EMANET 2

BÖLÜM 20: YENİDEN

İNSTAGRAM - TİKTOK: "aysegulkalayzengin"

TWİTTER: "aysegulkalay_"

*

Herkese selamlar!

Yeni bölümle sizlerleyim, umarım beğenirsiniz ve bolca yorumla taçlandırırsınız.

Keyifli okumalar

***

"Abim bizi kıtır kıtır kesecek, biliyorsunuz değil mi?" diyen Ecrin, bıkkın bir ifadeyle dans eden Ayşegül'ü izlemeyi bırakıp elindeki kadehi tek dikişte bitirdi. Onun sözlerini duymazdan gelen Bahar, dönüp barmenden yeni alkolsüz bir içecek istedi. Alkol almıyordu çünkü gecenin sonunda toparlaması gereken üç tane sarhoş olacaktı. Alkolsüz kokteylinden ilk yudumunu aldığında, gözü kenarda etrafı izleyen Berfu'yu buldu. İçeceğiyle ona yaklaşıp gülümsedi.

"Sende Arslan abinin korkusundan mı eğlenemiyorsun?" diye sorduğunda, hevesi kursağında kalan Ecrin'i işaret etti. Berfu ise başını iki yana sallayıp güldü. "Ben çok alışkın değilim böyle yerlere, yadırgadım sanırım."

"Bizimde her günümüz kulüplerde eğlenerek geçmiyor ama arada dağıtmak iyidir. Yerinde olsam bu fırsatı iyi kullanırdım."

"Bence Ayşegül hepimizin yerine yeterince eğleniyor, ben burada iyiyim."

Bahar, sırtını Berfu gibi bar masasına yaslayıp kardeşini izlemeye başladı. Onu anlıyordu. Kendi içinde bir savaş veriyordu ve o savaştan nasıl çıkacağını kestiremiyordu. Bu yüzden kendini umursamaz göstererek, her şeyin yolunda olduğu mesajını vermeye çabalıyordu. Ama Ayşegül, istemediği bir evlilik yaptığı zaman bile her şey daha yolunda gibiydi. Bu kadar dağılmamıştı.

"İyi olacak mı sence?" diye soran Berfu'yla, alaycı bakışları ona döndü. "Sen söyle, psikiyatr olacak olan sensin."

Berfu, elindeki kadehini bitirip masaya koydu ve kahve bakışlarını Bahar'a çevirdi. Onun gözlerindeki durgunluk, Ayşegül'ün gözlerindeki dalgalara oldukça zıttı. Hayatında gördüğü en farklı ikiz olabilirlerdi.

"Bence bekliyor." Ansızın ortaya attığı düşünceye, Bahar kaşlarını çatarak açıklama istedi. "Neyi?"

"Birinin onu bu ikilemden çıkarmasını... Tabii ki bu kişi Arslan abiden başkası olamaz. Ona aşkını inandırmadığı müddetçe, Ayşegül bu ikilemden çıkamayacak. Onun öldüğünü sandığı zamanlarda bile daha berraktı düşünceleri çünkü elinde tutunduğu bir aşk vardı. Ama şimdi elinde yıllardır kendini kandırdığı bir aşkın olma ihtimali, onu yaralıyor. Eğer bu aşkın gerçek olduğuna inanmazsa..."

"İnanmazsa?"

"Bilir kişi gibi konuşmak istemem ama eğer Arslan abi onu bu aşkın gerçek olduğuna inandıramazsa, Ayşegül'ün karakteri ciddi yara alabilir. Onun bir daha bu kadar neşeli, eğlenceli ve eski halleriyle göremeyebiliriz. Bu yüzden bekliyor, Arslan abinin onu bu aşka inandırmasını bekliyor."

"Vay be!" diyen Bahar, elindeki içeceğini tek dikişte bitirip şaşkınlıkla söylendi. "Boşuna demiyorlar hacı hacıyı Mekke'de, deli deliyi dakika da bulur diye!"

"Nasıl yani?" diye soran Berfu, merakla Bahar'a baktı. Bahar ise tebessümle açıkladı. "Burak... O da böyleydi, insanın gözlerinin içine bir bakardı ve en derin yarasını görürdü. Bence bu bir yetenek!"

Berfu, Burak'a benzetilmesiyle nefessiz kalmış gibi derin bir nefes aldı. Onu neredeyse haftalardır görmüyordu. En son Simay'a olan hislerini öğrendikten sonra onun gözlerine bakacak cesareti kalmamıştı. Neyden korktuğunu tam olarak bilemiyordu. Onun gözlerinde Simay'ı görse canı belki de bu kadar yanmayacaktı. Ama hâlâ Burak'ın gözlerinde kendisini görürse ve bu sevgiye rağmen onun hayatına başka bir kadını kabul ettiğini anlarsa, bununla nasıl yaşayacaktı bilemiyordu.