LOST AND FOUND

CHAPTER 8

Nate's POV

"Are you okay now?" Tanong agad ni Leeya pagka pasok ng unit ko. Sinandal ko ang ulo sa sandalan ng sofa at napatingala sa ceiling.

"I thought you leave?"

Nadala ako ng emosyon ko kanina at pati si Leeya na sigawan ko. Tinaboy ko siya dahil gusto 'kong pakalmahin ang sarili ko. Hindi ko nga maintindihan kasi dapat mas kalmado ako kapag nasa tabi ko si Leeya dahil ganyan ako dati kay Kira, but instead tinaboy ko siya. And yet hindi niya pa rin ako iniwan.

"Nasa labas lang ako the whole time..."

"I won't leave you in this situation, Nate." Tabi niya sa'kin sa pagkakaupo. Napatingin ako sa kanya at hinawakan ang isang kamay niya.

"I'm sorry..."

"I wasn't in my right mind earlier. Talagang gulong gulo lang ako."

"Liebling? It's okay. I understand you."

"And thank you for staying. Thank you for not leaving..."

"Please, don't leave me like she did." Saad ko sa kanya at pinilig niya naman ang ulo ko sa bandang dibdib niya at niyakap ako.

"I won't..."

"I will be here 'till you retired..."

"I will be here 'till your hair turns gray..."

"I will still be by your side even if i die." Bahagya nalang akong napangisi sa pang huli niyang sinabi.

"Pa'no 'yon? Hindi naman kita mararamdaman kapag naging gano'n."

"Then..."

"I'll force my self na ma feel mo, that i'm on your side." Pagbibiro niya kaya napangiti nalang ako at napaayos ng upo.

"Thank you for always listening..."

"And understand me."

"I know what you've been through Nate..."

"And i don't want you to go through that again..."

Napabuntong hininga nalang ako.

"So if you are ready to open up to me of what happened earlier, i'm ready to listen."

Sandali akong natigilan at inalala ang mga nangyari kanina, bago kami mag simulang mag sumbatan ni Kira.

"She..."

"Suddenly ask me if..." Napatingin ako kay Leeya bago ituloy ang sasabihin.

"If i ever look for her."

"You did, Nate." Sagot niya naman.

"At nasaktan lang ako..." Napalapit siya ng pagkakaupo sa'kin at hinawakan ang isang kamay ko.

"I just get mad earlier because..." Ramdam ko na naman ang galit sa tuwing naaalala ang mga nangyari. Binabalik niya lang lahat ng sakit ng nakaraan.

"Bakit niya sasabihin na hindi ko siya hinintay? Na parang ako pa yung unang nag loko sa'min?.."

"Then she's telling me that she left me for my own good?! Hell nah!-"

"Ops, calm down. You're already calm earlier..." Napabuntong hininga nalang ako at napailing. Pinipilit kumalma ang sarili.

"So this is my take about the situation Nate..."

"Your friends are important to you?" Nabaling ang tingin ko sa kanya.

"Ofcourse."

"Then accept the situation Nate. Iisa lang kayo ng circle of friends ni Kira..."

"It's not okay na everytime you see each other paaandarin mo nalang ang galit mo..."

"You have to be okay whenever she's around..."

"Besides, you already moved on. There's no need to worry." Sandali akong natigilan sa sinabi ni Leeya. And she's right. Bakit ba ako masyadong nag papakaapekto kay Kira? The more i get mad to her, the more na baka umasa lang siyang babalik yung Nate dati. All i have to do is ignore her and act normal.

Natuon ulit ang atensyon ko kay Leeya at napangiti.

"You're really the answer, liebling." Napangisi naman siya.

"You're genius but when it comes to this situation? Mas nananaig ang emotions mo..."

"You see, Nate..."

"I'm always here for you."

Kira's POV

Habang nasa veranda ng kwarto ko at pinagmamasdan ang magandang tanawin sa labas ay napabuntong hininga nalang ako.

"Kira?" Napalingon ako sa tumawag sa'kin. It's Aiden. Napangiti lang ako sa kanya at nilapitan siya.

"How are you feeling now?"

"Well..."

"I'm better now..."

"Mas lumakas ang loob ko, Aiden..."

"At desidido na talaga ako to win him back." Bahagya siyang napangiti.

"Is there anything else we can help?" Napailing naman ako.

"As of now, wala pa..."

"But if meron man, kayo agad ang tatakbuhan ko."

"You know the drill now." Bahagya nalang kaming napatawa.

"Where's Sandy by the way?"

"She's on the phone. Tumawag yung dad niya..." Napatango-tango nalang ako.

"And by the way, i actually came here to tell you that we will all going to gather tomorrow at the plaza."

"W'Why? Anong meron?"

"We will have an exercise activity and dapat nando'n tayong lahat tomorrow morning..."

"Para na rin ma sulit ang punta nati'n dito."

"Is Nate there tomorrow?" Agad ko namang tanong at sandali siyang natigilan bago sumagot.

"We can't left him out dahil baka bigla na namang ma wala so..."

"Yeah, he's there..." Agad naman akong napangiti.

"And with Leeya." Sandali ako natigilan at napangiti ulit at napatango-tango.

"That's good."

"And for the second to the last day of ours here in cologne, i to-tour tayo ni Nate bago bumalik ng manila."

"Really?"

"Yeah, he offered it as an apology from what happened last night."

"I see." Nakangiti 'kong saad.

Malakas talaga ang kutob ko. He's still the Nate i knew.