Chapter Fifty-Four - Sharie

420 18 0
                                    


Hindi ko alam ang gagawin ko. Hindi ko siya maintindihan and I never thought he would do such thing. Akala ko nagbibiro lang siya. I know he's weak; he's stupid and his naïve. But I didn't know he was serious back then. Kung sana. . kung sana hindi ako umalis. . kung sana hindi ko siya iniwan. . sana walang nangyaring masama sa kanya.




" oh my God Sharie! What happen? Are you okay?"




" no! I don't know. . ." panay ang iling ko habang niyuyog-yog ako ni Jannah. Nanginginig ako sa takot at parang hindi ako makahinga. My tears are just kept falling.



"Ja. . Jannah. . he said tatalon siya. . pero. . I didn't know anything. . I'm scared. . Jannah. . ."



" sshh. . everything will be alright." But as I look at my shaking hands I know everything won't be alright anymore.



15 minutes. Those 15 minutes that I'm sure I'll be regretting for the rest of my life. He was drowning for 15 minutes and I even didn't know it. I was crying my heart out with Renzo for 15 minutes only to hear a loud shout from someone. Later did I realized, my world suddenly stop as I gazed him floating at the 12 feet swimming pool.



"Doc ICU. ." napatayo ako sa narinig. Sunod-sunod na dumating ang apat na Nurse at isang Doctor. They are all heading to ICU where Drake is.




"NO! IT CAN'T BE!" hindi na ako napigilan ni Jannah ng tumakbo ako papasok ng ICU pero mas nanghina ang tuhod ko ng pinagtulakan ako ng isang nurse palabas at isinara ang pinto. Para akong matatakasan ng katinuan habang kitang-kita ko ang pag re-revive nila sa katawan ni Drake.




" Sharie.."




"Jannah. . ." mabilis kong nayakap si Jannah at hinila niya ako palayo doon. It's my entire fault. Kung sana pinakinggan ko siya. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko pag may nangyari sa kanya. Biglang lumabas ang doctor pero bago pa man ako maka hakbang ay dumating ang daddy ni Drake kasunod ni yaya Tasing.




" how's my son?" nag palipat-lipat ang tingin ng doctor saming lahat. I think I hold my breath for a second until he uttered those words that I thought cause me to die in that very instant.



" I'm sorry Sir. . ." mabilis akong tumakbo palabas. Narinig kong tinawag ako ni yaya pero tumakbo na ako. Nanlalabo na rin ang mata ko dahil sa luha. Lahat ng kalamnan ko nanginginig dahil sa sakit. I should have saved him. I should have.

SI BOY- MAKAHIYA (Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon