ASAF KOREL

15.BÖLÜM

"Aleyna!"

İlayda çoşku içeren sesi ile konuşmaya başladığında burnumu çekmiştim.

"İlayda ne olur gel! Ne olur!"

Sözümü bitirdikten sonra tekrardan saçımı çekmiştim. Korkuyordum! Hayır hayır bu korku değil pişmanlık duygusuna benzer bir histi!

"Ne oldu , Nerdesin ? Çabuk söyle bak Devrim ile seni almaya geleceğiz!"  dudaklarımı büzmüş elim ile gözümün önüne düşen saçlarımı geri itmiştim.

"Bilmiyorum... Bilmiyorum gel nolur gel korkuyorum" dedim ve oturdugum soğuk zeminden kalkıp odanın camından dışarıya bakmıştım.

"Nasıl bilmiyorsun ? Aleyna! Asaf nerde!" bu Devrimdi , Dudaklarımı tekrardan büzmüştüm.

"Bilmiyorum" diye tekrardan ağlamaya başladığımda odanın penceresinden ayrılıp gidip yatağı dagıtmıştım.

"Tamam hemen geliyoruz sakin ol sen!"  Başım çatlayacak kadar agrırken birde böyle sorular ile kendimi yoruyordum.
Sesimin nasıl çıktığını önemsemeden cevap vermiştim.

"Bekliyorum." sesim kısık çıkmıştı. Telefon kapandığında ellerimi dudaklarıma götürmüştüm.
Arabada beni öpmüştü. Öptüğü dudaklarımı narince okşayıp göz yaşlarımı silmiştim.
Fakat Aglamam daha fazla şiddetlenirken odanın kapısı açılmıştı , O gelmişti.

"Aleyna! Kalk aramızda..." sözünü bitirmesine izin vermemiştim.

"Asaf , Senden artık nefret ediyorum."
Dediğimde yutkunmuştum. Utanıyordum. Gözlerimden hala yaşlar firar ederken odanın kapısı tekmelenmeye başlanmıştı. Dizlerimi kendime çekip burnumu çekmiştim.

"Aleyna! Nerede , Aleyna nerede?" İlaydanın sesini duymam ile ellerim ile göz yaşlarımı silmiş hemen ayağa kalkmıştım.

"Buradayım." sesimin tekrardan çatallı çıkmasına müdahale edememiştim. Bir kaç saniye geçtikten sonra bedenimde hissettiğim eller ile bana sarıldığını anlamıştım. Bende İlaydaya sarılıp ağlamaya devam etmiştim.

"Noldu ? Aleyna noldu ?" cevap vermemiştim. Odanın içini saran hıçkırıgım aglamamı tetiklemişken boynumu onun girintisine sokmuştum.

"Beni buradan götür ne olur!"

"Götürecegim merak etme! Ama bana herşeyi anlatacaksın!" dediğinde o görmesede kafamı sallamıştım. Benden ayrılıp ellerimden tutarak beni odadan çıkarttıgında gözlerim Asafa kaymıştı. Neden bana öyle bakıyordu ? Göz yaşlarım hala akarken İlayda elimi sıkmıştı.

"Ağla boşalt içindekileri ve sonra bana herşeyi anlat!"

"Annemler... Annemlere ne diyeceğim ben ?" diye sorduğumda aglamam durmaya başlamıştı.

"Sen bilmiyor musun ? "

"Neyi ?" dediğimde burnumu çekmiştim.

"Onlar bir haftalığına Rusya ya gittiler" dediğinde daha fazla soru sormayı bırakıp İlaydanın açtığı kapıdan arabanın içine girmiştim. İlayda da yanıma bindiğinde arabanın kapısını kapatıp yanıma oturmuştu. Kafamı İlaydanın omzuna yasladıgımda öylece Devrimin kullandığı arabayı inceliyordum. Asaf ile beraber kalmak yerine benim yanımda duruyordu...
ağlamak için uygun bir ortamdı.
Ellerimi yüzüme götürmüştüm.

-Ağlamak için ortam seçmeyende ne blm yani-

"Çok utanıyorum İlayda" dediğimde İlayda yüzüme düşen saçlarımı kulagımın arkasına koyup saçımı okşamıştı.