LOST AND FOUND

CHAPTER 21

Nate's POV

"Did you check all the background?"

"Yes Archi."

"So when can i finally meet her?"

"As soon as you get here."

"Alright. I'll just finish my friends wedding and i'll be right back there."

"Noted Archi. Keep safe there."

"Thanks, Reynold." At binaba ko na ang tawag. Simula nung malaman ko na pinapahanap ni Kira ang mom niya at hindi natuloy ay pinagpatuloy ko ang pag hahanap. She deserve to see her mom, and i know her mom missed her so much already. Gusto ko siyang mapasaya at sa ganitong paraan alam ko na sobra siyang ma sasayahan.

Napatingin ako sa wrist watch ko at pinaandar na ang engine ng sasakyan ko at sinimulan ang biyahe. Patungo ako ngayon sa site to meet the engineer to discussed some things.

Natigilan na lang ako ng bigla na lang akong mapasubsob sa manobelahan ko. Napatigil ang sasakyan ko at agad na napatingin sa side mirror. Bumangga sa'kin ang isang sasakyan sa likoran. Tinanggal ko ang seatbelt ko at agad na bumaba ng sasakyan upang tignan ang nangyari.

"What the heck?" Pabulong ko na lang sa hangin ng makitang damaged talaga ang frame ng sasakyan ko sa bandang gilid. Napasapo ako sa noo ko ng makaramdam ng konting hilo. Ng tignan ko ang kamay ko ay may konting dugo na. F'ck! Tinungo ko ang owner ng sasakyang nakabangga sa'kin na kabababa lang ng sasakyan niya.

"Are you sleeping while driving? Didn't you see me?" Tanong ko na lang sa kanya na mukhang siya pa itong mayabang na siya na nga ang nakabangga.

"I was about to overtake, okay?" Sarkastiko naman akong napangisi.

"Nakita mo namang naka signal light ako di'ba?"

"Fine. Here's money. How much do you need?"

"Ang yabang mo ha?"

"Do you know how much this Malibu cost? And this is not about money. Nabangga mo ko. Ikaw pa itong nag mamataas?"

"So what do you want now? Paaabutin pa ba na'tin 'to sa pulis?"

"Talaga! Hangga't hindi ka nag so-sorry, paaabutin na'tin ang pulis. Hindi ako aalis dito."

"Dude, you-" Natigilan siya ng itapat ko ang isang palad sa harapan niya dahil tumunog ang phone ko. Sinagot ko naman ito agad.

"Hello?"

"Nate, I really need your help....Kira need your help." Natigilan naman ako sa narinig.

"Nasa kalagitnaan ako ng traffic here sa Edsa at ikaw lang ang pinakamalapit sa kanya sa'ting mag kakaibigan. Puntahan mo siya sa bah-" Hindi ko na pinatapos pa si Aiden sa sasabihin niya at binaba na ang tawag.

"Move your car." Utos ko sa lalaki.

"Aba, akala ko paaabutin pa natin yung pul-" Natigilan na lang siya ng bigla 'kong sipain ang harap ng sasakyan niya.

"You move your car or i'll damaged it even more!" Pa sigaw ko na at agad naman siyang sumakay sa sasakyan niya at inatras ito. Sumakay na rin ako sa sasakyan ko at hindi nag dalawang isip na bumalik.

It's Kira, and she need help. She need me. Hindi ako mag dadalawang isip na puntahan siya.

Sa sobrang bilis ng pagmamaneho ko ay narating ko na agad ang bahay nina Kira. Natigilan ako ng matanaw ko siya sa labas ng gate ng bahay nila. Nakaupo lang siya habang nakayuko at katabi ang mga luggage niya. Bumaba ako ng sasakyan at dahan dahang napalapit sa kanya.

I feel so sorry for her even more. Although sinabi sa'kin ni Aiden na ayaw niyang kinakaawaan.

Napaluhod ako sa harapan niya at dahan dahang hinawakan ang isang kamay niya dahilan para mapaangat siya ng tingin. She's crying and now that she saw me, mas napahagulgol siya.

"Who did this to you?" Nag aalala 'kong tanong. Napayakap lang siya sa'kin at kita ko ang takot sa mga mata niya.

"I'm here. Hindi ako aalis sa tabi mo." Yakap ko sa kanya pabalik. I know this is tough for her. Hindi ko alam kung anong nangyari. Pero sa tingin ko pinalayas siya with her things packed up.

"Can i stay with you?" Tanong niya habang nakayakap pa rin sa'kin.

"I know a place for you to stay in." Tugon ko na lang.

Kira's POV

I was really scared kanina, but seeing Nate made me realized that i conquer a lot of challenges before, ito pa kaya? I thought i can without him, pero hindi ko rin ma deny sa sarili ko na kailangan ko talaga siya. He's my source of strenght.

Napalingon na lang ako sa kanya habang nag mamaneho siya. Natigilan ako ng ma pansin 'kong may natuyong dugo sa noo niya.

"What happened to this?" Dahan dahan 'kong hawak sa sugat niya sa noo. Napaiwas naman siya agad.

"Nothing. Nakabangga lang kanina sa site." Sagot niya habang nasa kalsada pa rin ang tingin. Bigla namang tumunog ang phone niya at agad niya itong sinagot.

"Hello?"

"How's Kira?" I think it's Aiden. Napatingin si Nate sandali sa'kin.

"She's with me already. Sa condo ko muna siya mag s-stay."

"That's a relief. We're glad na okay siya..."

"Bibisita na lang kami sa condo mo kapag nando'n na kayo."

"Alright." At binaba na niya ang tawag.

"Sobra kaming nag alala kanina sa'yo." Nabaling na lang ang tingin ko sa bintana sa tabi ko.

"I hate him so much..."

"Kung nandito lang si mommy sa tabi ko, she wouldn't let him hurt me like this..."

"He's the most selfish man i know..."

"And if ever i would be given a chance to choose my father again, i will never gonna choose him....never again." Saad ko na lang.

"And if ever i would be given a chance to talk to him..." Napalingon naman ako sa kanya.

"I would tell him that you don't need him to live, because i can give you the life you are used to." Natigilan na lang ako sa sinabi niya. What does he mean? Isa na naman ba 'to sa mga matatamis niyang salita na parang nag bibigay ng motibo? And at the end of the day sasaktan niya pa rin ako? Napaiwas na lang ako ng tingin.

Maya-maya pa ay narating na namin ang hotel na tinutukoy niya. Dumiretso kami sa loob at nasa 20th floor ang unit niya. Nang marating ang tapat ng unit niya ay tumungo na kami sa loob. Sobrang laki ng unit niya na matururing mo na itong isang buong bahay. Halata sa estado nito na hindi pa ito natutuluyan.

"I bought this for me to stay pero since malaki naman ang bahay ng pinsan ko at mag isa lang siya do'n, napag pasyahan ko na do'n na lang muna mag stay..."

"So you can stay here whenever you want." Napangiti naman ako kay Nate.

"Thank you..."

"Don't worry, as soon as makahanap ako ng trabaho, aalis agad ako and babayaran kita. Hindi man buo pero uunti-untiin ko."

"Kira? Hindi kita sinisingil. Pwede 'kang tumira dito kahit kailan mo gusto."

"Pero Nate kai-"

"Kira, i am not after the money. Gusto 'kong malaman mo na nandito lang ako at handa 'kang tulungan. Gusto 'kong pagkatiwalaan mo ko..."

"And to not hesitate to ask for help."

Why are you being like this Nate? Mas pinapahirapan mo 'kong kalimutan na mahal kita. Mas pinapahirapan mo 'kong piliin ang tama.