"හප්පා..... "
දාරා ගන්න වත් බැරි ගතේ වෙදනාවක් එක්ක මන් ඇස් ඇරියා .
හම්මා....
දැන්නේ මට මිටර් වුනේ මට වුන අකරතැබ්බයක්. පකලෝඩ් මගේ පුක පැලුවා නේද?
මන් සෙමෙන් ඇස් ඇරලා බැලුවේ තත්ව වාර්තාවක් ගන්න. එත් ඇස් ඇරිමේන් එහාට ශරිර ක්‍රියාකාරකම් ඉදිරියට ගෙන යන්න අමාරුයි.
"ආහ්..."
මන් ආයෙම කෙදිරියක් ගාගෙනම ඇදට කඩන් වැටුනා...
"මොකද ආමරුද ? "
තුහ් විතරක් අහන කැත මූ...
"නැ හරි සනීපයි....."
"මොක මොකද සද්දේ.. ඊයේ කාපුවා මදි වෙලාද?"
මට සද්දයක් දාගෙන එයා ඇදට ආවා. ඇවිත් මන් දිහා බලන ඉන්නවා කියලා තේරුනත් මන් බලන්න ගියේ නැ. එයා මගේ ඇග වටෙන් අතක් දාලා මාව එයාට හරිම පරිස්සමෙන් තුරුල් කර ගත්තා...
"අමාරුද පන උබට..."
එයා හෙමින් කනට කොදුරන ගමන් කතා කරාම නම් මගේ නොරිස්සුම ටිකක් බැස්සා..
මන් ඔව් කියන්න ඔළුව වැනුවා.
"මට සමාවෙයන් ශාන්..."
ඒක ඇහුවාම නම් මගේ ඇග හරහා විදුලියක් ගියා. අඩෙි මෙන්න මු පට්ට ඉමෝශනල් වෙලා. යකෝ ඔහොම වෙන්න එපා මන් උබට දුන්න දේවල් කැමැත්තෙන් දුන්නේ....
"අයියේ...."
මන් අසීරුවෙන් එයා දිහාට හැරුනම එයත් මගේ කොන්දෙන් පරිස්සමෙන් අල්ලලා මාව එයාගේ පැත්තට හරව ගත්තා. ඊයේ හිටිය පිස්සු හුකන්නද කියලා හිතන්නවත් බැ දැන් මු දැක්කම.
"අයියේ මොනවද බන් උබ කියන්නෙ.. අපි එකට හිටය එක මන් කරේ කැමැත්තෙන්නෙ බන් ඉතින්
ඒකට ඇයි සොරි කියන්නේ. "
"ඒ වුනාට මම. ශික්..මට කොනට්‍රොල් නැතුව ගියා මගේ රත්තරනේ උබව මෙහෙම..
බලපන් උබගේ හැටි.. මට සමාවෙයන් බන් , මට සමාවෙයන් ශාන්."
මු එක්ක නම් බැ කරන්න. දැන් මේ අමාරු පිට බබ්බු නලවපන්කෝ...
"අයියේ මන් දිහා බලපන්.. මොනවද බන් මේ කියන්නේ. උබට දෝදුද බන්. ඒක පට්ට. උබ වැඩ්ඩෙක් බන් ආ..."
YOU ARE READING
Positive
Fanfictionපොසිටිව් තින්කින්. මගේ අම්මගේ කටේම තිබ්බ දේ. ඒ නිසාම මාත් හැමදාම හිතුවේ හැමදේම පොසිටිව් ඇති කියලා ඒත් ඒක එහෙමද. ජිවිතේ හැමදේම පොසිටිව් ද .ආදරෙත් එහෙමද ? එහෙම නැ ජිවිතේ ලැබෙන කිසිම දෙයක් සර්ව සම්පුර්ණ නොවෙද්දි ආදරේ විතරක සම්පුර්ණ පොසිටිව් වෙන්නේ ක...
