ASAF KOREL

29.BÖLÜM

Merhaba benim minik patateslerim oy ve yorum yapmayı unutmayınız❤🥔🥔

Devrim ve çatık kaşları ile Asaf içeriye girdiğinde merak ile gözlerimi Asaf'ın üzerinde gezdirmiştim. Sinirden vücudu fazlası ile kasılmış gözüküyordu. Çenesinde ise sinirden dolayı kemiği ortaya çıkmıştı. Saçları oldukça dağınık ve sexsi gözüküyordu. Kendine gel kızım!
Cebinde Çalan telefonunu çıkartarak açtığında benden biraz uzakta konuşmaya başlamış duydukları ile kaşları daha da çatılmıştı.

Bu da neyin nesiydi ?

...

Asaf'ın anlam veremediğim suratsız hali ile onlardan ayrılmış kendi evimize gelmiştik. Babamın ve abimin işten gelme vaktine çok az bir vakit kaldığı için annem eve girer girmez beni mutfağa sürükleyerek yemek yapmasına yardım etmemi istemiş- pardon emretmişti. Kesme tahtasında ben salatayı hazırlarken annemde önceden hazırlamış olduğu eti marine ederek fırına sürmüştü. 
Annem işlerini bitirerek hala domatesi doğrayan bana baktığında iki elini beline yerleştirmişti.

"Aleyna! Babanlar geldi gelecek iki saattir bir salatayı yapamadın!" Annemin ona göz devirdiğimi görmemesi için bir çırpıda göz devirmiş ardından üfleyerek anneme dönmüştüm.

"Anne işime karışma ben özenerek salata yapıyorum!" 

"Ne özenme ne özenme kocaman kocaman doğruyorsun domatesleri kızım az daha ufalt!" Yanıma gelerek elimde olan bıçağı alarak kendisi kesmeye başlamıştı.

"Hah işte bak böyle yapacaksın , sen boşuna evde kalmadın" yaptığını gösterirken arada da laf sokması gözümden kaçmamıştı.

"Evet anneciğim gösterdiğin gibi yapacağım diyeceğim ama yaptın zaten sen" elimi lavabonun içinde yıkadıktan sonra kulağımı anneme kapatarak kendi odama geçmiştim. Eğer ki biraz daha annemin yanında kalsam her an ben cinnet geçirebilirdim!

Bir yandan da hala Asaf'a bir anda ne oldu onu merak ediyordum! Benimle alakalı mı bir şeydi yoksa başka bir şey mi gerçekten hiçbir tahmin yürütemiyordum!

Boy aynamın karşısında kendimi süzerken bir yandan da acaba üzerimde kötü bir şey var mı diye de bakmadan edememiştim.

...

Babamlar geldiğinde abim aç kurt gibi sofraya dalmıştı. O Önünde ki tabağa her yemekten bol bol alırken aklımda birtek şey vardı o da nasıl olur da bu kadar fazla yiyeceği hiç tıkanmadan yiyebiliyordu , gerçekten bu bir bilinmezlikti. Gözlerim ile bir kendi tabağıma birde onun tabağına baktığım zaman kendime 'acaba ben çok mu az yiyorum ?' Demeden yapamamıştım. Ama sonra dan aldığım kiloları düşününce nefesimi sesli bir şekilde dışarı vermiştim.

"Ooh o kadar hamallığı biz çekelim bu da anca üflesin püflesin , Kızım masa başı işin var kendine gel!" Abim elinde tuttuğu kaşığını bana sallarken korkmadım desem yalan olurdu. Bugün babamın onu çok fazla yorduğuna kesinlikle emindim.

"Emre! Sende okusaydın karışma kızıma!" Babam bana destek olurcasına abime kızarken gülümseyerek abime bakmıştım. Elinde tuttuğu kaşığı yavaş yavaş tabağına indirirken gözlerini hala benden çekmiş durmuyordu.

"Üniversiteye başlayacağım." Ağzından çıkan ne dediği belli olmayan cümleyi bir tek ben anlamış olmalıydım ki gözlerimi kocaman açmak zorunda kalmıştım.

"Nee üniversiteye tekrardan mı başlayacaksın!" Heyecan içinde sesimi yükselterek konuştuğumda ellerimi çırparak ona sarılmak istemiştim fakat abim buna ters tepki verebilirdi.