LOST AND FOUND

CHAPTER 15

Nate's POV

Ma tapos 'kong ma ihatid si Kira sa bahay niya ay umuwi na rin ako sa bahay ni Cade. I'm here at the library room still can't get over of what she said earlier. I think she's really serious. Nung una akala ko it's just for fun, na she's just testing me if i'm still that Nate na patay na patay sa kanya. But right now, she's really trying hard to have me back. Let's see how far you can get Kira.

Napatayo na lang ako at tinungo ang veranda dala ang rock glass ko. Napatingala ako sa malaki, maliwanag at bilog na bilog na buwan. Pretty Luna.

Natigilan na lang ako ng tumunog ang phone ko. It might be Leeya. Kinuha ko ito agad sa bulsa ng pants ko at tinignan. It's just sa text.

'Hey, how are you? Sorry, i'm a lil bit busy. I already visit tita from her house. She told me to tell you she's fine and she said that you should enjoy staying there for months. Miss you!<3'

Napabuntong hininga na lang ako. Lately, she's really busy. She's not like this before. Tumatawag talaga siya even how busy she was. She always makes time for me. But now, it's different. She even seem cold in text.

Natigilan ulit ako ng tumunog na naman ang phone ko for the second time. This time, it's a call. Maybe it's her. Kinuha ko agad ang phone sa bulsa ko ulit at natigilan ng makita ang pangalan ni Kira. Nag dadalawang isip man ay sinagot ko na lang ito.

"What do yo-"

"C'Can you accompany me?" Her voice cracking. Emotionless yung tone niya. There's something happened. I can sense it. Ilang segundo bago ako nakasagot.

"I'm..."

"Tired."

Kira's POV

"I'm tired." Natigilan na lang ako ng binaba na niya ang tawag pagkasabi. Napatingin ulit ako sa in'email sa'kin ni dad.

Alright, Kira, i guess you only have yourself for tonight. Solohin mo na lang muna ang gabi. You already used to it. Napabuntong hininga na lang ako at ininom ang hawak 'kong isang glass ng martini.

"Hey." Natigilan ako at natuon ang atensyon sa isang guy na naupo sa tabi ko.

"M'Me?" Turo ko sa sarili ko upang siguraduhin kung ako ba 'yung tinawag niya. Napangiti naman itong familiar na guy. He kinda tall. Medyo mataas lang ng konti kay Nate, i guess.

"Yes. You..."

"Kira."

"You know my name?"

"You don't remember me?" Napailing na lang ako sa tanong niya.

"Mabuti ng hindi mo maalala dahil kinda...hindi maganda yung first impression mo to me." Napaisip naman ako sa sinabi niya.

"I..."

"I'm sorry. But who are you?" Napangisi siya at napainom sa hawak niyang beer.

"I'm Jep. You remember now?" Napangiwi naman ako habang inaalala mabuti ang familiar na pangalan.

"We first met at the garden."

"I'm sorry. Medyo hindi maganda ang kondisyon ng memory ko tonight. Nakainom na kasi ako." Saad ko na lang.

"Isa ako sa mga kasama nung mga guy na lumapit sa'yo sa garden way back in college days..."

"Muntik na kaming mapaaway no'n." Para na lang akong nabulunan sa laway ko ng maalala ko na.

Hell nah! Sa dinami dami ng pwedeng makasalubong, ito 'pang guy na'to!

Pa tago na lang akong napairap sa hangin.