LOST AND FOUND

CHAPTER 33

Nate's POV

Nang marinig ko ang pag bukas ng pinto ay agad akong natigil sa pag lalagay ng plato sa dining at sinalubong si Kira.

The moment i saw her i know there's something wrong. I didn't bother to ask her first. Instead, sinalubong ko siya ng yakap.

"Hello my love..." Ma higpit 'kong yakap sa kanya.

"Did you enjoy?" Hindi siya sumagot dahilan para unti unting mag laho ang mga ngiti sa labi ko.

Maya-maya pa ay ramdam ko ang pag yakap niya sa'kin ng mahigpit kasabay ng pag hikbi.

Agad akong napakalas sa pagkakayakap at hinawakan ang mag kabilang pisnge niya upang iangat ang ulo niya.

Damn it! She's crying.

"What happened? Who hurt you?" Nag aalala 'kong tanong. Kinuha ko ang glasses sa mata niya at pinunasan ang mga luhang walang humpay sa pag agos sa kanyang pisnge.

I hugged her again.

"S'She...."

"S'She's here..." Hagulgol niya. Bumagsak ang mga baga ko sa narinig. Alam ko na agad kung sino ang tinutukoy niya.

"I saw her....she's back Nate." Mariin akong napa pikit at hinimas siya sa likod.

"Shhh." Sinubukan 'kong pa kalmahin siya.

Hinayaan ko lang siyang umiyak habang nakayakap sa'kin. Seeing her like this now made me guilty even more. I didn't prepared her to this. Ngayon na siya mismo ang nakatuklas mas nasaktan siya.

Napakatanga mo Nate! Magiging honest ka na nga lang, na duwag ka pa!

Kumalas siya sa pagkakayakap at napatingin sa'kin.

"Am i not worth loving?..." Agad akong napailing iling.

"Bakit gano'n? Lahat sila iniiwan ako?..."

"I have so many questions in my mind na gusto 'kong itanong sa kanya. I want to get mad pero i cannot. I want to ask her but i'm not strong enought to face her."

I feel so bad kung patuloy ko pa rin 'tong itatago kay Kira. Na sa'kin ang sagot sa lahat ng katanungan niya. Kapag na sagot ko 'to lahat may pag asang mag kaayos sila ng mom niya kapalit ng pag tingin niya sa'kin, ng relasyon niya sa'kin. Sa ganitong paraan, mababawasan ang sumasagabal sa isip niya.

Na upo siya sa couch at sinandal ang ulo sa boarder. I followed her and sit beside her.

"Kira..." Napatingin siya sa'kin na tila nag aantay sa idudugtong ko. Napabuntong hininga ako. Hindi ko alam kung saan mag sisimula—no, alam ko na kung sa'n ako mag sisimula. Humugot ako ng lakas ng loob.

"S'Sana mapatawad mo 'ko..." Napakunot ang noo niya.

"Nate."

Natagalan akong napatitig sa mga mata niya bago nakapag salita ulit.

"M'Matagal ko ng alam na....nandito ang mom mo..." Kita ko ang pag awang ng mga labi niya. Tinitigan niya ako na para 'bang nag tatanong.

"I talked to her....i confront her thinking that i could fix things." Ramdam ko na rin ang pamumuo ng mga luha sa mata ko. Buong lakas akong nag pigil na hindi ito tuluyang tumulo.

"N'Nate...tell me you're joking..." Nangangatal ang boses niya. Napailing-iling ako. I wish i was Kira.

"This is not the right time to joke."

"Just hear me out first Kira..." Nanginginig na rin ang boses ko. Napa distansya siya sa'kin.

"Hindi ko sinabi sa'yo ang totoo kasi alam 'kong masasaktan ka—"