LOST AND FOUND

CHAPTER 35

MA tapos 'kong mag pahinga sa apartment ay biglang tumawag si mommy. She's already begging na makausap ako. Ilang araw na rin siyang nangungulit. I couldn't say no anymore. Panahon na rin siguro para harapin ko siya at ma tanong lahat ng katanungan dito sa isip ko.

I'm meeting her now here at the park. She chose this place para daw walang masyadong tao. Pinagbigyan ko na. It's already dark and cold.

Napabuga na lang ako ng hangin. I'm honestly nervous. And at the same time excited to see her. Gusto ko pa rin siyang makita despite of all of what happened.

Maya-maya pa ay natanaw ko na siya na papalapit sa'kin. Napatayo ako sa kinauupuan. Hindi ko alam kung dapat ko ba siyang salubungin ng yakap at halik sa pisnge o manatili sa pwesto ko. It's awkward. I don't know what to do.

As soon as she reaches where i stand, she smiled to me sweetly. I just forced my self to smile back.

Natigilan na lang ako sa sunod niyang ginawa. She hugged me.

"Oh, Kira....my 'lil not so baby anymore."

This is not her when i first saw her kaya hindi niya ako ma sisisi kung bakit hindi ko kayang maging sweet sa kanya.

Pero yung naramdaman ko sa mga yakap niya? Yo'n yung isa sa mga na miss ko sa tagal ng panahon. Hindi ko akalain na mararanasan ko 'pang makatikim ng isang yakap ng tunay na ina.

Ramdam ko na lang ang pag tulo ng mga luha sa mata ko.

"I'm sorry. I'm sorry....pinagsisisihan ko na hindi kita agad binalikan..." Mariin akong napa pikit habang nakayakap pa rin siya sa'kin. Hindi ako makapag salita. Tanging hikbi lang ang tunog na nag mumula sa'kin.

"Give me a chance to ba a mother again to you..." She's also crying now.

"This time, i promise....i won't leave you again." Parang may kung anong humaplos sa puso ko at mahigpit siyang niyakap pa balik. Tuluyan na akong napahagulgol.

I'm just acting strong, acting mad para ipag tabuyan ang mga taong gumawa ng kasalanan sa'kin but deep inside, those act was killing me. It's draining me.

Gustong gusto ko 'to. Yung may natatawag akong mom, yung may malalapitan akong mom, yung may mahihingan ako ng yakap galing sa isang ina.

*****

"Your tito James actually wanted to get you the day i marry him..." Nakinig lang ako sa kwento ni mom habang nakawak ang dalawang kamay ko sa tea na binili namin kanina na nakapatong sa table.

"He wanted you to stay with us. To become a new family."

"Bakit hindi mo ginawa? You know how much i wanted to be with you."

"Your dad. He would kill me kapag kinuha kita sa kanya..."

"Nung ma isilang ko ang kapatid mo. Si Kiloa, panganay ko kay tito mo James. Sinubukan ulit akong pilitin ng tito mo na kunin ka...." Kita ko ang pamumuo ng luha sa mga mata niya.

"I refused kasi.....Bukod sa wala na akong mukhang may maihaharap pa sa'yo, nakita ko kung ga'no karangya ang buhay na kayang ibigay sa'yo ng daddy mo na hindi namin kayang ibigay sa'yo....all i thought was that...you're living the best life that every teenage girls dream of..."

"I'm sorry my Kira...i failed as your mom." Kasabay no'n ang pag tulo ng mga luha sa mata niya. Nag simula na ring mag patakan ang butil ng luha sa mata ko.

"Now i understand..." Napatango-tango na lang ako at napangiti sa kanya. Lahat ng katanongan na sumasagabal sa utak ko this past few weeks na sagot na rin. It feels relieved. Guminhawa ang puso ko.