Aşk Körü [bxb]

4:Eski Anılar

Diğer bölümü atlamayın
Keyifli okumalar :)

🍁

Yazar'dan;

"Bu arada Nilgün anne ile görüşüyor musunuz hâlâ?"

"Arada buluşur konuşuruz. Oğlunun tanımış olduğu biri ile konuşmak ona da iyi geliyor. Ilgaz'ın buraya geldiğinde yaptığı ve söylediği bir çok şeyi öğrendi konuşmalarımız sırasında. Onunla ilgili yeni bir şeyler duymak iyi hissettiriyor Nilgün hanıma."

"Ben de sık sık ziyaretine gidiyorum. Biliyorsun Ilgaz'ın kızkardeşi yurtdışında yaşadığı için ancak yazın ziyarete gelebiliyorlar. Ben de o yüzden sık sık gitmeye çalışıyorum yalnız bırakmamak adına."

"İyi yapıyorsun Atlas oğlum. Bir başkası olsa bu kadar yıl geçmesine rağmen hâlâ böyle vefalı davranabilir miydi bilmiyorum."

"Ilgaz'ın bana bıraktığı bir emanet Nilgün anne. Biliyorsun ilk o da babam gibi karşı çıkmıştı ilişkimize ama zamanla çok sevdik birbirimizi. Özellikle son beş yılda bana her baktığında bende Ilgaz'ı gördüğünü söylüyor."

"Biliyor musun? Bu bana da oluyor."

"Gerçekten mi?" Dedi Atlas çocuksu bir sevinç ile.

"Gerçekten ya. Bazen karşımda Ilgaz oğlum oturmuşta onunla konuşuyormuşuz gibi hissediyorum. İşte bu yüzden diyorum ya o senin içinde yaşıyor diye."

"Bu beni o kadar mutlu etti ki. Eğer onu biraz olsun hatırlatabiliyor, yaşatabiliyorsam bu benim için paha biçilemez bir mutluluk. Ilgaz o kadar başka, o kadar harika bir adamdı ki ona tam anlamı ile benzeyebilmem imkansız zaten."

"Bilmez miyim? Şurda gece arabayla satış yaptığımda birkaç serseri rahatsız edip duruyordu beni. Ilgaz oğlum da bir keresinde köfte yemeğe geldiğinde arabamı dağıtmaya çalıştıklarını görünce tek tek hakkından geldi üçünün de. O gün arabama zarar vermeden uzaklaşmış olmalarına çok sevinmiştim, çünkü o küçük araba benim ekmek teknemdi. Kızım şehir dışında okuyordu ve ben onun tüm masraflarını, evin geçimini o araba sayesinde karşılıyordum."

"Devam etsene Hamit amca. Biliyorum Ilgaz varken de o gittikten sonra da sayısız kere anlattın ama en ufak yeni bir detay öğrenmek bile mutlu ediyor beni."

"Anlatırım tabii anlatmam mı. Ama şu çayları tazeleyelim öyle belli ki sabahlayacağız."

"Bu kez ben tazelesem?"

"Olur mu hiç-"

"Olur olur lütfen itiraz istemiyorum."

Bardakları alıp tezgahın arkasına geçti Atlas. Demli çayı bardağa alıp suyunu da koyduktan sonra geri döndü oturdukları masaya.

"Evet nerede kalmıştık Hamit amca?"

"Tabii bu olay bir kere oldu ya. O günden sonra tam iki hafta aralıksız her akşam köfte yemeğe geldi Ilgaz oğlum. Ben tabii tahmin edebiliyorum neden geldiğini ama ikimiz de belli etmemeye çalışıyoruz bir yandan."

"............"

"Sonra konu konuyu aça aça tanımaya başladık birbirimizi. Benim hiç oğlum olmadı..Kızım benim göz bebeğim onu kimselere değişmem o ayrı. Ama Ilgaz oğlumu kendi oğlum yerine koyarak sevdim."

"O da seni çok severdi Hamit amca. Fikirlerine, nasihatlarına o kadar önem verirdi ki seni hiç görmediği babasının yerine koyardı o derece. O yüzden canı sıkıldı mı, bir derdi oldu mu sana koşardı her zaman."

"Biliyorsun şu dükkanı da onun sayesinde tuttum ben. Sokaklarda olmayacağını anlayınca biraz birikmiş param ile dükkan aramaya başlamıştım ama baya bir fiyat söylemişti mekanın sahibi. Benim de o kadar param yok tabii küçücük arabadan gelen kazanç belli. Ilgaz oğlum konuşmuş adamla ve halletmişler kendi aralarında..O kadar iyi bir kalbi vardı ki bir şekilde haberim olmasa asla söylemeyecekti biliyorum. Yaptıklarıyla, başardıklarıyla övünen biri değildi çünkü o. Çünkü o iyi bir adamdı, çok iyi bir adam."

Sevdiği adamı bu şekilde iyilikleri ile dinlemek Atlas'ı yıllar geçmesine rağmen hâlâ ilk günki gibi gururlandırıyordu.

"Sonra senden bahsetti bana bir gün. Tabii başta baya bir kıvrandı durdu karşımda. Gönül işi olduğunu anladım tabii ama biliyorsun işte ben eski kafalı bir adamım bir kız sandım seni başta." Hamit amca anlatırken Atlas da gülerek karşılık verdi bu dediğine.

"Durum böyle böyle deyince kafamda bir yere koymakta zorlansam bile birşey diyemedim..Annesi ile tartışmıştı bu konuda ve belli ki bana da içini dökmeye gelmişti. Nasıl ters birşey söyleyebilirdim ki? Ama sonra sen geldin..Artık yalnız değildi Ilgaz oğlum, yalnız gelmiyordu köftelerimi yemeğe."

"O ilk gelişimizi asla unutamamki."

"Sizi yan yana gördüğümde anladım her şeyi. Sevdanın hiçbir engel tanımadığını bir kez daha anladım ama bu kez anladıklarım farklı şeylerdi. Bu kez tüm duvarlarım, bana doğru diye öğretilen tüm gerçeklerim yıkılmıştı tek tek..İşte o zaman dedim sevda sevdadır diye."

"............."

"Ve şimdi baktığımda bir kez daha anlıyorum Ilgaz oğlumun ne kadar doğru bir kişiyi sevdiğini. İyi kalbin, merhametin, yaşadığın onca şeye rağmen güçlü duruşun ile sen de en az Ilgaz oğlum kadar iyi bir adamsın evlat."

_

Atlas kuşum beni çok duygulandırıyor 🥺🤧

Bu arada kitap nasıl gidiyor? Genel görüşlerinizi belirtirseniz çok mutlu olurum :)

Yeni bölümde görüşürüzz🍓