[Zawgyi]
41
"ဟမ္ ခါး၂၄"
မ်က္လုံးေလးျပဴးၿပီးအနည္းငယ္ထိတ္လန့္သံျဖင့္ေမးလိုက္သည့္ စိမ့္ေၾကာင့္ ဒီဇိုင္နာမိန္းကေလးသည္ ၿပဳံးစစေလးျဖင့္စိမ့္ကိုေခါင္းၿငိမ့္ျပ၏။
"အတိအက်ေျပာရရင္ ၂၄ခြဲ အစ္မ"
"၂၄ခြဲေတာင္ျဖစ္သြားတယ္ေပါ့"
ခပ္စူစူႏႈတ္ခမ္းေလးႏွင့္အလိုမက်ပဳံေလးမွာ ကေလးဆန္လြန္းကာခ်စ္စရာေကာင္းလွ၍ ဒီဇိုင္နာမိန္းကေလးမွာမရယ္ဘဲမေနနိုင္သလို ခိုးၾကည့္ေနသည့္ေသြးလည္း ရယ္ေနမိသည္။ ၂၃သာရွိတဲ့ခါးေသးေသးေလး ခု၂၄ခြဲျဖစ္သြားလို႔အမရာစိမ့္ကမာၻပ်က္ေနပုံ။
"၂၄ခြဲလည္းလွပါတယ္မမရဲ႕ မီးတို႔အတြက္ ၂၅ဆိုရင္ေတာင္ျပည့္စုံေနၿပီ"
"မမဝိတ္တက္လာတာပဲ အဲ့တာေၾကာင့္ခါးေတြနည္းနည္းၾကပ္ခ်င္ေနတာ"
ဒီဇိုင္နာမိန္းကေလးရဲ႕စကားကိုစိမ့္ဟာေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္ျဖင့္နားေထာင္ရင္းအျငင္းစကားလွလွေလးျပန္ဆိုျပန္သည္။
ဟိုးယခင္က မနက္မိုးလင္းလွ်င္နာရီဝက္ ၄၅မိနစ္ေလာက္ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ၿပီးမွ ေက်ာင္းသြားအလုပ္သြားဖို႔ျပင္ဆင္တတ္သလို ညေနဆိုလည္း gym ေဆာ့ေလ့ရွိေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာစိမ့္စိတ္ေထာင္းကိုယ္ေၾကနဲ႕ေလ့က်င့္ခန္းလည္းမလုပ္
ျဖစ္ပါ။
ထိုမွ်မက စိမ့္ပိန္သြားၿပီးေနာက္ပိုင္း ေဖေဖနဲ႕ေမေမကစိမ့္ကိုအားေဆးေတြေသာက္ခိုင္းလိုက္ အစားေတြအတင္းေကြၽးလိုက္နဲ႕လူကနည္းနည္းဝိတ္တက္လာတာထင္သည္။
အပ္ရမဲ့အထည္သစ္ေလးေတြအပ္ၿပီးေနာက္ စိမ့္ ဆိုင္ထဲကထြက္စဥ္ သူမခါးေလးကိုလာထိေတြ႕သူတစ္ေယာက္။
"အမေလး.."
"ေမာင္ပါ"
"ရွင္ ဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ"
မ်က္ေမွာင္ေလးအသာႀကဳံ႕ေမးေနေသာ္ျငား မ်က္ႏွာေလးမွာမႀကိဳက္တဲ့ပုံစံေတာ့မဟုတ္ပါ။
"အခ်စ္ရဲ႕ကိုယ္ရံေတာ္ေလ စိမ့္သြားတဲ့ေနာက္ ေမာင္အၿမဲရွိေနမွာ"
