[Zawgyi]
17
စိမ့္၏ဖိနပ္ေအာက္တြင္တစ္စစီေၾကမြသြားေသာပန္းေလးကိုၾကည့္ၿပီးေႏြးၿပဳံးလိုက္မိသည္။ မ်က္လုံးအိမ္အတြင္းမွမ်က္ရည္မ်ားစီးက်ေနေပမဲ့ ေႏြး ၿပဳံးေနသည္။
"ဘာလို႔လဲ ေႏြးကဘာလိုအပ္ခ်က္ရွိေနလို႔လဲ"
ေႏြးဟာစိမ့္ကိုနာက်င္စြာၾကည့္လ်က္ေမးေလသည္။ ေႏြး၏အသြင္အျပင္ကိုၾကည့္ၿပီးစိမ့္စိတ္ကုန္လိုက္တာ။
"ေလျပည္ေႏြး မင္းထြက္သြားပါေတာ့"
"တီခ်ယ္စိမ့္က ေႏြးကိုဘာလို႔မခ်စ္ရတာလဲ"
"မင္းကိုငါထြက္သြားလို႔ေျပာေနတယ္ေလ"
စိမ့္သည္ေႏြးကိုခါးသီးစြာထြက္သြားဖို႔ႏွင္ေန၏။ စိမ့္၏ထိုအမူအယာသည္ေႏြးကိုပိုလို႔ရင္ကြဲေစပါသည္။ ေႏြးေပးသည့္ပန္းကိုေျခမြပစ္႐ုံမက ေႏြး၏ႏွလုံးသားကိုပါစိမ့္ဟာတစ္စစီေျခမြေနသည္။
"ေႏြး သိခ်င္တယ္ ေႏြးကိုဘာလို႔မခ်စ္နိုင္ရတာလဲလို႔"
"မင္းကငါ့တပည့္ျဖစ္ေနလို႔ပဲ"
ထိုအေျဖကိုေႏြးမုန္းသည္။ စိမ့္ကိုခုလိုဖြင့္ေျပာဖို႔အတြက္ေတာင္ ဆရာတပည့္ဆိုတဲ့ထိုစည္းႀကီးကို ေႏြးသတၱိေမြးကာမနည္းေက်ာ္ျဖတ္လာရ၏။ သို႔ေပမဲ့ စိမ့္က ထိုစည္းကိုတံတိုင္းအျဖစ္ထပ္မံကာရံျပန္သည္။
"သမီးအိမ္ျပန္လိုက္ပါေတာ့ တီခ်ယ္ စကားလုံးရင့္ရင့္သီးသီးေတြ ကိုယ့္တပည့္အေပၚထပ္မသုံးခ်င္ေတာ့ဘူး"
စိမ့္ဟာေလသံကိုေလွ်ာ့လိုက္ေပမဲ့မ်က္ႏွာမွာတင္းေနဆဲျဖစ္၏။ ေႏြးမွာႏွလုံးေရာဂါရွိလို႔ေလွ်ာ့ေပးလိုက္တာထင္ပါသည္။
"ေႏြး ဒီေန႕ဒီေလာက္နဲ႕ျပန္ပါ့မယ္"
အဓိပၸာယ္မသဲကြဲေသာစကားတစ္ခြန္းကိုေျပာၿပီးေနာက္ ေႏြးသည္ ေဆးခန္းမွထြက္သြားကာစိမ့္လည္းခုံမွာထိုင္ခ်ၿပီးသက္ျပင္းပါခ်လိဳက္မိ၏။
စိမ့္ေခါင္းေတြေတာင္ကိုက္လာသည္။ မၾကာေသးမီက အစ္မထံမွရည္းစားစကားေျပာခံရၿပီး ခုက်ညီမကရည္းစားစကားေျပာတယ္တဲ့။ ညီအမ၂ေယာက္ၿပိဳင္တူ စိမ့္ကိုခ်စ္ေရးဆိုသည္။ စိမ့္ေ႐ြးခ်ယ္ရခက္ေနတာမ်ိဳးေတာ့မရွိပါ။ ေလျပည္ေႏြးဟာစိမ့္အတြက္တပည့္တစ္ေယာက္ထပ္မပို။ သိူ႕ေပမဲ့ ေရာင္လွ်ံေသြး။ စိမ့္ ေသြးအေပၚခံစားခ်က္ေတြပိုေနသလား သူမကိုယ္တိုင္ေတာင္မေဝခြဲနိုင္ေတာ့ေပ။
