ASAF KOREL

11-BÖLÜM

Ben babamların çayını ikram ederken İlayda kapıyı açmaya gitmişti.

Oturma odasındaki muhabbet fazlasıyla beni bayarken İlaydanın bana seslenmesi ile elimdeki çay tepsisini yemek masasının üzerime bırakarak kapıya gitmiştim.

"Efendim , kim gelmiş ?" Merakla kapı eşiğinde bekleyen Devrime baktığımda gülümsemiştim.

"Bugün bana doyamadınız herhalde!" Devriminde kıkırdaması ile her ikimize göz ucuyla bakan İlaydayı unutmuş olacaktım ki elimle onu gösterdim.

"Bu arada bu benim kuzenim İlayda , İlayda bu da Devrim."

İlayda'nın pek birşey anladığı yoktu.
Devrin onu boydan aşağı süzüp dudaklarını ıslatmıştı. Ardından gözlerini bana çevirmişti.

"Bize gelmen gerekiyor." Yutkunmuştu.
"Önemli bir durum var." Durumun ciddiyetini belirten mimikleri beni fazlasıyla ikna etmişti.

"Tamam , hemen geliyoruz." Kapıyı kapattıktan sonra İlayda' nın attığı bakışı önemsemeden içeriye annemin yanına giderek kullarına gideceğimi söyleyip haber vermiştim.

"Aleyna , neler oluyor ?" Bir şekilde bir şeyler anlamaya çalışan kuzenime bakmadan terliklerimi giymiştim.

"Bilmiyorum İlayda , istersen sende gelebilirsin karşı daireye gideceğim."
Merakına yenik düşmüş olacaktı ki o da açmış olduğum kapıdan dışarıya çıkmıştı.

Devrim bizi doğrudan Asaf'ın bulunduğu odaya soktuğunda bu eve sanki ilk defa giriyormuş gibi etrafı incelemeye başlamıştım. Ben bile daha bu atmosfere kendimi fazlasıyla yabancı hissederken İlayda ağzı açık Asaf'a bakıyordu.

"Oha!" Ağzından kaçırdığı kelime ile ağzını bir hışım ile kapatmıştı.

" Yani çok çok özür dilerim. Şey yani..." İlayda'nın daha fazla kendisini batırmasına izin vermemek için araya girmiştim.

"şu önemli konu da nedir böyle ?"

Asaf eliyle koltukları eli ile oturmamızı
Işaret ederek ona itat etmiş koltuğa oturmuştum.

Bir kaç saniyenin ardından bana telefonunu uzatan Asaf'tan telefonu
Alırken ekranda kendimi görmem ile merakım fazlası ile artmıştı.

Ağzım açık hakkımda yazılan haberi okurken sinirden yumruk yaptığım elimi sıkmaya başlamıştım. Gözlerimin aniden dolması ile telefonu geri vermiştim.

"Annem ve babam bu haberleri görmemeliler yoksa kıyamet kopar!"

Zaten önceden de birkaç haber çıkmıştı fakat artık bu son nokta olmuştu benim için. Bu... bu bir iftiradan başka bir şey değildi!

"Avukatı aradık büyük bir tazminat davası açacagız , sende merak etme bu iş çok uzamadan biter."

"gereken herşey yapılsın , bu olay daha fazla yayılmadan hemde , Annemin öğütlerini artık dinleyemem!"

"Elbette , bu benim için kötü bir yakıştırma!" Kendisini fazlasıyla önemsemesi ne kadar da iticiydi böyle!

"Bizi şimdi evde ararlar artık biz gidiyoruz , sizde bu işi halledin!" Tırnaklarımı batırdığım elimi açmış dış kapıyı açarak İlayda ile kendi evimize geçmiştik.

Bizimkiler hala koyu bir sohbet etmekteyken İlayda ile benim odama geçmiştik.

"Aleyna! Yarın balo var!"

nE , ahh unutmuş olamazdım ben bunu!
Ağzımdan kaçan minik bir küfür ile İlayda bağırmaya başlamıştı.

"İnşallah bir hazırlığın vardır!" Elimi alnıma götürerek üfleyerek yatağıma oturmuştum.