın üzerinden hızla telefonu alarak sinirle açmıştım.

"Efendim Asaf! "

"Aleyna o telefon bir daha benim yüzüme kapanmayacak" duyduklarım ile gözlerimi devirmiştim.

"Bundan emin misin ?" Dedikten hemen sonra telefonu yüzüne kapatarak yatagıma fırlatıp ellerimi saçlarıma götürmüştüm.

"İlayda , müsade edersen ben biraz uyuyacagım" kısaca artık odamdan çık demiştim. Kimse kusura bakmasın ama hiç kimse benim uykumdan daha önemli değildir.
-bunlarında evi yok mu sürekli burdalar ya Rusya'dan gelmişsin git evinde dinlen-

"Bizde birazdan gideriz" dediğinde kafamı sallamıştım.
-aaa evleri olduğu aklına gelmiş kızın-

O benim yatagımdan kalkarken ben yatagıma yatmıştım.

Kapının oraya kadar giden İlayda gülümseyerek bana baktığında olayı anlamıştım.

"Işığı kapatayım mı Aleyna ?"
Mutluluk dolan gözlerimle onaylandığımda anırmaya başlamıştı.

"Kapatmam ki" sinirle yastığımı ona fırlatmıştım. Fakat yolun yarısında yere düşen yastığım ile o da odadan çıkmıştı.

-vay aq kızı ne kadar komiksin sende varya-

ASAF KOREL  Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin