[Zawgyi]
39
"ရွင့္ကိုယ္ထဲကြၽန္မရဲ႕ေသြးေတြကို ျဖဳန္းတီးခြင့္မေပးနိုင္ဘူးေလ...ေမာင္..."
ေသြးမၾကားရတာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ ေမာင္ဆိုတဲ့ေခၚသံေလး။ နာက်င္မႈေရာေနသည့္တိုင္အသံရွရွေလးသည္ ႏူးညံ့ခ်ိဳသာကာကမာၻေလာကစက္ဝန္းႀကီးရပ္တန့္သြားေစေလာက္တဲ့ထိဆြဲအားျပင္းေနသည္။
ေသြးဟာစိမ့္ရဲ႕မ်က္လုံးဝိုင္းေလးေတြကို စကၠန့္ေပါင္းမ်ားစြာေငးေမာၾကည့္ေနမိ၏။
တေတာက္ေတာက္က်ေနေသာေသြးစမ်ားသည္ ကားပါကင္သံမံတလင္းေပၚတစ္စက္တစ္စက္ႏွင့္အိုင္ထြန္းခ်င္ေနၿပီ။
စိမ့္ဟာသူမလက္ေမာင္းေလးကိုလက္တစ္ဖက္ျဖင့္ဖိကာေသြးထြက္နည္းေအာင္ထိန္းေပမဲ့ထိန္းလို႔မနိုင္။
စိမ့္ ႐ုတ္တရပ္ေပြ႕ခ်ီခံလိုက္ရ၏။ ေရာင္လွ်ံေသြးဟာ စိမ့္ကိုေပြ႕ခ်ီလိုက္ကာကားေပၚတက္ကာနီး ဒီးေရာက္လာသည္။
"မမေသြး...ဒီးေနာက္က်သြားတယ္"
ဒီးကိုေခါင္းပဲတစ္ခ်က္ၿငိမ့္ျပၿပီးေသြးဟာ စိမ့္ရဲ႕ဒဏ္ရာကိုသာအာ႐ုံေရာက္ေနသည္။ စိမ့္တစ္ခ်က္ေလး႐ုန္းေပမဲ့ေသြးသည္စိမ့္ကိုတင္းၾကပ္ေနေအာင္ေပြ႕ခ်ီထားကာရင္ခြင္ထဲမွ႐ုန္းထြက္ခြင့္မေပး။ ေသြးအားနည္းေနတာမို႔ စိမ့္ေသြးထြက္မ်ားလို႔မျဖစ္
ပါ။ ေသြးသည္ စိမ့္ကိုကားေပၚေပြ႕ခ်ီေခၚသြား၏။
ဒီးသည္လည္း ဒါရိုက္ဘာခုံကိုတက္ဖို႔အလုပ္ေသြးဟာတစ္ခုခုကိုသတိရသြားပုံ။ မင္းထိုက္က်န္ေသးတာပဲ။
ဦးေသာင္းတိုက္ထြန္းလူေတြဟာ လူဆိုး၆ေယာက္ကိုရိုက္ႏွက္ဖမ္းဆီးေနၾကၿပီး မင္းထိုက္မွာ ေထာင့္ေလးမွာေကြးေကြးေလး။
"ဒီး...ဟိုတစ္ေယာက္ကိုေဆး႐ုံပို႔ေပးလိုက္"
မ်က္စတစ္ခ်က္ျပၿပီးေနာက္ေသြးသည္ကားကိုကိုယ္တိုင္ေမာင္းထြက္သြားကာ ေသြးၫႊန္ျပသည့္ေနရာသို႔ဒီးလွမ္းၾကည့္၏။ လက္တစ္ဖက္မွာပတ္တီးနဲ႕လူတစ္ေယာက္။
ဒီး သူ႕နားကိုေလွ်ာက္သြားၿပီး သူ႕ပုခုံးတစ္ဖက္ကိုခပ္ဖြဖြကိုင္လိုက္သည္။
