Was dit wat we hadden verwacht? Ella, Sky en Melle

Jaartje later

POV Ella:

We zijn nu een jaar verder. Sky en ik gaan naar het vijfde middelbaar. Alex is opgepakt en zit nu in het Vlaams Detentiecentrum voor minstens de komende 10 jaar. Met mij gaat het goed. Ik heb het een tijdje lastig gehad, wat logisch is, maar nu is alles goed. Ook met de rest van het gezin is alles goed. Sky heeft nu voor het eerst een vriendinnetje: Quin. Ze is heel lief en wij komen ook goed overeen. Ik heb geen contact meer met de mensen van mijn oude vriendengroep, maar heb nu wel wat vrienden in de klas. Mijn klasgenoten weten niet wat er allemaal is gebeurd. Melle zit nu in het eerste middelbaar en met hem gaat ook alles goed. Ik zit nu op mijn kamer, eigenlijk moet ik huiswerk maken maar ik kan met niet goed concentreren. Ik heb honger... Na wat niet zo lang lijkt, wordt er van beneden geroepen dat het eten klaar is. Sky, Melle en ik komen tegelijk uit onze kamers en gaan naar beneden. Mama heeft pasta gemaakt en we beginnen te eten. 'Mmm, het is echt lekker!' zegt Melle terwijl hij nog een portie opschept. 'Inderdaad' beaamd papa. Na het eten zitten we samen naar een of ander quizprogramma te kijken. Niet echt interessant,  maar we letten toch niet. We zijn aan het praten en zijn aan het spelen met Nala, de kat die wij enkele maanden geleden geadopteerd hebben uit het asiel. Plots zet papa de tv uit. Ik stop met praten net als de rest. Wij kijken papa allemaal vragend aan. 'Er is iets dat ik graag wil vragen' begint hij. Mama, Melle, Sky en ik gaan allemaal rechter zitten. 'De afgelopen jaren waren niet altijd gemakkelijk, maar we zijn er altijd uit gekomen en alles is goed gekomen. Ik ben heel blij dat ik jullie heb, jullie allemaal, maar vooral Emma. Emma, jij staat altijd voor mij klaar en ik probeer dat omgekeerd ook te doen. Na al die jaren zie ik je nog steeds doodgraag en daarom...' Papa gaat op één knie zitten en neemt een doosje. Hij opent het doosje, er zit een wondermooie ring in. Ik zie dat mama een traantje wegpinkt. Ook ik ben een beetje emotioneel. 'Emma Wolfs, liefde van mijn leven, moeder van onze prachtige kinderen, mijn steun en toeverlaat, zou jij voor altijd met mij willen verder leven? Wil je met me trouwen?' 'Tuurlijk wil ik dat!' Mama staat op en papa en mama kussen. Hoe leuk ik dit ook vind, dit is toch een beetje ongemakkelijk. Papa schijft de ring over mama's vinger. Sky, Melle en ik beginnen te applaudisseren. 

Hey!

Dit is het voorlaatste deel van mijn verhaal :'(. Ik vind het zelf ook heel jammer dat het gaat stoppen, maar ik heb het gevoel dat in de rest van de levens van Sky, Ella en Melle net iets minder drama gaat zijn en ik wil ook graag meer tijd steken in mijn andere verhalen. 

Bij Naomi's verhaal heb ik nog 20 reads nodig en ik ga een nieuw deel plaatsen. 

Hierna ga ik eerst mijn Jasorine verhaal maken en dan pas een Scemma verhaal. In tussen tijd kunnen jullie wel andere Scemma verhalen lezen zoals: 'Wij kunnen dit', 'A new beginning?', 'Jij bent de zon van de beachclub', 'het beste moet nog komen' en nog veel andere verhalen. 

Ik wil even heel duidelijk zeggen dat ik geen dokter of jurist ben. Ik doe mijn best om research te doen naar de dingen waarover ik schrijf, maar ga er alsjeblieft niet vanuit dat alles helemaal juist is. 

Ik wil jullie allemaal heel graag bedanken om mij al bijna een jaar lang aan te sporen om door te blijven schrijven. Oorspronkelijk was het idee dat dit verhaal zou stoppen eens ze de mobilehome hadden gekocht, maar jullie wouden graag meer... Dus ja, nu zijn we twintig delen ofz verder. 

Ik ben er net ook achter gekomen dat mijn verhaal en 'Wij kunnen dit' van Likeme1stories op hetzelfde moment gaan stoppen. 

Love you,

PisoDeLuiaard