[Zawgyi]
35
ထိတ္လန့္မႈေၾကာင့္ခႏၶာကိုယ္ေလးတစ္ခ်က္တုန္ကာ စိမ့္ လန့္နိုးလာ၏။
အိပ္မက္ဆိုးတစ္ခုသည္စိမ့္ကိုလွန့္ႏွိုးလိုက္ပုံပင္။ စိမ့္ အလုပ္စားပြဲေပၚေမွာက္လ်က္ေလးအိပ္ေပ်ာ္ေနရာမွ မ်က္ရိုး၂ဖက္ကိုလက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားျဖင့္ဖိႏွိပ္
လိုက္မိသည္။
"လ်စ္လ်ဴရႈလိုက္ၿပီပဲ ဘာလို႔အိပ္မက္ထဲထိလိုက္ေႏွာင့္ယွက္ေနရတာလဲ"
ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားမွထြက္လာေသာစကားအရ စိမ့္၏အိပ္မက္ကိုေနရာယူလိုက္သူမွာေရာင္လွ်ံေသြးပဲျဖစ္ရမည္။ ေသခ်ာတာေပါ့။ စိမ့္ဟာ လမ္းခြဲခဲ့တဲ့ေန႕က ျဖစ္ရက္ေတြကိုအိပ္မက္အျဖစ္ျပန္လည္တမ္းတေနမိသည္။
စိမ့္ မ်က္ရိုးေလး၂ဖက္ကိုဖိႏွိပ္ထားရာမွ ေခါင္းေလး၂ခ်က္ေလာက္ခါလိုက္ကာ ဖုန္း နာရီကိုဖြင့္ၾကည့္မိသည္။
"ဪ ကြက္တိျဖစ္သြားတာပဲ"
စိမ့္ ေဆးခန္းသြားထိုင္ရေတာ့မည္။တစ္ညလုံးအလုပ္စားပြဲေပၚအိပ္ေပ်ာ္သြားတာမို႔နည္းနည္းကိုက္ခဲ့ခ်င္ေနသည္။ ေဆးခန္းသြားဖို႔အတြက္ စိမ့္ဟာကိုယ့္ကိုကိုယ္လန္းဆန္းေအာင္ေရခ်ိဳးျပင္ဆင္၏။ ျပင္ဆင္ၿပီးခ်ိန္တြင္ေတာ့ အမရာစိမ့္သည္ တက္ႂကြေသာေျခလွမ္းေလးမ်ားျဖင့္ အခန္းထဲမွထြက္သြားေလသည္။
"က်စ္ ေရာက္လာျပန္ၿပီ"
ေနာက္ဆုံးဝင္လာေသာလူနာသည္ အမရာစိမ့္၏တစ္ခ်ိန္လုံးၾကည္လင္ေနခဲ့ေသာစိတ္ကေလးကိုေနာက္က်သြားေစနိုင္ပုံ။ ေရာင္လွ်ံေသြးဟာ ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲလက္ႏွိုက္လ်က္ စိမ့္ေရွ႕တည့္တည့္သို႔ဦးတည္လာသည္။ ေရာင္လွ်ံေသြးကိုျမင္သည္ႏွင့္ သူနာျပဳဆရာမေလးမွာ အလိုက္တသိ အခန္းအျပင္ထြက္ဖို႔လုပ္ေနသည္။
"စိမ့္ကေမာင့္ကိုျမင္တာ မေပ်ာ္ပုံပဲ"
စိမ့္ ဘာတစ္ခြန္းမွျပန္မေျဖပါ။ လည္ပင္းတြင္ခ်ိတ္
ဟန္ျပဳေနသည့္နားၾကပ္ေလးကိုစားပြဲေပၚျပန္ခ်ကာ
စိမ့္ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္သည္။
"ကြၽန္မအခ်ိန္ေတြကိုမျဖဳန္းပါနဲ႕"
"ေမာင္ ေဆးလာထည့္တာေလ စိမ့္ပဲေျပာတာမလား ေဆးပုံမွန္ထည့္ရမယ္လို႔"
