Aşk Körü [bxb]

10:Görücü Usulü

Günün üçüncü bölümüdür
Diğerlerini atlamayın lütfen..Keyifli okumalar :)

🍁

Yazar'dan;

Günler sonra.

İrem'in okuduğu üniversitenin kantinine oturup kardeşinin dersinin bitmesini bekledi Atlas. Biraz bekledikten sonra kardeşi uzaktan belirince ayağa kalktı, İrem ise koşar adımlar ile gelip sımsıkı sarıldı abisine.

"Canım abim."

"Sanki aylardır görmüyorsun. Dur boğulacağım."

"Günler aylar gibi geldi çünkü. Ama neyseki bu kez geçen seferki kadar uzun sürmedi."

"Abiler sözünü tutar çünkü fıstık." Dedi yanaklarını avuçları arasına alıp sıkarak. Ardından karşılıklı masaya oturup kahve içtiler.

"Ee nasıl gidiyor dersler?"

"Boşversene benim dersleri. Çok iyi gidiyor bir sıkıntı yok şükür. Asıl sen anlat! Nasılsın, o günden beri görüşemedik hiç..Hâlâ kızgın mısın bizimkilere?"

"Kızgınım tabii. Ama boşvermeye çalışıyorum çünkü Ilgaz haklı..Babam ne yaparsa yapsın onu kalbimdeki yerinden edemez ve ne yaparlarsa yapsınlar benden ancak bu kadar oluyor bunu da bir anlasınlar."

"Anladım." Abisinin söylediklerine gergince gülümseyerek karşılık verdi İrem.

"Yine bir şey oldu değil mi? Anlat bakayım ne yaptılar yine?"

"Aslında bir şey yapmadılar ama- Off! Nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum."

"İrem ne oluyor?"

"Endişelenme dediğim gibi bir şey olduğu yok sadece- Annem seninle konuşmak istiyor."

"Ben almayayım teşekkür ederim."

"Ama bu kez konuşmanı ben de istiyorum desem?"

"Hani sen de kızgındın onlara? İki günde seni de kendi taraflarına çekmeyi başardılar demek?!"

"Taraf falan yok abi. Sadece annem konuşmak istiyor ve söyleyeceklerinin dinlenmeye değer olduğunu düşünüyorum. En azından bu kez öyle.."

"Seni de aracı olarak kullanıyor yani." Dedi göz devirerek.

"Yani öylede diyebiliriz." Atlas ters ters bakarken şirince gülümsedi kardeşi.

"Ama dediğim gibi ben de konuşmanızı isterim. Saçma sapan bir konu olsa zaten böyle bir şeyi söylemezdim sana."

"İyi gideriz okul çıkışı ama bu son haberin olsun. Senin hatırın için kabul ediyorum bu da böyle bilinsin lütfen."

Masanın diğer tarafından uzanıp karşısında oturan abisinin yanağını kocaman öptü İrem. Bu yaptığına Atlas da gülerek karşılık verdi bu kez..

"Başımın belasısın biliyorsun değil mi?"

"Tatlı bela diyelim biz ona."

"Hemen de şımar."

"Bu arada sen beklersin değil mi benim son bir dersim kaldı."

"Beklerim, takılırım buralarda. Şu okulun karşısında bir restoran gördüm gelirken belki oraya geçerim belli olmaz."

"Aa biz oraya gitmiştik Sinem'in doğum gününde. Yemekleri güzeldir..Beklerken bir şeyler ye, iç, oyalan ben de dersimi bitirir bitirmez gelirim eve geçeriz."