LOST AND FOUND

CHAPTER 23

Kira's POV

Sa sobrang saya ay napayakap na lang ako kay Nate.

"Thank you so much, Nate." Kung alam niya lang kung ga'no ko ka gustong makita ang mom ko. Kung alam niya lang kung ano ang pinagdaanan ko before para lang ma hanap si mommy. And now, i'm really grateful to him for helping me. Akala ko wala na talagang pag asa na ma hanap ko pa si mom. But because of Nate, i think there's still hope. I know he also have a lot of connections just like my dad so hindi siya mahihirapang hanapin si mommy.

Ramdam ko na lang na niyakap ako ni Nate pabalik. Napatingin ako kay Aiden na nasa likoran ni Nate na nakangiti sa'kin kaya napangiti rin ako sa kanya.

"Don't worry..."

"As soon as i get the update, sasabihin ko agad sa'yo." Napakalas ako ng pagkakayakap sa kanya at napangiti. I know na bumabawi lang siya sa mga nagawa niya sa'kin and nothing more. But i'm still happy with it.

"Thank you talaga." Saad ko na lang ulit.

"But we have to move to other hotel." Natigilan naman ako sa sinabi niya.

"H'Huh? Bakit naman?" Tanong ni Ingrid.

"Oo nga. Okay naman dito actually." Sang ayon ni Sandy. Napangiti naman si Nate.

"May bisita kasi ako from-a'ahm..."

"Germany."

"Who's visitor?" Tanong naman ni Aiden.

"S'Someone important-yeah."

"S'So i..."

"Need to move out?" Napatanong ko na lang.

"I'm s'sorry Kira, but don't worry. I promise it will be comfy as this hotel."

This is not actually about the hotel Nate. Is it Leeya who's going here? Kaya niya ba ako pinapaalis agad sa unit niya kasi uuwi si Leeya at ayaw niya lang sabihin dahil ayaw niyang ma saktan ako? Yeah, it hurts. But again, it's okay. It'll be okay.

Pilit akong napangiti at napatango.

"Alright. I get it." Sagot ko na lang at naunang pumasok sa loob ng room. Agad na kinuha ni Nate ang luggage ko at nag mamadaling lumabas. What's with him? Where's the rush for? As if anytime dadating si Leeya at ayaw niyang makita kami ni Leeya na mag kasama.

Napalingon na lang ako kay Sandy ng hawakan niya ang isang braso ko habang nag lalakad kami. Napangiti siya na para 'bang sinasabing 'it's okay'. Napangiti na lang rin ako pabalik.

Nate's POV

Na hatid ko na si Kira sa hotel na tutuluyan niya ngayon na malapit rin sa condo unit na kinuha ko which actually she have no idea. Nang makapasok sa loob ng unit ko ay napatungo na lang ako sa malaking glass window kung saan tanaw ko ang unit ni Kira. Sa ganitong paraan ay ma siguro 'kong walang makakalapit sa kanya. Isang tawag ko lang sa hotel alam na nila ang gagawin. Napatungo ako sa fridge at kumuha ng isang basong scotch at bumalik sa pwesto ko. Her mom is still bothering me. Hindi ko alam kung ano ba ang dapat 'kong gawin. Ayoko 'pang sabihin kay Kira thinking that maybe may ma isip pa rin akong solusyon-Right! I have a solution. Nilapag ko ang rock glass sa mini table at kinuha ang coat ko at susi ng sasakyan ko.

Nang marating ang sasakyan ay agad akong sumakay at pinaandar ito. Gabi na pero alam 'kong hindi ako makakatulog hangga't hindi ko nakakaharap ang mom ni Kira. Gusto ko siyang tanungin ng ilang katanungan. Ilang minuto lang ay narating ko na ang hotel kung saan naka check in ang mom niya. Dumiretso agad ako sa front desk.

"Goodevening Sir, We wou-"

"Goodevening. Is there anyone na naka check in under this name?" Pa kita ko ng pangalan ng mom ni Kira na nasa phone ko sa front desk.

"Hold on sir, let me check."

"Alright. Thanks."

Habang nag hihintay ay natigilan na lang ako ng ma hagip ng mga mata ko ang mom ni Kira. Agad akong napatakbo ng makitang napa pindot siya sa elevator. Akmang papasok na siya sa loob ng elevator ng bigla ko itong harangan.

"Mrs.Beltran?" Hinihingal 'kong tanong dahilan para matigilan siya at napakunot noo.

"W'Who are you?"

"I'm Nate..."

"Nate Guevara."

"I'm sorry. I don't know you. Excu-" Akmang tatalikuran niya ako ng mag salita ulit ako.

"But i know you know Kira..." Natigilan siya at muli akong nilingon.

"Kira Beltran."

"H'How..."

"How do you know her?"

"Can i talk to you?.."

"Privately?" Ilang segundo bago siya napasagot.

"Fine." Napatango naman ako.

"Follow me, ma'am." Saad ko at naunang nag lakad. Nang marating ang sasakyan ko ay pinagbuksan ko siya ng pinto sa front seat. Nag aalangan pa siyang napatingin sa'kin na para 'bang akala ay kikidnapin ko siya or what pero sumakay rin siya agad. Umikot ako sa driver seat at sinimulang buhayin ang makina ng sasakyan. Buong biyahe lang siyang tahimik. Ng marating namin ang exclusive restaurant kung saan merong private space para walang ibang makakita sa'ming dalawa ay bumaba na ako ng sasakyan at siya namang pinag buksan ko rin ng pinto.

"T'Thank you." Saad niya at lumakad na kami papasok ng restaurant. Pinakita ko lang ang membership card ko sa staff and he immediately lead us our way papuntang private space. Nang marating ang private space ay na upo na kami.

"Goodevening ma'am, sir..."

"Here's the book menu." Abot ng staff ng book menu.

"Anything you want to order Mrs.Beltran?"

"N'No, i'm good. Thank you."

"Just two water please." Saad ko na lang sa staff na agad nitong ikinatango.

"Yes sir." Saad niyo at tuluyang lumabas ng room. Napatingin naman ako sa mom ni Kira na pinagmamasdan ang paligid ng kwarto.

"So why do you know me? And Kira?" Sandali akong napatitig sa mga mata niya habang pinagmamasdan rin ang mukha niya. Siya pala talaga ang kamukha ni Kira. I already imagined, kapag tumuntong na si Kira as her age talagang mag kamukha sila. She's still beautiful kahit may edad na siya.

"I'm sorry for disturbing you this late..."

"I just want to ask you some questions.."

"I just want to know you."