32.BÖLÜM

29.7K 976 129
                                    

Merhaba benim minik patateslerim oy ve yorum yapmayı unutmayın 🌹❤

"Ateşin yok , Devrim birazdan sana ıhlambur getirecek hepsini içiyorsun benimde bir kaç işim var" odasında bulunan masayı parmağı ile göstermişti.
"Orada onlar ile ilgileneceğim uslu uslu olur"

...

Elimde ki sıcak kupayı dudaklarıma götürürken Asaf'ı incelemeden yapamıyordum. Eline aldığı kağıtları büyük bir ciddiyet ile okuyor sonrasında okuduklarını ayırarak bir zarfın içine koyarak çekmecesinin içine bırakıyordu.

Hayranlık ile onu incelerken mide bulantım kaybolmuş elimde tuttuğum içeceğimde bitmişti. İçime derin bir nefes çekerek oturduğum rahat yataktan kalkmıştım.

"Bitirdin mi hepsini?" Asaf sandalyesine yaslanarak tekerlekleri üzerinde bana döndüğünde gülümseyerek elimde olan kupayı sallamıştım.

"Evet bitirdim hepsini" gülümseyerek adımlarımı ona yönlendirmiştim.

" Peki ya senin işlerin bitti mi ?" Kafasını masaya çevirmiş bir müddet oraya baktıktan sonra

"Bitti galiba" belimden kavrayarak beni kendisine çektiğinde kucağına düşmüştüm. "Ama sanırım ufak bir işim daha var" sıcak nefesi yüzüme çarparken gülümsemeye başlamıştım. "Onu halletmem gerekiyor" boğuk çıkan sesi tenimi işgal altına alırken kalp atışlarım hızını ikiye katlamıştı. Dudakları dudaklarım üzerinde ki yerini alırken belimi kavrayan kolları daha da sıklaşmıştı. Gözlerim sımsıkı kapalı bir şekilde dudaklarıma hükmetmesine izin verirken ellerim ile kafasını kavramıştım.
Nefes nefese dudaklarından ayrılınca utangaç bir şekilde gözlerimi aralayarak ona bakmıştım ; yüzünde anlam veremediğim bir gülümseme yer edinmiş beni inceliyordu. Utangaçlığım sayesinde kat be kat artarken yanaklarım da kızarmaya başlamıştı.

"Yarın çekimlerim başlıyor" alt dudağımı dişlemiş gözlerimi zor da olsa kahvelerine sabitlemiştim. "Müsait olursan gel istersen yanıma sonrasında bir şeyler yaparız belki" göz kırptığında gülümseyerek kafamı göğsüne dayamıştım.

kesinlikle şu an sakin olmam lazımdı! Yarın normal bir sevgili gibi sevgilimin yanına gidebilirdim!

"Gelirim tabiki Asaf"

Saçlarıma bir öpücük kondurduktan sonra bir eli ile saçlarımı okşamaya başlamış , Bir süre daha öyle kaldıktan sonra Asaf beni yatağın üzerine yatırıp kendisi de yanıma uzanmıştı.

"Kimden şüpheleniyorsun ?"
Bakışları tavanda gezinirken yüz kasları olması gerektiğinden fazla kasılmıştı.

"Bilmiyorum büyük ihtimalle aramızdan bir kişi birisine söyledi o da magazine haber verdi , beni karalamak için"

Yattığım yerden doğrularak dikkatinin bana yönlenmesini sağlamıştım.

"Ama başarısız oldu öyle değil mi , Yani bu yaptığı işe yaramadı ?" Gülümseyerek içine derin bir nefes çekmiş sonrasında o da yataktan kalkmıştı.

"Küçücük bir yanık olayı sadece fazla büyütüldü haliyle de haber değeri taşıdığı düşünüldü. Bu yüzden de her kim yaptıysa pek işe yaramadı" gözlerim yanık yerine gittiğinde dudağımı dişleyerek bakışlarımı tekrardan gözlerine sabitlemiştim. "Magazin sayfalarını karıştırmışsın bu arada Havuç Kafa" Asaf gülerek söylenirken daha demin zorlanarak gözlerine sabitlediğim bakışlarımı kaçırmıştım. "Artık daha dikkatli davranman gerekiyor her an peşimizde olacaklardır." Kıpkırmızı kesilen yüzümü kapıya dönmüştüm.

"Haklısın daha dikkatli olmam gerekiyor" içime derince bir nefes çekmiş gözlerimi Asaf'ın gözleri ile buluşturmak için ona döndüğümde ansızın gözümün kararması ile ellerim ile refleks olarak sağ tarafımda bulunan duvara tutunuvermiştim. Bana neler oluyordu böyle ?

ASAF KOREL  Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin