LOST AND FOUND

CHAPTER 31

Kira's POV

Nanghihina akong na higa sa kama ma tapos suklayin ang buhok sa tapat ng vanity. Natuloy nga ang sinasabing round two ni Nate. Inangkin niya ako sa jacuzzi at believe rin ako sa energy niya. Alam 'kong sobrang pagod siya ngayong araw pero nakuha niya 'pang mag aya and take note, ang bilis niyang makabawi kaya naka round two kami agad.

Napangiti na lang ako habang pinagmamasdan siyang naka harap sa MacBook niya habang nag ta-trabaho.

"Aren't you tired?" Tanong ko. Nabaling ang tingin niya sa'kin at napangiti.

"I'll just finish this and susunod na rin ako diyan..."

"You should sleep first."

"No. I'll wait for you here. Mag babasa na lang ako ng libro so that i can't fall asleep." I insisted. Napailing na lang siya habang nakangiti.

"Alright. Sabi mo eh." At pinag patuloy na niya ang ginagawa sa laptop niya.

Nate's POV

Bahagya akong napa inat ng makatayo sa kinauupuan ko. Ngayon ko lang naramdaman ang sobrang pagod. Nabaling ang tingin ko sa kama at napangiti na lang ng makita si Kira na natutulog habang suot pa ang glasses niya at hawak ang librong kanina ay binabasa.

"Really stubborn. Nilalabanan mo lang pala ang antok mo." Natatawa 'kong bulong sa hangin at dahan dahang kinuha ang glasses sa mga mata niya at sinunod ang librong hawak niya. Ma tapos ay kinumotan ko siya.

Napatitig ako sa napakaganda niyang mukha. Dahan-dahang hinawi ang hibla ng buhok na nakaharang sa mukha niya.

How lucky i am to have you, Kira. After all of what happened today, mas lalo 'mong pinatunayan na gagawin mo talaga ang lahat para sa'kin.

Nag laho na lang ang mga ngiti sa labi ko ng may maalala.

Kaso, ako itong problema. Gustong-gusto 'kong sabihin sa'yo ang tungkol sa mom mo pero hindi ko alam kung sa'n mag sisimula. Kung ma sabi ko man sa'yo mapapatawad mo kaya ako dahil nilihim ko 'to sa'yo ng ilang linggo?

I regret na hinanap ko pa siya. I regret na ako pa ang nakatuklas ng lihim ng mom mo sa'yo.

"I'm sorry, Kira.....i'm really sorry." Bulong ko kasabay ng pag halik sa kanyang noo.

Natigilan ako ng biglang mag vibrate ang phone sa bulsa ko. Kinuha ko ito at agad na sinagot. Nag tungo ako sa veranda.

"Mr. Guevara. Sorry for calling you this late. Nabalitaan namin ang nangyari diyan sa Manila. We're glad you're safe." Napangiti na lang ako kahit alam 'kong hindi niya naman nakikita.

"Thank you, Vern. Masaya rin ako at hindi ako napuruhan. It's just not my time yet..." Pag bibiro ko pa at rinig ko ang bahagya niyang tawa sa kabilang linya.

"Natanggap mo na ba ang landscape na pinadala ko?"

"Ofcourse. Sobrang galing mo talaga. I'm sure magugustohan niya 'to ng sobra. It's your very own idea kaya talagang ma a-appreciate niya 'to ng sobra."

"She deserves it, Vern. I'm willing to spend every billions i have just to make her happy. Just to give her the best life she deserve."

"Iba talaga ma inlove ang isang Nate Guevara..."

"Don't worry. Ako na ang bahala dito. Matatagalan ang trabaho, but it will be all worth it." Nakampante ako sa sinabi niya.

"You're such a good friend, Vern."

"Good as you, Nate."

"Thank you."

"Don't mention it." At binaba ko na ang tawag.

Unti-unti ko ng binubuo ang imagination na binuo ko sa utak ko para sa'min ni Kira. Alam 'kong magugustuhan niya lahat ng 'to.

Nag vibrate ulit ang phone ko and this time, it's Reynold.

"Welcome to the Philippines, Reynold." Nakangiting bungad ko.

"As much as i want to be happy to be finally here, i can't. I saw you on television. I saw the news. Are you really okay, Archi?" I chuckled.

"I am, Reynold. I am safe and sound. There's no need to worry."

"That's good to hear."

"The project i gave you..."

"I trust you, Reynold. I'll leave it all to you. No one can know about this."

"You can trust me, and i'll make sure of that, no one will know. They won't even hear your name from me."

"Thank you, Reynold."

"We'll start tomorrow."

"Alright. Just update me and call me if you need anything."

"Noted, Archi. Bye."

"Bye." Ma tapos ang tawag ay napatingala ako sa malaking buwan na maliwanag. Napabuntong hininga na lang ako.

"Nate?" Natigilan ako sa narinig at agad na napalingon. It was Kira.

"Y'You're awake?"

"Nagising ako ng makapa na wala ka sa tabi ko..."

"You look problematic. Is there something bothering you?" Agad akong napailing-iling at nilapitan siya.

"I'm just tired. Katatapos ko lang sa ginawa ko..."

"Let's sleep?" Aya ko na lang sa kanya. I hope wala siyang narinig sa mga nakausap ko. Mukhang wala naman since hindi siya nag tanong.

Tinungo na namin ang kama at nahiga. Nilatag ko ang braso sa uluhan niya para gawin niyang unan. Napayakap siya sa'kin.

"Goodnight Nate." Hinalikan ko siya sa ulo at niyakap.

"Goodnight, Kira..."

"I love you." At pinikit ko na ang mga mata.