[Zawgyi]
29
လက္ကိုင္အိတ္ထဲမွ ဖုန္း ringtone သံေၾကာင့္ စိမ့္သည္ သေရတာ၏၅တန္းေျမာက္ခန့္တြင္စာသင္ေနရာမွ ဖုန္းရွိရာစားပြဲေပၚသို႔ေျခလွမ္းသြက္သြက္ေလးမ်ားျဖင့္ဦးတည္သြားေလ၏။
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခုျဖင့္ ဖုန္းေခၚသူဘယ္သူလဲလို႔ ၾကည့္မိေပမဲ့ screen တြင္ေပၚေနသည့္နံပတ္မွာ ေမွ်ာ္ေနသူမဟုတ္ခဲ့ပါ။
စိမ့္မ်က္ႏွာေလးလုံးဝပ်က္သြားကာ ဖုန္းကိုမကိုင္ဘဲ အိတ္ထဲျပန္ထည့္လိုက္၏။
ထို႔ေနာက္ အာ႐ုံကို သင္ၾကားေရးထဲအျပည့္အဝႏွစ္လိုက္ေပမဲ့ ႏွလုံးသားေနရာသည္စိမ့္၏အေတြးအာ႐ုံတို႔အားအျခားတစ္ေနရာသို႔သာဆြဲေခၚေနသည္။
"တီခ်ယ္ တီခ်ယ္ တီခ်ယ္"
၃ခါေလာက္တစ္ခန္းလုံးဝိုင္းေခၚမွ စိမ့္ဟာသေရတာအေပါက္ဝသို႔အၾကည့္ေရာက္သြားသည္။ ေက်ာင္းသားေရးရာကဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ဟာစာ
အုပ္ေလးတစ္အုပ္ကိုင္ၿပီးေစာင့္ေန၏။
ထိုဝန္ထမ္းႏွင့္စကၠန့္၃၀ခန့္စကားေျပာၿပီးေနာက္ စိမ့္ စာသင္ဖို႔ stage ေပၚျပန္တက္ခဲ့သည္။ စာသင္လွ်င္ လန္းဆန္းတက္ႂကြေနတတ္သူေလး မွိုင္ေနလိုက္တာ။ မာန္ပါတတ္သည့္ အသံေလးသည္ယေန႕ေတာ့ အားေလ်ာ့ေနလွ၏။ ထိုမွ်မက မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးလည္းျဖဴဖတ္ေဖ်ာ့ေတာ့ေနသည္။ စိမ့္ထိုသို႔ျဖစ္ေနတာ ၃ရက္ရွိၿပီ။
၃နာရီတိထိုးခ်ိန္တြင္ေတာ့ စိမ့္ဟာ lecture ကိုအဆုံးသတ္လိုက္၏။
"ဒီေန႕ ဒီေလာက္ပါပဲ မဂၤလာပါ"
ေက်ာင္းသားေတြကိုေခါင္းေလးၿငိမ့္ျပကာ စိမ့္ စာသင္ခန္းထဲမွထြက္ခဲ့သည္။ စိတ္ႏွင့္လူ လုံးဝမကပ္တာသိသာသည္။ projector ပဲျပန္ပိတ္ခဲ့ၿပီး laptop တစ္လုံးလုံးက်န္ခဲ့ကာ ကားေသာ့လည္းက်န္ခဲ့သည္။ ဖုန္းနဲ႕အိတ္ပဲယူၿပီး ေခါင္းငိုက္ငိုက္ေလးျဖင့္ စိမ့္ ထြက္လာခဲ့မိရာ သဲလႊာ ႏွင့္ ေႏြး တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္မိၾက၏။
ေႏြးႏွင့္သဲလႊာျပန္အဆင္ေျပေနၿပီ။ ကေလးစိတ္ရွိတဲ့သဲလႊာသည္ ေႏြး၂ခါမေခ်ာ့လိုက္ရပါ။ တန္းၿပီးစိတ္ေျပသည္။
