Aşk Körü [bxb]

44:Geçmişin Karması

Yazar'dan;

Dedesi ile yılların özlemini bir kaç dakika bile olsa giderdikten sonra onun yanından ayrılıp Güven'in karşısına geçti Atlas.

"Hiç utanmıyorsun değil mi yaptıklarından?"

"Atlas doğru konuş, o senin baban!"

"Konuştu avukatı! Yada bozacının şahidi şıracı mı deseydim? Hiç öyle bakma anne! Çok daha ağır konuşurdum ama yapamıyorum işte..
Çünkü sizi silemeyeceğimi, babam kadar gaddar olamayacağımı biliyorum. Siz de biliyorsunuz ve bu yüzden sürekli beni de İrem'i de üzüyorsunuz. Size göre çok çalışıp evlatlarınıza rahat hayat sununca her şey mübah olabilir ama benim midem bunları kaldırmıyor artık!" Annesine söylediklerinin ardından yüzünü tekrar babasına döndü.

"Hep senin isteklerin, senin kararların değil mi? Sen istediğin için medyadan gizlenerek yaşarız, sen istediğin için ben acı çekmeyi bırakmalıyım, sen istediğin için biz dedesiz büyümeliyiz! Ya sırf sen istemedin diye şu kız doktor olamadı ve ne kadar üzüldü haberin var mı senin? Gerçi neden olmasın ki? Sadece umrunda değil. Sırf kendi bencil egon tatmin olsun diye sen bizi daha kaç kez yaralayacaksın baba? Kaç kez daha hayalkırıklığı yaşayacağım ben? Ya- ya kaç kez daha utanacağım ben kendi babamdan?"

Son söylediği ile birlikte yere diktiği bakışlarını Atlas'ın yüzüne çıkardı Güven.

Barış ise aile meselelerine fazla karışmamak için sadece bir kenarda durmuş olanları izliyor, sevdiğini bu halde görmek canını acıtsa bile bir şey yapamıyordu. Zaten Atlas'ın öfkesini ve sinirini dile getirmeden rahatlamayacağını bildiği için kendi kendine sakinleşmesini bekleyecekti.

Ama bu o an onu yalnız bırakacağı anlamına gelmiyordu. Bu yüzden müdahale edemese de orada olacaktı, sevdiğinin yanında.

"Abi lütfen.."

"Neden? Yalan mı söylüyorum üzülmedin mi ağlamadın mı sen? Babam dediyse bitmiştir konu kapanmıştır diye susmadık mı biz? Kapatmadık mı bu konuyu? Sen belkide sevmediğin bir mesleği yapacaksın bir ömür ama bu adamın umrunda bile olmayacak hiç bir zaman. Çünkü Güven beyin bencil duyguları tatmin olsun biz ölsekte olur. Yazık! Gerçekten yazık.." Deyip kapıya doğru yürüdü. Ardından aklına gelen şey ile birlikte geri döndü.

"Ha bu arada geri geldiğimde dedem ve amcamı aynı bıraktığım yerde bulursam çok sevinirim. Çünkü onların gittiğini görürsem eğer sadece onlar değil ben de gider bir daha da Barış ve İrem dışında ikinize de göstermem yüzümü! Ve yemin ediyorum bunu yaparım bu dediğimi.. Nede olsa kendi babasını hiç acımadan silen Güven Karaca'nın oğluyum. O yüzden şakamın olmadığını bilin."

Deyip dışarı çıktı. Barış'da peşinden gitmek istedi o an ama Atlas'ın kuzeni Kayra engel oldu.

"Enişte bence sen Atlas abim sakinleşinceyedek biraz yalnız bırak olur mu? İzin ver ben konuşayım biraz."

"Olur. Ben burada bekliyor olacağım..
Eğer ihtiyaç olursa haberim olsun tamam mı? Fenalaşır falan eve getir hemen."

"Merak etme bahçeye çıkmıştır o zaten."

Atlas'ın peşinden çıktı Kayra da. Arka bahçede her zaman oturduğu masada buldu Atlas'ı.

"İyi misin?"

Kayra'nın geldiğini farkedip gergin bir nefes verdi Atlas. Çocukluktan beri bir türlü yıldızı barışmamıştı kuzeni ile. Ama Kayra, Atlas'ın soğuk tavırlarına, bazen kendisini azarlamasına rağmen onun yanında olmaktan hiç vazgeçmiyordu.

Görüşemedikleri zamanlarda bile ya sık sık mesaj atıyor ya arıyordu.

Belkide Atlas'a kıyasla Kayra'nın tek çocuk oluşundandı bu. İkisi kardeş çocukları olduğu için olmayan abisinin yerine koyuyordu Atlas'ı.