LOST AND FOUND

CHAPTER 7

"How could i Nate if you are my first time in everything?" Natigilan nalang ako sa sinabi niya.

"Remember? The rides?..." Napa pahid nalang ako sa mga luha ko at nag iwas ng tingin.

"You always makes me happy. You know me better than anyone else does, Nate. Please..." Akmang hahawakan niya ang mga kamay ko ng mapa atras ako.

"The night before i left? That was the most memorable night that i've ever had..."

"Kung pwede lang na hindi ako umalis sa tabi mo, Nate, kung pwede lang-"

"But you did! You did Kira!" Putol ko sa sasabihin niya. Mariin siyang napa pikit.

"Nate, nangako ka sa'kin. Sinabi mo sa'kin na gusto mo 'kong maging masaya palagi..."

"But why are you doing this to me now? Do you know how much this hurts me? Nate-"

"Stop! Please, stop it already..." Naiiling 'kong putol sa sasabihin niya habang walang tigil sa pag tulo ang mga luha ko.

Alam 'kong sinabi ko sa sarili ko na hindi ako iiyak at dapat maging matatag lang akong haharap sa kanya, sa kanila.
Pero ngayon wala na akong pake kung umiyak man ako sa harapan niya. I think this is normal rin naman dahil sobra akong nasaktan.

Kira's POV

"Wala na akong nararamdaman pa para sa'yo Kira..." Naiiling niyang saad. It brokes me into pieces. Talaga literal na akong napa breakdown sa harapan niya.

"Matagal na akong walang pake sa'yo. Even now na nakita na ulit kita, wala na akong maramdaman na iba pa. So please, mag move on ka na rin. That's for your own good."

"Nate?" Natuon ang atensyon namin ni Nate sa nag salita mula sa likoran niya. It's Leeya, and our friends. Napaiwas nalang ako ng tingin sa kanila.

"Let's go home." Kita 'kong hawak ni Nate sa kamay ni Leeya.

"No, Nate. We're not going home until you tell me what's happening." Kita 'kong binitawan niya sa kamay si Leeya at natuon ulit ang atensyon sa'kin. Tinitigan niya lang ako sa mga mata.

This is too much. But i won't give up on you Nate. Kasi yo'n yung ginawa mo sa'kin when things are getting har-No, Nate. You're always like this when things getting complicated. Lagi mo 'kong iniiwan sa ere. You broke up with me eight years ago, tapos ito ngayon, you didn't wait for me. But i know, this won't work if isa sa'tin hindi hahabaan ang pasensya. And i know, it's me now, kaya hindi kita susukuan hangga't hindi mo 'ko kinakausap ng hindi sinusumbatan. 'Cause i know it's not worth living if i can't be with you anymore.

"I won't give up, Nate." Tanging saad ko nalang at tinalikuran sila.

"Kira-"Akmang pipigilan pa ako ni Aiden ng mag taas ako ng isang kamay at tuluyang umalis.

Nate's POV

"What happened, Nate? Narinig namin ang boses mo from here." Tanong ni Sandy.

"Help her move on and tell her to not bother me anymore..."

"And if she's thinking na sa isang sorry lang makakalimutan ko na kung pa'no niya ako sinira that day, nag kakamali siya..."

"Dahil hanggang ngayon sariwa pa sa'kin ang ginawa niya, kaya wala na akong ibang nararamdaman pa sa kanya..."

"At saksi kayo kung paano ako nag pakatanga that day. Kung pa'no niya ako tinalikuran. Ni hindi man lang siya nag paalam. You can't blame me."

"Nate, maybe we need to calm down first." Tugon naman ni Dawson dahilan para mapailing iling ako.

"Tell her that this is not the Nate he knew anymore. That Nate is already fucking gone!" Sigaw ko nalang at tuluyan na silang tinalikuran. Ramdam ko nalang na hinigit ako ni Leeya sa braso.

"Nate-c'mon. Don't be like this." Hinawakan ko lang siya sa kamay at dumiretso kami sa sasakyan ko. Nang makapasok sa loob ng sasakyan ay napahampas na lang ako sa manobela.

"Fuck that! Fuck! Damn it!" Sigaw ko at hindi ko na naman napigilan ang mga bwiset 'kong luha na hindi tumulo.

Bakit ganito? I suddenly felt sorry for her. Bakit katulad pa rin ng dati? Na kapag umiiyak siya hindi ko kinakaya. That Nate is already dead eh. Pero bakit nandito pa rin yung Nate na 'yon!

"Damn!" Hampas ko sa manobela.

"Nate!" Sigaw ni Leeya dahilan para mapatingin ako sa kanya.

"Get yourself together! Hindi nakakatulong ang ginagawa mo." Hawak niya sa mag kabilang pisnge ko. Napaiyak nalang akong tuluyan at napayakap sa kanya.

"Ang b'bigat sobra." Tanging saad ko nalang.

"You tell me later what happened..."

"It was supposed to be a happy engagament party and reunion of your friends..."

"And now you ruined it Nate. You should talk to them. Say sorry."

Kira's POV

"So tell us now, Kira. What exactly happened?" Tanong ni Sandy. Napabuntong hininga ako at uminom ng tubig bago sumagot.

"I just thought that..."

"Maybe this is the right time to talk to him..."

"I tried to explain. Pero ang sabi niya lang..."

"He's not the Nate i knew. He's not the Nate i loved....love."

"And i think he is Kira. Iba na talaga siya sa Nate na nakilala na'tin." Saad naman ni Ingrid.

"And we're also sorry Kira. Hindi nabanggit ni Nate kay Ingrid na may girlfriend na siya and he will bring her with him." Tugon naman ni Kylo.

"It's okay..." Iling ko.

"Unexpected ang lahat. But i won't give up kahit na may girlfriend na siya." Tugon ko nalang kasabay ng pagtitinginan nilang lahat.

"But Kira, makakasira ka ng relasyon." Tugon naman ni Aiden.

"I can feel it. He still love me. It's just that, he can't still understand me."

"Kira, we don't want you to get hurt. I don't want you to get hurt." Saad naman ni Aiden.

"Pero mas nasasaktan ako kapag umaakto siya na parang ngayon niya lang ako nakilala, na parang never niya akong minahal." Hindi ko na ulit napigilan pa ang mga luha ko. Nilapitan naman ako ni Sandy at gano'n din si Ingrid. Niyakap nila ako.

"If you still have that hope na ma realized ni Nate that he still love you, and so we are." Saad ni Sandy.

"That's right. And we're always here for you." Sang ayon naman ni Ingrid. Mariin nalang akong napa pikit.

Hang on Nate, i'll bring you back. Kung sinasabi mo na matagal ng wala ang Nate na minahal ko? Then i will bring him back from you.