A DAY IN MY LIFE: VALDERAMA 1 (COMPLETED)

CHAPTER 30

FAVORITE.

"Are you playing with me?" dumukwang sya sa akin kaya napaatras ang mukha ko. "You think I'll let you win? hmm? I let you yesterday but not today Naya, mark my word"

The angst in his voice is evident that what he is asking me to do is part of his revenge for  breaking his car...pero car nga lang ba? What if may mas malalim pa na rason?

Nginitian ko sya for him to see that I will not submit to him.

With our faces so close to each other, I can see the texture of his face more clearly, fine and smooth, my urge to touch his face is very strong.

I can't get rid of that fact at sarap bangasin ang gwapong mukha e. Kung makalapit akala nya close pa rin kami katulad ng dati. Pwee! Never na ako makikipag close sa kanya. Hindi rin naman sya worth it.

"Then, do I need to congratulate you for doing that?" i said sarcastically.

His eyes darkened at mas lalo pang lumapit ang mukha nya sa akin at tinitigan ako ng mabuti.

We're eye to eye contact to almost meet my soul.

The way his eyes sparkled with a dust of unfavorability it was clear that he didn't like what I said. Consciously, I simply withdrew and distanced myself from him, I don't want him to be like this near me.

"I'm making you do it so you can pay for the damage to my car, gradually"

Really? Ang babaw yata ng reason nya at hindi ako naniniwala.

At bakit sa akin sya magpaluto, wala bang kamay ang girlfriend nya? O baka sya iyong kinakamay ni kupal.

Enough na Naya, huwag mo ng isipin ang ganyang bagay dahil normal iyan sa magkarelasyon. Disgusting but delicious...actually.

I glared at him to scare him pero para syang malaking bato na hindi matitibag.

"Bumalik ka doon sa mesa mo at huwag mo akong isturbuhin rito dahil nagtatrabaho ako at aalis rin ako sa pangit mong opisina" tumirik ang mga mata ka sa kabuuan ng office nya. " Sino kaya ang baliw na ginawang dalawang office ang dapat isa lang" sabi ko pa.

Tumikwas ang dulo ng labi nya at umayos ng tayo sa harap ko pero hindi pa rin umaalis. Hindi nya ba talaga nauunawaan ang sinabi ko na ayaw ko sa ipinapagawa nya? Bakit mahirap sa kanya na unawain iyon?

Ang kapal din talaga ng mukha nya! Sobra!

"Ipagluto mo ako kase gutom na ako"

"Bakit? Hindi ka ba ipinagluluto ng girlfriend mo?" simpleng sabi ko pero nagngingitngit ang kalooban ko.

He pursed his lips at inilagay ang mga braso sa kanyang dibdib. Kung maka ganyan akala nya ang gwapo nya talaga.

Sobrang feeling na akala mo ay pagmamay-ari na nya ako. May canteen naman sa baba at may mga restuarant din sa kalapit na building nila at bakit ako pa ang uutusan nya?

Am i his servant?

Kung gusto nya ay magbaon sya para kung sakaling tamarin sya bumaba ay hindi sya magugutuman, at hindi iyong isturbuhin nya ako rito.

"Huwag mong ibahin ang usapan at dapat lang na magpasalamat ka dahil bago iyong car ko na sinira mo pero lunch lang ang hinihingi ko ay hindi mo pa maibigay?" he stated painfully.

Bakit parang kasalanan ko?

"Ang hilig mo pa naman manira ng bago kung sasakyan" dugtong nya pa.

Suminghap ako sa ala-ala na pinaliguan ko ang sasakyan nya noon. Malay ko ba na hindi pwede linisan ang loob!